Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί υπάρχουν κάποιες δουλειές που απασχολούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία, σε κάποιες περιπτώσεις στην ολότητά τους, αλλοδαπούς; Από τους εργάτες στα χωράφια και τα θερμοκήπια μέχρι τις οικιακές βοηθούς και τους ντελιβεράδες, υπάρχουν επαγγέλματα που παρά το υψηλό ποσοστό ανεργίας και τη διαδικτυακή γκρίνια των γηγενών “ότι δεν υπάρχουν δουλειές” είναι αδύνατο να βρεις Ελληνοκύπριο ή έστω κοινοτικό.
Εντάξει, το ερώτημα είναι ρητορικό και ολίγον τι προβοκατόρικο γιατί εγώ κι εσύ ξέρουμε πολύ καλά γιατί δεν απασχολούνται ντόπιοι στις εν λόγω δουλειές. Και σίγουρα δεν είναι επειδή έρχονται οι ξένοι και μας τις παίρνουν ή γιατί οι Ελληνοκύπριοι εργοδότες αρνούνται να εργοδοτήσουν τους συμπατριώτες τους.
Είναι απλά γιατί οι περισσότερες από αυτές είναι σκατοδουλειές με εξετευλιστικές αμοιβές, απάνθρωπες συνθήκες και εξαντλητικά ωράρια. Δουλειές που ο μέσος Κυπραίος δεν θα πλησίαζε ούτε με στολή hazmat -και καλά κάνει- ενώ οι διακρατικές συμφωνίες με υπηκόους τρίτων χωρών -αλλά και η ανάγκη για δουλειά αιτητών ασύλου, προσφύγων και μεταναστών- έδωσε την ευκαιρία στον μέσο ττόπουζο να συμπεριφέρεται σαν ιδιοκτήτης φυτείας στη Λουιζιάνα πριν το 1865. Άνθρωποι που δεν θα τους εμπιστευόσουν ούτε οδηγίες χρήσης βρέθηκαν με την εξουσία να διατάζουν άλλους ανθρώπους, συνήθως πιο απελπισμένους από αυτούς. Άνθρωποι χωρίς παιδεία, ανατροφή, τρόπους ή ενσυναίσθηση αποκτούν με 300-400 ευρώ το μήνα τους προσωπικούς τους δούλους, σάκους του μποξ ή/και σκλάβες του σεξ, χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο και με συνθήκες απόλυτου εργασιακού μεσαίωνα.
Και το καλύτερο: Τους μισούν κι από πάνω που είναι “λεχρίτες ξένοι”. Δεν είναι τυχαίοι πως τα περισσότερα ρατσιστόμουτρα που ουρλιάζουν καθημερινά στο Facebook εναντίον των αλλοδαπών είναι ταυτόχρονα οι χειρότεροι εργοδότες/δυνάστες τους. Βλέπετε, για να ξεσκατίζουν τους παππούδες τους ή να ζουν σε τρώγλες στα χωράφια που ξημεροβραδιάζονται για μηνιαίο μισθό όσα ξοδεύει ο μάστρος τους ένα απόγευμα στο μπούκικο, είναι χρήσιμοι. Για όλα τ’ άλλα... απέλαση ή πνίξιμο. Δεν πολυβγάζει νόημα, από την άλλη πάλι είναι γνωστό πως ο ρατσισμός απευθύνεται σε ηλίθιους. Να μην τα ξαναλέμε.
Η συνεχιζόμενη απεργία των ντελιβεράδων της Wolt έβγαλε στην επιφάνεια αυτό που λίγο πολύ όλοι υποπτευόμασταν από την εποχή της πανδημίας οπότε και ξεφύτρωσαν τα online ντελιβεράδικα σαν τα μανιτάρια: εργασιακός μεσαίωνας σε δύο τροχούς. Μια αγορά εκατομμυρίων (και ο πιο φτωχός Κυπραίος δεν αποχωρίζεται ποτέ τα σουβλάκια του) που αφήνει κυριολεκτικά... σεντς στους ανθρώπους που αποτελούν βασικά τη ραχοκοκαλιά του όλου συστήματος. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, που είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία αλλοδαποί φοιτητές, αιτητές ασύλου και οικονομικοί μετανάστες, πέρσι αμοίβονταν από τη Wolt με 3 ευρώ ανά παραγγελία. Στη συνέχεια το... ιλιγγιώδες αυτό ποσό μειώθηκε σε 2.60, μετά σε 2.40 και τώρα στα 2.26 ανά παραγγελία, μείωση που εξόργισε τους διανομείς με αποτέλεσμα περίπου 100 από αυτούς να κατέβουν σε απεργία προκαλώντας προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία της εταιρείας (που πάντα όμως βρίσκει ακόμα πιο απελπισμένους ανθρώπους για να κάνει τη δουλειά της έστω και περιορισμένα). Η Wolt νίπτει τας χείρας της με το σκεπτικό ότι δεν εργοδοτεί κανέναν απ’ αυτούς απευθείας αλλά συνεργάζεται με εταιρείες που ουσιαστικά λειτουργούν ως ατζέντηδες στόλου ντελιβεράδων και οι οποίες, κρατηθείτε, παίρνουν το 41%(!) αυτής της αμοιβής! Με τα υπόλοιπα(;) σεντς που απομένουν οι διανομείς θα πρέπει να φροντίζουν οι ίδιοι για το μεταφορικό μέσο τους (που επίσης αγοράζουν οι ίδιοι), τις επισκευές, τα καύσιμα ΚΑΙ τις στολές που τους πουλάει(!) η Wolt. Σ’ αυτό το ανισοσκελές τρίγωνο Wolt - Ατζέντηδες - Διανομείς μαντέψτε σε ποια πλευρά βρίσκονται α) αυτοί που βρίσκονται έως και 20 ώρες στον δρόμο μέσα στον καύσωνα, την παγωνιά ή τη βροχή και πληρώνονται με σεντ και β) οι περισσότεροι αλλοδαποί.
Και όπως συμβαίνει με τα θέματα που αφορούν αλλοδαπούς ελάχιστοι ενδιαφέρονται πραγματικά εκτός κι αν είναι να ρίξουν ψόφους και να στήσουν δημόσιες κρεμάλες. Όσο κι αν με εκνευρίζει το ΑΚΕΛ σε πολλά θέματα -κυρίως όσον αφορά τον παλαιοκομματικό μηχανισμό του και τις αγκυλώσεις του με το σοβιετικό απολίθωμα- δεν παύει να είναι διαχρονικά συνεπές σε ότι αφορά εργασιακά θέματα και ειδικά των ευάλωτων ομάδων. Όπως έγραψε ο βουλευτής Αμμοχώστου Γιώργος Κουκουμάς το ΑΚΕΛ κάλεσε ήδη από τις αρχές του 2022 το Υπουργείο Εργασίας να δώσει στοιχεία για το τι συμβαίνει στον τομέα των διανομέων και των εργαζόμενων στις ψηφιακές πλατφόρμες. Παράλληλα, με εγγραφή του θέματος στην Επιτροπή Εργασία ζητήθηκε να κατοχυρωθούν νομοθετικά οι εργαζόμενοι στις ψηφιακές πλατφόρμες ως εργαζόμενοι και όχι ως αυτοεργοδοτούμενοι «συνεργάτες».
Η κυβέρνηση ξεκαθάρισε πως δεν προτίθεται να καταθέσει σχετικό νομοσχέδιο όχι πριν καταλήξει η ΕΕ για το θέμα (που αν και μοιάζει δεν είναι κυπριακή πατέντα αλλά πανευρωπαϊκό φαινόμενο) αλλά ας μην κρυβόμαστε κανείς δεν θέλει να ρισκάρει το κεφάλι του με ΟΕΒ και ΚΕΒΕ, ειδικά όταν διανύει τους τελευταίους μήνες στον λόφο και ειδικά για ένα τσούρμο αλλοδαπούς που ούτε καν ψηφίζουν. Ούτε τον κόσμο τον ενδιαφέρει, αρκεί να έρχονται με κάποιον τρόπο τα σουβλάκια του σπίτι. Και θα έρχονται γιατί όπως είπαμε υπάρχουν πολλοί απελπισμένοι εκεί έξω. Από κοντά και η ΠΕΟ που στάθηκε από την πρώτη μέρα στο πλευρό των απεργών και προέβη σε καταγγελία στο Τμήμα Εργασιακών Σχέσεων ζητώντας τη μεσολάβηση του με στόχο τη συνομολόγηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας η οποία να κατοχυρώνει ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και βασικούς όρους απασχόλησης.
Και κάτι τελευταίο. Αν νομίζετε πως η μέθοδος του freelancing, με το κομμάτι, χωρίς κοινωνικές ασφαλίσεις, άδεια ή άλλα ωφελήματα αφορά μόνο τους αλλοδαπούς ή/και απελπισμένους πλανάστε πλάνη οικτρά. Εφαρμόζεται ήδη σε πολλούς χώρους από το “κούρεμα” και μετά κι έχει εντατικοποιηθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια σε βαθμό που σε κάποιους χώρους -όπως τα media που το ζω στο πετσί μου- τείνει να γίνει η νέα κανονικότητα. Απλά εμείς -οι γηγενείς και οι καλαμαράδες- δεν έχουμε “ατζέντηδες” να μας παίρνουν το 41%.
Όχι ακόμα τουλάχιστον.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Ελπίδα Ιακωβίδου: Βρέθηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία με την πρώην σύντροφο του Τζώνη Καλημέρη
• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;
ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου
Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
