Λένε πως το πρώτο θύμα μιας έντονης προεκλογικής περιόδου είναι η αλήθεια, όμως στην τρέχουσα πρέπει να είναι η νοημοσύνη. Βασικά σε όλες όσες έζησα στην Κύπρο η πρώτη που την τρώει είναι η νοημοσύνη, σε βαθμό που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν υπήρξε και ποτέ.
Οι Κύπριοι ψηφοφόροι ήταν ανέκαθεν τόσο αφελείς και σανοφάγα, ή ζουν συνειδητά μέσα στην άρνηση, από την ανάγκη να πιστέψουν ότι αυτή τη φορά θα κάνουν/έκαναν τη σωστή επιλογή; Βέβαια, το δεύτερο αποκλείεται αυτομάτως από τη δεύτερη θητεία Αναστασιάδη (η οποία αποκάλυψε μια τάση των Κυπρίων προς τον σαδομαζοχισμό, που κάνει τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ να μοιάζει με την Τζέιν Όστεν) οπότε αναπόφευκτα κλίνω προς το πρώτο.
Για πολλά κατηγορούμε τα σόσιαλ, όμως για ένα πράγμα πρέπει να ευχαριστούμε την τεχνολογία για την ύπαρξή τους: ότι αποτελούν τον καθρέφτη μιας κοινωνίας, που δεν χρειαζόταν το Facebook για να δει την ασχήμια της, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει από το να τη χαζεύει για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Εκεί λοιπόν παρατηρεί κάποιος τις τάσεις των υποστηρικτών των τριών βασικών υποψηφίων και εξάγει άνετα το συμπέρασμα ότι η νοημοσύνη δεν βάλλεται απλά, έχει εκτελεστεί με μια σφαίρα στο σβέρκο και θαφτεί σε ομαδικό τάφο μαζί με την αξιοπρέπεια, την ειλικρίνεια και την επαφή με την πραγματικότητα.
Οι fans του Νίκου Χριστοδουλίδη επιμένουν πως ο πρώην ΥΠΕΞ είναι ανεξάρτητος και ότι δεν έχει καμία σχέση με τη δεκαετή διακυβέρνηση Αναστασιάδη, με το ίδιο πάθος που πολλοί απ’ αυτούς πιστεύουν στην άμωμο σύλληψη. Βασικά παίρνουν στην κυριολεξία το παρατσούκλι του Νίκου, “Θείο Βρέφος”, πιστεύοντας όντως ότι αποτελεί προϊόν παρθενογένεσης χωρίς βεβαρημένο ιστορικό, χωρίς βαρίδια, χωρίς καν προπατορικό αμάρτημα! Βέβαια, αν σκεφτεί κανείς ότι πολλοί στο στρατόπεδο Χριστοδουλίδη πιστεύουν στα κηρύγματα του Μόρφου περί... Αστερίξ, ξανθού γένους και εγκεϊμοσύνης (καταλάβατε τι εννοώ) δεν πρέπει να αποτελεί και τόση έκπληξη το ότι μερικοί υποστηρίζουν δημόσια, επώνυμα και ευθαρσώς ότι ο ΝΧ... ξεφύτρωσε ή θεοστάλθηκε για να μας σώσει.
Στο στρατόπεδο του Μαυρογιάννη τα πράγματα είναι αναμφισβήτητα πιο ξεκάθαρα, ειλικρινέστερα και οι οπαδοί του οι λιγότερο παραπλανημένοι. Υπάρχουν βέβαια κι εκεί κάποιες παρανοήσεις, όπως π.χ. ότι ο κ. Μαυρογιάννης είναι ανεξάρτητος (όσο και το Πουέρτο Ρίκο), ότι δεν υπήρξε στενός συνεργάτης του Αναστασιάδη (που υπήρξε), ότι εργάστηκε σκληρά για τη λύση του Κυπριακού (έκανε ό,τι μπορούσε για να το θάψει στο Κραν Μοντανά υπό τις οδηγίες του μάστρου του) ή -η αγαπημένη μου- ότι είναι... αριστερός, αλλά στα σίγουρα όλα αυτά είναι σχεδόν ανώδυνα, μπροστά σ’ αυτά που πιστεύουν οι οπαδοί των άλλων δύο. Το πιο λυπηρό μαζί τους είναι ότι αδυνατούν να κατανοήσουν πως αυτό που προβάλλουν ως βασικότερο προτέρημα του υποψηφίου τους, δηλαδή η εντιμότητα και η μη-σύνδεση με την κυβερνητική διαφθορά- είναι στην πραγματικότητα αυτό για οποίο νοιάζονται λιγότερο οι ψηφοφόροι. Σκεφτείτε ότι ένα περίπου 50% (όσο δίνουν αθροιστικά οι δημοσκοπήσεις σε ΝΧ και ΑΝ) αποδέχονται τη διαφθορά, απλά... αρνούμενοι να δουν τη σύνδεση των υποψηφίων τους μ’ αυτή!
Οι οπαδοί του Αβέρωφ, από την άλλη, τουλάχιστον έχουν το θάρρος (θράσος;) να δηλώνουν ότι ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ θα είναι η φυσική συνέχεια της δεκαετίας Αναστασιάδη, όμως εδώ που τα λέμε δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς, αν σκεφτείτε ότι, δέκα χρόνια τώρα, όχι μόνο ήταν στο κρεβάτι του Αναστασιάδη, αλλά έκαναν μαζί του πράγματα που ακόμα και η Lisa Ann θα έβρισκε εξτρίμ. Λίγο αργά να πουν “εμείς εν τζαι...”, οπότε αναγκαστικά πορεύονται με το σκεπτικό ότι η κυβέρνηση Αναστασιάδη ήταν ό,τι καλύτερο συνέβη στο νησί μετά την Άννα Βίσση. Χαρακτηριστική είναι μία από τις πολλές απαντήσεις του επίσημου Συναγερμού στις επικρίσεις του ΑΚΕΛ, την οποία επίσης παπαγαλίζουν τα έμμισθα και μη παπαγαλάκια της Πινδάρου:
“Στο ΑΚΕΛ πιστεύουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής τους τα έκαναν όλα καλά. Λες και δεν ήταν το ΑΚΕΛ που χρεοκόπησε τη χώρα. Που οδήγησε χιλιάδες συμπολίτες μας στην ανεργία και στα κοινωνικά παντοπωλεία”.
Βασικά εδώ ο ΔΗΣΥ έπαιξε ένα Jurassic World ή Halloween του 2018, δηλαδή μία μομφή-απευθείας sequel στο original (Κυβέρνηση Χριστόφια) αγνοώντας όλα τα ενδιάμεσα sequels (Κυβέρνηση Αναστασιάδη και Κυβέρνηση Αναστασιάδη 2: Δεν Το Πιστεύω Ότι Ξανακάνατε Τη Μαλακία).
Αυτό κι αν είναι Hail Mary, αλλά συγχωρέστε τους την απελπισία να κινδυνεύει ο Φούλης να μην περάσει δεύτερο γύρο (ή να μην υπάρξει καν δεύτερος γύρος - το φαντάζεστε;). Τους πιστώνω τουλάχιστον ότι, σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές, στο μαγαζί του Αβέρωφ δεν χάνουν το χιούμορ τους, με την ανακοίνωση να καταλήγει με την πιο σπαρταριστή -και άθελά της ειλικρινέστερη- παραδοχή: “Είναι ξεκάθαρο ότι το ενδιαφέρον του ΑΚΕΛ δεν είναι η κοινωνία, αλλά η εξουσία”. Γιατί δέκα χρόνια τώρα τη θεωρούν κατάκτησή τους και σαν κιστιμένο 5χρονο δεν θέλουν να τους την πάρει άλλος.
Γι’ αυτό επιμένω πως είναι η νοημοσύνη το πρώτο θύμα αυτής της προεκλογικής και όχι η αλήθεια. Κι αυτό γιατί, ό,τι μας ξεφουρνίζουν, είναι δυστυχώς η αλήθεια τους...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Ελπίδα Ιακωβίδου: Βρέθηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία με την πρώην σύντροφο του Τζώνη Καλημέρη
• Ανήλικος από την Κύπρο έστελνε μηνύματα για βόμβες στα αεροδρόμια της Ελλάδας
• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;
ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου
Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
