Ένα από τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας της νήσου των Αγίων (ποιος να το φανταζόταν ότι αυτό το κάποτε αθώο και ρομαντικό προσωνύμιο της Κύπρου θα εξελισσόταν στην πιο αδυσώπητη ειρωνεία ever) είναι το πόσο εύκολα και γρήγορα χάνουμε το μέτρο.
Σε βαθμό που υποψιάζομαι πως δεν πρέπει να το είχαμε και ποτέ. Πάμε από τον ενθουσιασμό στην απογοήτευση κι από τη θεοποίηση των ειδώλων μας στην αποκαθήλωση σε χρόνο dt και με αφηνιασμένο πάθος γιατί φυσικά και τα παίρνουμε προσωπικά, φυσικά και όλα περιστρέφονται γύρω από εμάς, φυσικά και η γνώμη μας, που την προσφέρουμε απλόχερα όταν δεν μας τη ζητάνε, κυρίως όταν δεν μας τη ζητάνε, είναι το πολυτιμότερο δώρο στην ανθρωπότητα μετά τα εμβόλια και τις Καρντάσιανς και πρέπει να απολαμβάνει αναλόγου σεβασμού. Το δικό μας κόμμα είναι το πιο καθαρό, ο δικός μας υποψήφιος είναι το κελεπούρι, η δική μας ομάδα είναι η καλύτερη και φυσικά δεν έπρεπε να υπάρχουν μαύροι χαρακτήρες στο The Rings of Power γιατί το λέμε εμείς.
Ο Ανδρέας Γιόρτσιος ήταν για δεκαετίες γνωστός ως ένας καλός παρουσιαστής ειδήσεων και ραδιοφωνικό παραγωγός. Τα τελευταία χρόνια καλλιέργησε ένα προφίλ πολιτικοκοινωνικού σχολιαστή κυρίως μέσω του μονολόγου της εκπομπής Happy Hour που παρουσίαζε στο ΡΙΚ για τρεις σεζόν και μετά το τέλος της σε ένα βραχύβιο πέρασμα από το ίντερνετ και το stand up comedy. Στο διάστημα αυτό κατάφερε να χτίσει μια fanbase από -κυρίως- απογοητευμένους από την καθημερινότητα πολίτες που βρήκαν στο πρόσωπό του κάποιον χωρίς κομματικά βαρίδια (πέρα από την ιδεολογία του ο Ανδρέας ουδέποτε είχε -γνωστές τουλάχιστον- διασυνδέσεις με κόμματα) να στηλιτεύει με ωραίο τρόπο τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν γύρω μας και ειδικά τη διεφθαρμένη μέχρι το μεδούλι διακυβέρνηση Αναστασιάδη που συναγωνίζεται σε υλικό για σχολιασμό και σάτιρα ακόμα και τον βαφτιστικό του τον Μαυρίκιο.
Μέχρι που ο Ανδρέας αποφάσισε για τους δικούς του λόγους να κλωτσήσει τη γαβάθα με το γάλα.
Δεν θα σταθώ στους λόγους που οδήγησαν τον Γιόρτσιο να ενταχθεί στο επιτελείο του “ανεξάρτητου υποψηφίου” (sic) Νίκου Χριστοδουλίδη. Φαντάζομαι θα είναι σοβαροί και πιθανόν να έχουν να κάνουν με την επιβίωση όπως και για τόσους άλλους συναδέλφους που βρήκαν στέγη σε επιτελεία μην έχοντας άλλη επιλογή (τα media δεν ορθοπόδησαν ποτέ από την κρίση του 2013 και από τότε είναι σε διαρκή φθίνουσα πορεία με περικοπές, απολύσεις και εξευτελιστικούς μισθούς). Το βίντεο-διάγγελμα ήταν κακή ιδέα γιατί εκτός από πλυντήριο-στεγνωτήριο των όσων κατά καιρούς έσερνε ο Ανδρέας στον Νίκο Χριστοδουλίδη (κυρίως για το γεγονός ότι ήταν μέλος του αμαρτωλού Υπουργικού που μοίραζε τα χρυσά διαβατήρια σαν φυλλάδια αγιαναπίτικου στριπτιτζάδικου αλλά και τις αστοχίες του ως ΥΠΕΞ), του βγήκε και σαν πανηγυρική δοξολογία του υποψήφιου που θα ζήλευε και ο Μόρφου (με τον οποίο πλέον θα συγκατοικούν κάτω από την ίδια στέγη “κοινωνικού φιλελευθερισμού”).
Και όλοι ξέρουμε πως αντιδρά ο μέσος Κυπραίος όταν του πεις να ψηφίσει κάποιον άλλον από αυτόν που έχει ήδη αποφασίσει αλλά για κάποιο λόγο δημόσια επιμένει πως “ούλοι εν λαμόγια”. Καθόλου καλά.
Η σκατοθύελλα που ξέσπασε ήταν μεν σκληρή και δυσανάλογη αλλά όχι μη αναμενόμενη. Κι άλλοι δημοσιογράφοι μεταπήδησαν στην πολιτική, είτε σε επιτελεία είτε οι ίδιοι ως υποψήφιοι χωρίς να ανοίξει ρουθούνι - πολλοί απ’ αυτούς εξακολουθούν να μας ενημερώνουν “αντικειμενικά” άσχετα εάν είναι είναι πλέον γνωστό που ανήκουν (και δεν εννοώ ιδεολογικά αλλά κομματικά που προσωπικά το θεωρώ ασυμβίβαστο με το επάγγελμα). Οι αντιδράσεις για την πρόσδεση του Ανδρέα στο άρμα του Χριστοδουλίδη ήταν δυσανάλογα σκληρές για τον λόγο ότι πήγε κατευθείαν από το “ελέγχω την εξουσία” στο “την αρχίζω στα γλωσσόφιλα” χωρίς προειδοποίηση ή έστω μια εύλογη μεταβατική περίοδο. Όμως ας μην γελιόμαστε, αυτό αφορά μια πολύ μικρή μερίδα των αντιδράσεων. Υπάρχει κόσμος που πραγματικά πληγώθηκε και εξέφρασε έντονα μεν αλλά κόσμια την απογοήτευση, τη λύπη ακόμα και τον θυμό του για την κίνηση του Ανδρέα. Αλλά αυτοί είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό μιας fanbase που είναι ολοφάνερο πως το μέγεθος και η ποιότητά της είχε υπερεκτιμηθεί από την αρχή.
Κάποιες από τις χειρότερες αντιδράσεις (μιλάμε για χυδαιότητες που αγγίζουν και την προσωπική ζωή του Γιόρτσιου και ουδεμία σχέση έχουν με κριτική) προήλθαν από -φυσικά- τα κομματόσκυλα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ που για κάποιο λόγο ο καθένας θεωρούσε τον Ανδρέα αν όχι “δικό του” τουλάχιστον φίλα προσκείμενο προς αυτόν “ανεξάρτητο”. Αυτοί όλοι είναι ανάξιοι σχολιασμού, δεν βλέπουν ποτέ τίποτα πέρα από τις κομματικές παρωπίδες τους - και οι πλείστοι μάλιστα πληρώνονται γι’ αυτό. Οι περισσότεροι όμως αντέδρασαν βίαια όχι γιατί ο Γιόρτσιος επέλεξε υποψήφιο αλλά γιατί δεν επέλεξε τον ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ υποψήφιο. Και το χειρότερο, επέλεξε αυτόν που κατά πάσα πιθανότητα θα εκλεγεί (και θα τον βολέψει, άρα παίζει και λίγο “γιατί αυτός και όχι εγώ;” φθόνος). Αν ο Ανδρέας υποστήριζε κάποια από τα αουτσάιντερς όπως τον Αχιλλέα, τον Χριστοφίδη ή τον Αβέρωφ (έλα Φούλη μου πλάκα κάνω) η εξαγγελία του θα έπαιζε πιο κάτω κι από είδηση για εγκαίνια πεζόδρομου στον Πρωταρά. Γιατί μεταξύ μας όλοι αυτοί ήθελαν τον Γιόρτσιο 100% ανεξάρτητο ή αν δεν ισχύει πια αυτό, έτρεφαν την ελπίδα τουλάχιστον να ήταν με τον ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ υποψήφιο γιατί είπαμε, είναι ο καλύτερος, αυτός που θα διώξει τη λαίλαπα, θα φέρει την αλλαγή κλπ (και επίσης δεν κατονομάζουν ποτέ δημόσια γιατί το “όποιος και να βγει, χαΐρι δεν θα δούμε” είναι πιο Facebook-friendly).
Προσωπικά πιστεύω πως άνθρωποι σαν τον Γιόρτσιο (τον Κώστα Κωνσταντίνου, τον Θανάση Φωτίου, την Κατερίνα Ηλιάδη, έτσι να ονομάσω μερικούς) είναι περισσότερο χρήσιμοι στην οπισθοδρομική κοινωνία μας από το πόστο που υπηρετούν παρά από έναν πιθανό εναγκαλισμό με την πολιτική ή ακόμα χειρότερα την εξουσία (που πραγματικά το απεύχομαι γιατί τότε τη γαμ***με). Ομως αυτό που κάνουν είναι τελείως ασύμφορο, εξουθενωτικό, ριψοκίνδυνο, μάταιο και δεν πληρώνει αρκετά για να τρως στη μάπα καθημερινά τόσα σκατά.
Οπότε ναι, απογοητεύτηκα από την επιλογή του Ανδρέα, δεν την προσυπογράφω ούτε είναι κάτι που θα έκανα ποτέ, όχι μετά από τις επιλογές που ακολούθησα στη ζωή μου, αλλά μπορώ να τον καταλάβω και σε καμία περίπτωση δεν του αξίζει ο διαδικτυακός οχετός που αντίκρυσε. Αλλά κάτι λέγαμε για μέτρο στην αρχή...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Εντοπίστηκαν 30 κιλά κάνναβης στην Πάφο – Συνελήφθησαν δύο πρόσωπα
• Nemo: Η κρυφή συνάντηση με τη Μαρίνα Σάττι λίγες ώρες πριν βγει στη σκηνή του MadWalk 2024
Ξεκαθαρίζει ο Κόμπος: «Η συζήτηση για ένταξη Κύπρου στο ΝΑΤΟ θα γίνει την κατάλληλη στιγμή»
Δεν είμαστε στο σημείο αίτησης ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ΝΑΤΟ, είπε την Τρίτη ο Υπουργός Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Κόμπος, ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών, σημειώνοντας ότι η συζήτηση για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ θα γίνει την κατάλληλη στιγμή.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
