Στο μνημόσυνο των ηρώων Αχυρώνα Λιοπετρίου, βρέθηκε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, Αβέρωφ Νεοφύτου.
Ο κ. Νεοφύτου στον επιμνημόσυνο λόγο του είπε ότι «είναι με βαθιά συγκίνηση και θαυμασμό για την προσφορά της κοινότητας Λιοπετρίου στους αγώνες του λαού μας υπέρ της ελευθερίας της ιδιαίτερης μας πατρίδας, που απευθύνω τον επιμνημόσυνο αυτό λόγο σήμερα. Για να αποτίσουμε μαζί τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους τέσσερις ήρωες του Αχυρώνα. Τον Φώτη Πίττα από το Φρέναρος, τον Αντρέα Κάρυο από το Αυγόρου, τον Ηλία Παπακυριακού από τη Λυθράγκωμη και τον Χρίστο Σαμάρα από το Λιοπέτρι. Η απόδοση της δέουσας τιμής στους ήρωες της κυπριακής ελευθερίας είναι ένα διαχρονικό χρέος και μια οφειλή όλων εμάς των μεταγενεστέρων για όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να ζούμε ελεύθεροι και να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για όσα όλοι οι άλλοι λαοί θεωρούν αυτονόητα για τη δική τους επιβίωση.
Ελληνίδες και Έλληνες,
Τιμούμε σήμερα τους τέσσερις του ταπεινού Αχυρώνα που λάμπρυνε την ιστορία της μικρής μας πατρίδας. Του Αχυρώνα που έγινε το «Χάνι της Γραβιάς» της Κύπρου, όπως το ο ίδιος ο Αρχηγός Διγενής αποκάλεσε την ιστορική μάχη της 2ας Σεπτεμβρίου 1958.
«Αυτή η ονομασία» λέει ο Διγενής, «αρμόζει εις μιαν των επικωτέρων μαχών εξ όσων έχει δώσει η ΕΟΚΑ…». Τέσσερα παλικαριά σεμνά, αλλά γεμάτα πίστη στις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά της ελληνικής φυλής. Τέσσερις γενναίοι των γενναίων που ήταν αποφασισμένοι να διαμεσολαβήσουν ανάμεσα στην καθημερινότητα και το αιώνιο. Που ήταν αποφασισμένοι να συνομιλήσουν για λογαριασμό όλων μας με την Ιστορία.
Ο Ηλίας Παπακυριακού, ο οργανωτής της πολιτοφυλακής, που είχε κηρυχθεί καταζητούμενος πριν ακόμη τελειώσει το Γυμνάσιο. Είχε πολύ ενσυνείδητα και από πολύ νωρίς πάρει την απόφαση του να τα δώσει όλα.
Ο Χρήστος Σαμάρας, με το ψευδώνυμο «Ξάνθος», ο ιδρυτής της ΟΧΕΝ Λιοπετρίου και της ΕΟΚΑ Λιοπετρίου, που δεν δίστασε να αφήσει τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά για να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της πατρίδας.
Ο ήρωας δάσκαλος, Φώτης Πίττας, που τα αγνά Ελληνικά του ιδανικά και πιστεύω δεν θα επέτρεπαν άλλο θάνατο από αυτόν που του επιφύλαξε η ιστορική μοίρα στον Αχυρώνα. Αλλά και ο συνδικαλιστής αγρότης, ο Αντρέας Κάρυος. Μια ηγετική φυσιογνωμία, που
ένιωθε ως αυτονόητο χρέος του να αγωνίζεται με ανιδιοτέλεια για την πατρίδα και τα κοινά. Που η μοίρα έμελλε, ένα μόλις μήνα μετά το θάνατο του, να συναντήσει στο πάνθεο των αθανάτων τον αδελφό και συναγωνιστή του, τον Γεώργιο Κάρυο.
Οι τέσσερεις νέοι, είχαν βρεθεί στο Λιοπέτρι για να διδάξουν στα εκεί μέλη της ΕΟΚΑ το στήσιμο ενέδρων. Ήταν η εποχή που ο θρύλος έγινε πραγματικότητα. Που κάθε γειτονιά έκρυβε και ένα κρησφύγετο, που κάθε γωνιά των ηρωικών Κοκκινοχωριών, έκρυβε και ένα λημέρι της ΕΟΚΑ. Που ολόκληρα χωριά άφοβα και περήφανα εργαζόταν για τον αγώνα. Ήταν η εποχή που η σπίθα είχε ανάψει για τα καλά σε ολόκληρη την Κύπρο.
Γύρω στις δύο μετά τα μεσάνυκτα της 1ης Σεπτεμβρίου ισχυρές δυνάμεις των Άγγλων περικυκλώνουν το χωριό. Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες διαφυγής, οι τέσσερεις ήρωες καταλήγουν στον Αχυρώνα του Παναγιώτη Καλλή.
Οι Άγγλοι ερευνούν το σπίτι και δεν βρίσκουν τίποτε. Φεύγουν αλλά ξανάρχονται. Το καταφύγιο είχε προδοθεί. Στο κάλεσμα των Άγγλων να παραδοθούν απαντούν με το ηρωικό ελληνικό «μολών λαβέ». Η μάχη άρχισε.
Οι μεγάλες δυνάμεις των κατακτητών δεν καταφέρνουν να εκπορθήσουν τον ταπεινό αχυρώνα και η μάχη κρατά ώρες. Φαίνεται, όπως λένε, ότι υπάρχει μια δύναμη στον άνθρωπο, ύστερα από την απόφαση του να πεθάνει. Μια δύναμη που τον κάνει αλύγιστο.
Και στις 2 του Σεπτέμβρη του 1958, τα ξημερώματα, οι πολυάριθμοι και ετοιμοπόλεμοι Άγγλοι καταφεύγουν, όπως και στο Μαχαιρά, στην προσφιλή μέθοδο της βενζίνης για να εξοντώσουν τους λίγους, τους ελάχιστους, τους απειροπόλεμους. Το ένα ολοκαύτωμα διαδέχεται το άλλο.
Και Σαμάρας, Παπακυριακού, Πίττας και Κάρυος, πέρασαν στο πάνθεο των αθανάτων. Και ο μέχρι τότε ταπεινός αχυρώνας γίνεται αιώνιο ιστορικό σύμβολο, φάρος και καθοδηγητής για ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Η θυσία τους γράφτηκε με χρυσά γράμματα στη σύγχρονη κυπριακή ιστορία σκορπώντας, την εποχή εκείνη του ξεσηκωμού κατά της δουλείας τόσων χρόνων, ρίγη εθνικής συγκίνησης στον Κυπριακό και τον απανταχού Ελληνισμό. Αλλά και σήμερα ακόμη, ο απαράμιλλος ηρωισμός και η αυτοθυσία που επέδειξαν κάνουν τις καρδιές μας να αναρριγούν και λειτουργούν ως φάρος για τη συνέχιση της διεκδίκησης των δικαίων του λαού μας. Ο αγώνας για τη λευτεριά της πατρίδας μας, που έφτασε στη μεγαλύτερη αγωνιστική του έξαρση στα χρόνια της εποποιίας του 55-59 και οδήγησε στην ανεξαρτησία του 1960, συνεχίζεται και σήμερα με στόχο την επανένωση του νησιού μας και τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής. Στις κρίσιμες και δύσκολες αυτές μέρες, η αναπόληση της ηρωικής εκείνης εποχής και η αναφορά στη ζωή των ηρώων μας είναι η μεγαλύτερη τόνωση για μας, για τη συνέχιση και ευόδωση του αντικατοχικού αγώνα που διεξάγουμε.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Οι επιμνημόσυνοι λόγοι χρειάζονται να ανασκοπούμε το παρελθόν, να αξιολογούμε το παρόν και προσμετρώντας τις δυνάμεις μας να χαράζουμε την πορεία για το μέλλον της πατρίδας μας. Ανασκοπώντας το παρελθόν αβίαστα εξάγουμε το συμπέρασμα ότι οσάκις μπήκε ανάμεσα μας το σαράκι της εθνικής διχόνοιας κλάψαμε επί εθνικών ερειπίων. Ακόμη βιώνουμε την τραγωδία του 1974 και στο πέρασμα του ο Αττίλας δεν ξεχώρισε αριστερούς και δεξιούς, κεντρώους και σοσιαλιστές. Μαυροφορεμένες μάνες είναι όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων, αγνοούμενοι το ίδιο, πρόσφυγες, αιχμάλωτοι.
Την ίδια ώρα ο πόθος για να απελευθερώσουμε τον τόπο μας παραμένει η πρωταρχική προτεραιότητα μας. Όμως για να το πετύχουμε δεν μπορούμε παρά να παραμερίσουμε τις οποιεσδήποτε διαφορές μας. Μπορούμε να συζητούμε για τις διαφορετικές ιδεολογίες μας, για τις διαφορετικές σκέψεις και τακτικές μας. Μα να μην ξεχνάμε. Μία είναι η πατρίδα μας και για το σύνολο του κυπριακού λαού πρέπει τα παθήματα του παρελθόντος και η διχόνοια να μην επαναληφθούν.
Να πάρουμε τα μηνύματα πως χρειάζεται ενωμένοι όλοι να δώσουμε τον αγώνα για να δικαιώσουμε τη θυσία του κάθε αγωνιστή.
Είναι κρίμα κάθε Κυριακή να πηγαίνουμε στις εκκλησιές μας να κάνουμε τα μνημόσυνα των ηρώων μας αλλά την ίδια ώρα να μην πιάνουμε το μήνυμα της θυσίας τους. Περιμένουν την ώρα και το καλύτερο μνημόσυνο για τους ήρωες μας και του τιμημένου αχυρώνα που έδωσαν τη ζωή τους για την κυπριακή ελευθερία, είναι να μας δει ενωμένους να δίνουμε τον αγώνα για την απελευθέρωση του τόπου μας. Με σύνεση και σωφροσύνη μέσα από τον ειρηνικό διάλογο. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος και πρέπει να προσπαθούμε όλοι ενωμένοι με την στήριξη του διεθνούς παράγοντα να κάμψουμε την τουρκική αδιαλλαξία και να επανενώσουμε τη μοιρασμένη μας πατρίδα.
Για μια πατρίδα ελεύθερη, ειρηνική και ασφαλή χωρίς καμιά διαίρεση και με πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα και τις ελευθερίες του κάθε πολίτη της. Μια πατρίδα σύγχρονη, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αναπτυγμένη την οικονομία της και το βιοτικό επίπεδο του λαού της.
Είναι ώρα να πορευτούμε με ομοψυχία και με πατριωτική υπευθυνότητα. Όποιες και να είναι οι διαφορές μας, να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις. Αυτή είναι η ιστορική μας ευθύνη, έναντι στις επερχόμενες γενεές των Ελλήνων της Κύπρου.
Για να οικοδομήσουμε το μέλλον που αξίζει στον τόπο μας, ένα μέλλον ειρήνης και ασφάλειας, αυτή είναι η ελάχιστη οφειλή αλλά και δικαίωση στους ήρωές μας.
Αιωνία η μνήμη τους».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Αντίστροφη μέτρηση για το e-kalathi: Πότε θα λειτουργήσει σε δοκιμαστική μορφή
Αίολη η αισιοδοξία για τη «διπλωματία του καφέ» -«Ναρκοθετεί» τα «ήρεμα νερά» η Άγκυρα
Ενώ η Λευκωσία αναμένει στο ακουστικό για τα επόμενα βήματα στο κυπριακό και για τη σύγκληση της πενταμερούς συνάντησης, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, καταρρίπτει όλα όσα προσπαθεί η Αθήνα να παρουσιάσει το τελευταίο διάστημα μέσω του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη περί ήρεμων νερών στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες περνούν μέσα από το κυπριακό.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
