Με το ΑΚΕΛ ή με τον ΔΗΣΥ; Με τον Στεφάνου ή με τον Αβέρωφ; Με τον Χριστοδουλίδη, ή αυτόνομη κάθοδος; Αυτά και αρκετά άλλα είναι τα ερωτήματα που γυροφέρνουν στο μυαλό του Νικόλα Παπαδόπουλου το τελευταίο διάστημα και θα συνεχίσουν να τον απασχολούν, μέχρι το ΔΗΚΟ να πάρει τελικές αποφάσεις για τις προεδρικές του 2023. Η θέση που διατύπωσε δημοσίως ο Νικόλας Παπαδόπουλος ότι το κόμμα του θα βρίσκεται στην νέα κυβέρνηση αυξάνει την πίεση για την επιλογή, αφού θα πρέπει να οδηγεί στην νίκη.
Τα σενάρια είναι πολλά και πολύ σύντομα το σκηνικό θα ξεκαθαρίσει, είτε προς τη μια κατεύθυνση, είτε προς την άλλη.
Ο τέταρτος ηγέτης του ΔΗΚΟ καλείται να κάνει αυτό που έκαναν και οι προκάτοχοί του, δηλαδή, να αξιοποιήσει το ρυθμιστικό ρόλο του κέντρου και στην περίπτωση που δεν μπορεί να γίνει βασιλιάς, να γίνει αυτός που θα τον εκλέξει, να γίνει δηλαδή αυτό που οι αγγλοσάξονες αποκαλούν kingmaker. Χωρίς να αποκλείεται οτιδήποτε ο Νικόλας αυτή τη φορά δεν θα επιδιώξει να γίνει βασιλιάς, αν δεν έχει εχέγγυα επιτυχίας, γιατί σίγουρα δεν θέλει επανάληψη της αποτυχημένης προσπάθειας του 2018. King maker όμως μπορεί να γίνει, υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Στα 45 χρόνια παρουσίας του στην πολιτική ζωή, το ΔΗΚΟ βρέθηκε δύο φορές στην εξουσία με τον αρχηγό του (Σπύρος Κυπριανού και Τάσσος Παπαδόπουλος), και αρκετές άλλες στηρίζοντας υποψηφιότητες άλλων πολιτικών, όπως οι Γλαύκος Κληρίδης, Δημήτρης Χριστόφιας και Νίκος Αναστασιάδης.
Η πρώτη φορά
Το ΔΗΚΟ ιδρύθηκε το 1976 από τον Σπύρο Κυπριανού (με τις ευλογίες του Μακαρίου) και στις βουλευτικές του ίδιου χρόνου είχε μια πολύ καλή παρουσία. Ο Σπύρος Κυπριανού εξελέγη πρόεδρος της Βουλής και ένα χρόνο μετά ανέλαβε καθήκοντα προεδρεύοντος της Δημοκρατίας, λόγω του θανάτου του Μακαρίου. Οι προεδρικές εκλογές που ήταν προγραμματισμένες για τον Φεβρουάριο του 1978 δεν έγιναν ποτέ αφού ο Γλαύκος Κληρίδης απέσυρε την υποψηφιότητά του λόγω της απαγωγής του Αχιλλέα Κυπριανού, γιού του Προέδρου. Ο Σπύρος Κυπριανού επανεξελέγη χωρίς ανθυποψήφιο.
1983: Συνεργασία με ΑΚΕΛ
Ενόψει των προεδρικών εκλογών του 1983 ο Σπύρος Κυπριανού συνομολογεί με το ΑΚΕΛ το λεγόμενο «μίνιμουμ πρόγραμμα». Η συνεργασία κράτησε μόλις ένα χρόνο αφού ο τότε γ.γ. του ΟΗΕ, Πέρες Ντε Κουεγιάρ ζήτησε επανέναρξη συνομιλιών με βάση μνημόνιο, τους γνωστούς «δείκτες Κουεγιάρ». Το ΑΚΕΛ τάχθηκε υπέρ αλλά ο Κυπριανού διαφώνησε. Στις 13 Νοεμβρίου ο Ντενκτάς ανακήρυξε την ίδρυση του ψευδοκράτους. Στις 22 Δεκεμβρίου 1984 η συνεργασία Κυπριανού-ΔΗΚΟ με το ΑΚΕΛ διαλύθηκε.
1988: Στην αντιπολίτευση
ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ διαφώνησαν έντονα με τον Κυπριανού και ζήτησαν την παραίτησή του. Προκηρύσσονται πρόωρες βουλευτικές εκλογές τις οποίες κέρδισε ο ΔΗΣΥ, ενώ το ΔΗΚΟ εκτοπίζει το ΑΚΕΛ από τη δεύτερη θέση. Ωστόσο στις προεδρικές εκλογές του 1988 το ΑΚΕΛ στηρίζει τον ανεξάρτητο υποψήφιο Γιώργο Βασιλείου, ο οποίος κάνει την έκπληξη και περνά στον δεύτερο γύρο με ανθυποψήφιο τον Γλαύκο Κληρίδη. Το ΔΗΚΟ βρίσκεται για πρώτη φορά εκτός εξουσίας. Στον δεύτερο γύρο στηρίζει τον Βασιλείου ο οποίος κερδίζει την προεδρία της Δημοκρατίας. Ο θάνατος του ηγέτη του, Εζεκία Παπαϊωάννου οδηγεί το ΑΚΕΛ σε εσωστρέφεια. Η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στη θέση του γγ, προκαλεί εμφύλιο, που κορυφώνεται με την αποχώρηση στελεχών της πρώτης γραμμής, τα οποία ιδρύουν το ΑΔΗΣΟΚ. Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού φέρνει την κυπριακή αριστερά ενώπιον ιδεολογικών διλημμάτων. Παρά τις δύσκολες συνθήκες το ΑΚΕΛ κερδίζει τις βουλευτικές εκλογές του 1991 αλλά δύο χρόνια αργότερα χάνει τις προεδρικές εκλογές.
1993: Στο πλευρό Κληρίδη
Σοβαρές εξελίξεις στο Κυπριακό μετά πρωτοβουλία του τότε γγ του ΟΗΕ Μπούτρος Γκάλι, οδηγούν σε διαφωνίες μεταξύ ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ. Το κόμμα του Σπύρου Κυπριανού συνεργάζεται με την ΕΔΕΚ του Βάσου Λυσσαρίδη και με τη στήριξη του τότε Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, συγκροτούν το «Μέτωπο για τη Σωτηρία της Κύπρου». Με υποψήφιο τον Πασχάλη Πασχαλίδη διεκδικούν τις προεδρικές το 1993. Η προσπάθεια δεν είχε αίσια κατάληξη και στον δεύτερο γύρο το ΔΗΚΟ καταλήγει σε συμφωνία με τον Γλαύκο Κληρίδη «για ενταφιασμό των ιδεών Γκάλι», και συμμετοχή στην κυβέρνηση με τους μισούς υπουργούς. Τις εκλογές κέρδισε στο νήμα ο Γλαύκος Κληρίδης, επικρατώντας του Γιώργου Βασιλείου.
1998: Ξανά στην αντιπολίτευση
Ο «γάμος» ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ είχε πολλά προβλήματα και μοιραία οι δύο πλευρές οδηγούνται σε διαζύγιο. Ο Σπύρος Κυπριανού κατηγορεί τον Γλαύκο Κληρίδη ότι αθέτησε συμφωνία για υποστήριξη του ιδίου στις προεδρικές εκλογές του 1998 και τελικά το ΔΗΚΟ αποφασίζει αποχώρηση από την κυβέρνηση. Κορυφαία στελέχη του ΔΗΚΟ διαφωνούν, ενώ υπουργοί του κόμματος δεν εγκαταλείπουν την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να βρεθούν εκτός. Το ΔΗΚΟ περνά μια πολύ δύσκολη περίοδο. Ετσι στις προεδρικές του 1998 το ΔΗΚΟ συνεργάζεται με το ΑΚΕΛ, με υποψήφιο τον Γιώργο Ιακώβου. Κυρίαρχο θέμα συζήτησης ήταν τότε η αγορά του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S300. Γιώργος Ιακώβου και Γλαύκος Κληρίδης πέρασαν στον δεύτερο γύρο. Το εκλογικό αποτέλεσμα κρίθηκε για υπέρ του Γλαύκου Κληρίδη.
2003: Εκλογή Τάσσου με ΑΚΕΛ
Το 2000 ο Σπύρος Κυπριανού αποχωρεί την προεδρία του κόμματος και τον διαδέχεται ο Τάσσος Παπαδόπουλος χωρίς ανθυποψήφιο. Με τη στήριξη του ΔΗΚΟ ο Δημήτρης Χριστόφιας εκλέγεται στην προεδρία της Βουλής και γίνεται ο πρώτος ηγέτης του ΑΚΕΛ που ανέρχεται σε τόσο υψηλό πολιτειακό αξίωμα. Η συνεργασία αυτή βάζει τις βάσεις για συνεργασία των δύο κομμάτων στις προεδρικές εκλογές του 2003, με υποψήφιο τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος επικρατεί άνετα από τον πρώτο γύρο. Το ΑΚΕΛ συμμετέχει άμεσα στην εκτελεστική εξουσία για πρώτη φορά με δικούς του υπουργούς.
2008: Μπροστά σε δίλημμα
Οι δραματικές εξελίξεις στο Κυπριακό με το δημοψήφισμα του 2004 για το σχέδιο Ανάν 5 φέρνουν στην επιφάνεια σοβαρές διαφωνίες των συνεργαζομένων κομμάτων. Το 2006 ο Τάσσος Παπαδόπουλος παραιτείται από την προεδρία του κόμματος και τον διαδέχεται ο Μάριος Καρογιάν. Παρά τις συγκρούσεις το ΑΚΕΛ στηρίζει τον Τάσσο μέχρι και το καλοκαίρι του 2007 όταν αποφασίζει να διεκδικήσει την προεδρία με υποψήφιο τον γενικό του γραμματέα, Δημήτρη Χριστόφια, κόντρα στον Πρόεδρο Παπαδόπουλο κακι τον υποψήφιο του ΔΗΣΥ, Ιωάννη Κασουλίδη Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν καταφέρνει να περάσει στον β᾽γύρο και το ΔΗΚΟ βρίσκεται στο δίλημμα να επιλέξει μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς. Μετά από έντονο παρασκήνιο το ΔΗΚΟ στηρίζει Χριστόφια, ο οποίος εκλέγεται στην προεδρία. Τη θέση του στην προεδρία της Βουλής την παίρνει ο Μάριος Καρογιάν. Η απόφαση προκαλεί αντιδράσεις, που οδηγούν σε αποχώρηση του αναπληρωτή προέδρου του κόμματος, Γιώργου Κολοκασίδη.
2013: Νικόλας vs Καρογιάν, στήριξη Αναστασιάδη
Κυπριακό και θέματα οικονομίας προκαλούν έντονες διαφωνίες εντός του ΔΗΚΟ, με τον Νικόλα Παπαδόπουλο να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Η φονική έκρηξη στο Μαρί τον Ιούλιο του 2011 σηματοδοτεί την αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση Χριστόφια. Μετά την ΕΔΕΚ το ΔΗΚΟ αίρει τη στήριξή του στην κυβέρνηση και στις προεδρικές εκλογές του 2013 το ΔΗΚΟ στηρίζει την υποψηφιότητα Νίκου Αναστασιάδη. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος διαφωνεί έντονα και παραιτείται από αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ, παραμένοντας μέλος και βουλευτής του κόμματος. Ο Νίκος Αναστασιάδης κερδίζει τις εκλογές διορίζει στελέχη του ΔΗΚΟ στην κυβέρνησή του. Ωστόσο, τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου ο Νικόλας Παπαδόπουλος κερδίζει την προεδρία του ΔΗΚΟ από τον Μάριο Καρογιάν και ζητεί από τα στελέχη του κόμματος να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση. Το ΔΗΚΟ οδηγείται και πάλιν σε εμφύλιο, που κατέληξε σε αποχώρηση ή διαγραφή στελεχών.
2018: Μοναχική πορεία
Στις προεδρικές του 2018 ο Νικόλας Παπαδόπουλος διεκδίκησε την προεδρία της Δημοκρατίας με τη στήριξη του ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Οικολόγους και Αλληλεγγύης. Δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο αλλά ούτε ο ίδιος, ούτε και το ΔΗΚΟ τάχθηκαν υπέρ Αναστασιάδη ή Σταύρου Μαλά. Στο πλευρό Αναστασιάδη βρέθηκαν τα πρώην πρωτοκλασσάτα στελέχη του ΔΗΚΟ, τα οποία ίδρυσαν τη Δημοκρατική Παράταξη (ΔΗΠΑ) υπό τον Μάριο Καρογιάν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Νέα Σμύρνη: 20χρονος εισέβαλε σε κηδεία και προκάλεσε πανικό – Χόρευε πάνω από το φέρετρο
• Οι 10+1 χριστουγεννιάτικες ταινίες που αξίζεις να δεις αυτές τις γιορτές - Δείτε trailers
Λετυμπιώτης: «Εξέλιξη στρατηγικής σημασίας η συμφωνία ΚΔ-Hermes Airports»
Ως μία εξέλιξη στρατηγικής σημασίας, που διασφαλίζει τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ ταυτόχρονα θέτει τις βάσεις για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση των αεροδρομίων της χώρας, χαρακτηρίζει τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Hermes Airports, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
