Πολλές φορές, πολλοί συμπολίτες μας αρνούνται να συνειδητοποιήσουν ότι εντός της κοινωνίας μας, υπάρχουν και άτομα με ιδιαιτερότητες, αναπηρίες και άλλα σοβαρά θέματα υγείας. Όπως επίσης υπάρχουν και συνάνθρωποί μας που επωμίζονται το δύσκολο έργο της ανατροφής τους.
Επιμέλεια: Γιώργος Τάττης
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Αντρέας, το τρίτο παιδι μιας οικογένειας. Όπως θα δείτε και στο κείμενο, αλλά και στο βίντεο που ανήρτησε η μητέρα του, ο Αντρέας είναι αυτιστικός και λόγω αυτής του της ιδιαιτερότητας, χρειάζεται συνεχώς να τηρείται αυστηρά η καθημερινή του ρουτίνα.
Με τις δυσκολίες της καραντίνας και του συνεπακόλουθου εγκλεισμού, αυτά τα παιδιά δεν μπορούσαν να συνεχίσουν την σχολική και εκπαιδευτική τους ρουτίνα, η οποία έχει και έναν βαρυσήμαντο ρόλο τόσο στην ψυχολογία των ίδιων των παιδιών, όσο και στις οικογένειές τους, καθώς η ανατροφή τους δεν είναι και η πιο εύκολη διαδικασία. Σημειώνουμε εδώ και τους μεγάλους αγώνες που έδωσαν γονείς ατόμων με αναπηρία, λόγω του αρχικού αποκλεισμού τους από την εκπαιδευτική διαδικασία, λόγω κορωνοϊού.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: ΚΥΠΡΟΣ: Κερδηθηκε η μάχη για τα παιδιά με αναπηρίες, όχι όμως ο πόλεμος - Ευγνωμοσύνη μητέρας παιδιού με απώλεια ακοής
Η μητέρα του Αντρέα, λοιπόν, ξεκίνησε από τον Μάρτιο μια νέα ρουτίνα, στην προσπάθειά της να καθησυχάσει τον γιο της, βάζοντάς τον σε ένα νέο πρόγραμμα. Έτσι, αποφάσισαν να πηγαίνουν θάλασσα, πριν το πρωινό τους. Με τον ερχομό του καλοκαιριού και την κάθοδο των άλλων παραθεριστών, αντιμετώπιζαν διαρκώς το άγρυπνο βλέμμα συμπολίτη μας, ο οποίος δεν δίστασε να βάλει τις φωνές σε αυτό το παιδί.
Σκοπός της ανάρτησης της μητέρας, αν και σπάνια ανεβάζει προσωπικές φωτογραφίες και βίντεο, είναι να δημιουργήσει συνθήκες ορατότητας για αυτά τα παιδιά και τις οικογένειές τους, να δείξει στην κοινωνία ότι υπάρχουν κι αυτοί και χρειάζονται χώρο και αποδοχή για να ενσωματωθούν.
Όπως χαρακτηριστικά λέει, "Υπάρχουν κύριοι και κάποιες άλλες οικογένειες, όχι σαν τις δικές σας, διαφορετικές, που δεν έχουν επιλογές και δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Δείξτε κατανόηση και σταματήστε να στραβομουτσουνιάζετε και να ρίχνετε εκείνα τα υπέροχα βλέμματα αποδοκιμασίας. Με το να δίνετε κάποια ευρώ στο ραδιομαραθώνιο δεν γίνεστε φιλάνθρωποι ή μάλλον δεν γίνεστε άνθρωποι!
Ας πάρουμε μάθημα, λοιπόν, από τέτοια αγωνιστικά παραδείγματα, όπως αυτής της μητέρας, κι ας γίνουμε λίγο περισσότερο άνθρωποι με κατανόηση και κοινωνική συνείδηση.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: ΚΥΠΡΟΣ: Ξέσπασμα μητέρας παιδιού με απώλεια ακοής για τις μάσκες στα σχολεία: «Απάνθρωπο μέτρο χωρίς εξαιρέσεις»
Δείτε την συγκλονιστική ανάρτηση της Κύπριας μητέρας. Μπορείτε να πατήσετε και στον παρακάτω σύνδεσμο για να δείτε ολοκληρωμένο το βίντεο:
Αυτός είναι ο Αντρέας (το τρίτο μου παιδί)! Ο Αντρέας είναι 11 χρονών και είναι αυτιστικός. Πολύ σπάνια δημοσιεύω προσωπικές φωτογραφίες ή βίντεο όμως αυτή τη φορά νιώθω ότι πρέπει να το κάνω και θα καταλάβετε το λόγο πιο κάτω.
Κάποιος που ξέρει έστω και λίγα για τον αυτισμό ξέρει ότι η ρουτίνα και το αυστηρό πρόγραμμα βοηθά τα άτομα στο φάσμα να είναι ήρεμα και οργανωμένα. Τα καλοκαίρια είναι δύσκολα για αυτά τα παιδιά/ενήλικες γιατί τα σχολεία και οι θεραπείες κλείνουν και έτσι η δημιουργία ενός αυστηρού προγράμματος μέσα στο καλοκαίρι είναι από δύσκολη ως ακατόρθωτη. Έτσι τα παιδιά αυτά απορυθμίζονται, γίνονται πιο υπερκινητικά, κάποια πιο επιθετικά, κάποια γίνονται πιο εμμονικά (δεν είναι όλα τα άτομα στο φάσμα το ίδιο). Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι οικογένειες τους υποφέρουν γιατί όπως ξέρετε στη Κύπρο δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας με αποτέλεσμα αυτές οι οικογένειες να καλούνται να τα βγάλουν πέρα μόνες τους! Φέτος η χρονιά ήταν ακόμα πιο δύσκολη. Έκλεισαν τα σχολεία και οι θεραπείες από το Μάρτιο.Κάποια από αυτά τα παιδιά αποκλείστηκαν και από τα σχολεία το Μάιο γιατί με βάση τους «ειδικούς» του ΥΠΠΑΝ η αναπηρία τους σήμαινε αυτόματα και ευπάθεια στον Κορονοϊό. Η έλλειψη ρουτίνας και η 24ωρη φροντίδα, 7 μέρες τη βδομάδα που χρειάζεται ένα παιδί / ενήλικας στο φάσμα έφεραν πολλές οικογένειες σε απόγνωση. Αυτά ενημερωτικά! Αυτά ως εισαγωγή.
Πάμε πίσω στο γλυκό αγόρι που παίζει στη θάλασσα! Εγώ επειδή τα τελευταία χρόνια μελετώ και μαθαίνω όλα όσα πρέπει για τον αυτισμό κατάλαβα ότι αν δεν δημιουργήσω ρουτίνες θα υποφέρω. Μια από τις ρουτίνες μας που φέτος άρχισε από το Μάρτιο ήταν η θάλασσα. Το νερό ηρεμά τον Αντρέα και επειδή στη διάρκεια του Κορονοϊού έκλεισε και η υδροθεραπεία δεν είχα άλλη επιλογή. Με τα χαρτιά γιατρού που πιστοποιούσαν την αναπηρία μπορούσα να πηγαίνω καθημερινά θάλασσα μιας και η κυβέρνηση αναγνώρισε ότι αυτά τα άτομα ήταν αδύνατο να κλειστούν στο σπίτι.
Προσπάθησα να βρω ένα χώρο προσβάσιμο (στάθμευση του αυτοκινήτου όσο το δυνατό πιο κοντά στη θάλασσα) και κατέληξα σε ένα σημείο απέναντι απο το Delmar στη Γερμασόγεια. Εγώ και ο Αντρέας μόνοι μας πάνω στη παραλία. Λιγοστά αυτοκίνητα, κανένας ένοικος πάνω στη πολυκατοικία, ευλογία Θεού. Εμείς και η θάλασσα! Περάσαμε τέλεια. Το μωρό έπαιζε, έριχνε πέτρες στο νερό, ανακουφιζόταν αισθητηριακά σκαρφαλώνοντας στους βράχους, κολυμπούσε από το Μάρτιο χωρίς κανένα πρόβλημα έστω και αν το νερό ήταν παγωμένο.Να σημειώσω ότι καθάρισα το σημείο από όλα τα σκουπίδια γιατί δεν μπορούσα να εξηγήσω στον Αντρέα τον κανόνα «Δεν παίζουμε με τα σκουπίδια γενικά και ειδικά σε περίοδο κορονοϊού». Ήρθε το καλοκαιράκι και έγινε το πρώτο άνοιγμα! Όλοι βγήκαν στις παραλίες και τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν. Ευτυχώς το σημείο της θάλασσας που διαλέξαμε είναι γεμάτο πέτρες και έτσι δεν το προτιμούν πολλοί έτσι συνεχίσαμε να πηγαίνουμε κάθε πρωί 8:00-9:00, αυστηρά!!! Η ρουτίνα ξεκινούσε από σπίτι! Παίρναμε την ίδια τσάντα με συγκεκριμένα αντικείμενα μέσα, διασχίζαμε τον ίδιο δρόμο κρατώντας συγκεκριμένη λωρίδα στη διαδρομή, σταθμεύαμε στον ίδιο χώρο, κατεβαίναμε από το ίδιο σημείο, μπαίναμε στη θάλασσα με μια μπουκάλα γεμάτη νερό, τα ρούχα μας πάντα στο ίδιο βράχο, πίσω στο αυτοκίνητο, στάση στο ίδιο περίπτερο στο Μόλο για 7up, σπίτι, μπάνιο, πρόγευμα. Αυτή είναι η ρουτίνα μας μέχρι τις 10 περίπου ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ!!! Δεν θέλετε να μπω στη διαδικασία να σας γράψω τη ρουτίνα των επόμενων 12 ωρών που υπολοίπονται μέχρι την ώρα του ύπνου. Σήμερα θα περιοριστώ στη ρουτίνα της θάλασσας!
Και με αυτά και αυτά φτάσαμε αισίως στο Δεκαπενταύγουστο! Και άρχισαν να καταφτάνουν μάλλον από Λευκωσία μεριά ( αν κρίνω από τη πετσέτα του ΑΠΟΕΛ) οι ένοικοι της πολυκατοικίας που είναι κτισμένη «νόμιμα» πάνω στο κύμα! Άρχισαν τα περίεργα βλέμματα, ειδικά από ένα ηλικιωμένο κύριο που μονίμως κρατούσε ένα κινητό στο χέρι και καθόταν κάτω από τρεις ομπρέλες στο χώρο της αυλής της πολυκατοικίας και αγνάντευε τη θάλασσα. Όπως θα είδατε και στο βίντεο κάποια σκαλιά οδηγούν από τη αυλή στην παραλία αλλά εύκολα μπορείς να μπεις πάνω στην αυλή και από τους βράχους.
Για όσους γνωρίζουν κάτι από αυτισμό θα ξέρουν επίσης ότι ο αυτιστικός εγκέφαλος τείνει να συγυρίζει τα πάντα. Άρα ο Αντρέας με τη κάθοδό μας κάθε πρωί αν έβρισκε κανένα μπουκάλι που δεν θα προλάβαινα να μαζέψω (αυτή ήταν η πρώτη μου δουλειά κάθε μέρα, να μαζεύω με τα γαντάκια μου όλα τα σκουπίδια που άφηναν οι άλλοι πάνω στην παραλία και να τα βάζω στο κάλαθο) , το έριχνε πάνω από τα σκαλιά, μέσα στην αυλή γιατί μάλλον κατάλαβε ότι κάποιος το έριξε από εκείνο το σημείο άρα εκεί ανήκει. ΛΟΓΙΚΟ; Για ένα αυτιστικό απόλυτα! Στην πρώτη μας γνωριμία με τον εν λόγω κύριο, η οποία να σημειώσω δεν ήταν καθόλου καλή, ο Αντρέας έριξε εκεί που καθόταν ένα σίδερο από μια σπασμένη ομπρέλα που ο ιδιοκτήτης της θεώρησε ότι αφού έσπασε μπορούσε να την αφήσει απλά εκεί. Του εξήγησα ότι ο Αντρέας είναι αυτιστικός και ζήτησα συγνώμη αλλά από ότι καταλάβατε η κακή αρχή είχε ήδη γίνει. Όταν λοιπόν τύχαινε να τον δω στο εν λόγω σημείο ήμουν διπλά γρήγορη. Έβαζα τον Αντρέα στη θάλασσα με τη μπουκάλα του και άρχιζα να καθαρίζω πριν προλάβει να τα πετάξει όλα εκεί που καθόταν ο κύριος και ρέμβαζε. Προσπάθησα να μη χαλάσω τη ζαχαρένια μου και είπα ότι απλά δεν θα τον βλέπω και δεν θα με ενδιαφέρει η άποψή του. Η παραλία είναι δημόσια και αν τον ενοχλούσε το παιχνίδι του Αντρέα θα μπορούσε απλά να πάει κάπου αλλού. Εμείς δεν είχαμε τέτοια επιλογή, έπρεπε να ακολουθήσουμε πιστά τη ρουτίνα μας! Άλλωστε η ηχορύπανση από το κτίσιμο του τερατουργήματος που ονόμασαν Delmar ήταν πολύ χειρότερη ακόμα και από κάποιες κραυγές που έβγαζε ο Αντρέας, ο οποίος να σημειώσω ότι είναι μη λεκτικός και έτσι μπορεί να εκφράσει τη χαρά του. Σήμερα όμως δεν ήμουν αρκετά γρήγορη. Όταν είπα στον Αντρέα ότι πρέπει να φύγουμε και πήγα να πιάσω τη τσάντα μας εκείνος σκαρφάλωσε στα βράχια και μπήκε στο χώρο της πολυκατοικίας μάλλον για να πιάσει ένα πλαστικό πώμα που έριξε σε μια φάση που δεν πρόλαβα να τον σταματήσω. Τότε ο κύριος συνεχίζοντας να έχει το τηλέφωνο στο αυτί άρχισε να φωνάζει και να θυμώνει σε ποιον, στον Αντρέα, ο οποίος δεν κατάλαβε τι έλεγε. «Μην ενοχλάτε, όχι στο χώρο της πολυκατοικίας, κατέβα κάτω...» Μάταια να προσπαθώ να του εξηγήσω ότι το μωρό δεν καταλάβει και ότι προσπαθώ να τον πιάσω για να φύγουμε! Έλεος πραγματικά με κάποιους με τις τέλειες ζωές που τους χαλά την αισθητική τους ένα μωρό με αυτισμό!!! Υπάρχουν κύριοι και κάποιες άλλες οικογένειες, όχι σαν τις δικές σας, διαφορετικές, που δεν έχουν επιλογές και δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Δείξτε κατανόηση και σταματήστε να στραβομουτσουνιάζετε και να ρίχνετε εκείνα τα υπέροχα βλέμματα αποδοκιμασίας. Με το να δίνετε κάποια ευρώ στο ραδιομαραθώνιο δεν γίνεστε φιλάνθρωποι ή μάλλον δεν γίνεστε άνθρωποι! Η θάλασσα είναι δημόσια και μπορούν να κάνουν μπάνιο και τα αυτιστικά άτομα σε αυτή. Αν κάποιος έκτισε πάνω στη θάλασσα αυτό δεν θα έπρεπε να είναι πρόβλημα του Αντρέα! Αυτά από το σημερινό μας ημερολόγιο! Σαν αυτό πολλά περιστατικά, γράφω βιβλίο. Θα ήθελα ειλικρινά να μπορώ να βρίσω τέτοια άτομα κατάμουτρα αλλά δεν μου το επιτρέπει η ανατροφή μου. Προς το παρόν τους βρίζω από μέσα μου και από σήμερα αποφάσισα ότι θα τους εκθέτω και στο φατσοβιβλίο! Είναι και αύτος ένας τρόπος να βγαίνει από μέσα μου η αηδία που νιώθω για κάτι τέτοιους τύπους, που μη νομίζετε ότι σπάνια θα βρείτε μπροστά σας.
Σας προσκαλώ έλατε μια μέρα να πάμε παρέα μια βόλτα και τότε θα καταλάβετε ότι η κυπριακή κοινωνία δεν θέλει να της χαλούν την αισθητική της παιδιά/ ενήλικες με αναπηρίες. Η κυπριακή κοινωνία έχει μάθει να κρύβει τις αναπηρίες πίσω από κλειστά παράθυρα και πόρτες. Ε, λοιπόν κύριοι εγώ και ο Αντρέας θα συνεχίσουμε να σας χαλούμε την αισθητική εκεί πάνω στο συννεφάκι που ζείτε!!! Καληνύχτα σας.
Πατήστε εδώ για να δείτε ολοκληρωμένο το βίντεο:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Βέφα Αλεξιάδου: Πέθανε σε ηλικία 91 ετών η αγαπημένη μαγείρισσα
Τήρησε την υπόσχεση του ο ΠτΔ: Θέτει σε πιλοτική λειτουργία την εφαρμογή «ΕΛΠΙΣ» - Το μήνυμα του προς όλες τις γυναίκες
Την πιλοτική λειτουργία της εφαρμογή «ΕΛΠΙΣ» ανακοίνωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης, σε μήνυμα του για τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
