Άρχισε, λοιπόν, το κήρυγμα…
- Κύριε μου, πώς κάνετε έτσι; Δεν θα εξαφανιστούν τα χαρτιά υγείας. Κουβαλάτε έξι συσκευασίες λες και θα αφανιστούν από τον πλανήτη. Σκεφτείτε και τους άλλους συμπολίτες που θέλουν να τα προμηθευτούν. Αδειάσατε το ράφι…
Το λογύδριο συνεχίστηκε για λίγο ακόμα, με τον νεαρό να ακούει με υπομονή.
Όταν το σύντομο κήρυγμα ολοκληρώθηκε, ο νεαρός πήρε τον λόγο.
- Εντάξει κυρία μου; Τελειώσατε; Μπορώ τώρα να βάλω τις συσκευασίες στα ράφια; Είμαι υπάλληλος της υπεραγοράς.
Κάγκελο η κοπέλα, η οποία εδώ που τα λέμε με αυτά που βιώνουμε δεν μπορεί να κριθεί ως αδικαιολόγητη.
ΜακΦαν