Του Γιώργου Τάττη
Με απόφαση του Δήμου κόπηκαν φοινικόδεντρα, μία αιωνόβια τριμιθιά, η οποία και είναι προστατευόμενο είδος, μία αμυγδαλιά και διάφορες κιτρομηλιές. Το δικαιολογητικό ήταν ότι οι κοπές έγιναν στο πλαίσιο του γενικότερου «εξωραϊσμού» του πράσινου. Τι σόι εξωραϊσμός είναι αυτός που κόβει αιωνόβια δέντρα, μόνο ένας Θεός ξέρει.
Εδώ σημειώνεται ότι το Τμήμα Δασών δεν έδωσε καμία έγκριση για κοπή της τριμιθιάς και έχει ήδη προβεί σε καταγγελία, όπου και ο Δήμος θα κληθεί να πληρώσει πρόστιμο. Σύμφωνα όμως με καταγγελίες, το Τμήμα Δασών επίσης, ολιγώρησε σε ό,τι αφορά την ερευνητική διαδικασία που όφειλε να γίνει, σε σχέση με την έγκριση για κοπή των φοινικόδεντρων, καθώς πρέπει να ληφθούν υπόψη και η διάμετρος του δέντρου και η κατάστασή του.
Εντούτοις, το Τμήμα Δασών είχε τουλάχιστον την ευθιξία να καταγγείλει το περιστατικό που καθίσταται πλέον ηλίου φαεινότερον, ότι δεν έγινε στο πλαίσιο του νόμου. Ο Δήμαρχος Φαίδωνας Φαίδωνος, από την άλλη, αποποιούμενος την ίδια την πράξη και των ευθυνών του, προσπαθεί ακόμη να παραπλανήσει την συζήτηση.
Μπορεί πολλοί από τους «γραφικούς» που αντιστάθηκαν, «ενόψει βουλευτικών, να θέλουν να ξεδιπλώσουν την πολιτική τους ατζέντα». Μπορεί, επίσης, να «έχουν αλλότρια προσωπικά κίνητρα» ή να τους ενδιαφέρει μόνο «να φυτεύουν δέντρα μπροστά από κάμερες, χωρίς να ενδιαφέρονται ποτέ για την συντήρησή που απαιτείται».
Δεν μπορεί όμως να μην γίνεται κατανοητό, ότι μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων, ξεκίνησε να ασφυκτιά από «εξωραϊσμούς» που όχι μόνο δεν σέβονται την φύση εντός και εκτός του αστικού ιστού, αλλά δεν σέβονται και την όποια ιστορικότητα έχει επιβιώσει στην δήθεν «ανάπτυξη» Ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Ο κόσμος πλέον δεν έχει ανάγκη από υπέρογκα τσιμέντα που θα στεγάζουν πολυεθνικές επιχειρήσεις, ούτε από ξενοδοχεία πάνω στο κύμα που δεν συνάδουν με την αισθητική του τοπίου. Πόσω μάλλον, όταν αυτά στήνονται πάνω σε παράνομες επιχωματώσεις και καρπώνεται τα οφέλη μία μικρή επιχειρηματική ελίτ, γεμίζοντας τις παραλίες με αντιαισθητικά πλαστικά κρεβατάκια.
Ο κόσμος κ. Φαίδωνος, έχει ανάγκη να αφουγκραστεί και να ταυτιστεί με τον τόπο του, με ό,τι αυτό το «τόπος» εμπεριέχει. Γιατί η τοπική ανάπτυξη, πολλώ μάλλον η ενδογενής, προϋποθέτει και τόπο… Κι αυτός ο τόπος, προϋποθέτει και μνήμη. Και αυτή την μνήμη, βάλθηκαν κάποιοι να την εξωραΐσουν, χωρίς όμως τον παραμικρό σεβασμό, αποψιλώνοντάς την σταδιακά.
Ένα «Mea Culpa», θα ήταν αρκετό, κ. Δήμαρχε.
