Οι προεδρικές εκλογές της 28ης Ιανουαρίου και η ανάληψη της εξουσίας από τη νέα κυβέρνηση την 1η Μαρτίου 2018 θα σημάνουν νέα δεδομένα για την κυπριακή πολιτεία και κοινωνία.
Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Η επόμενη κυβέρνηση είτε επανεκλεγεί ο Νίκος Αναστασιάδης είτε όχι θα έχει βόμβες έτοιμες να εκπυρσοκροτήσουν στα χέρια της και θα αναγκαστεί αν προβεί σε γενναίες και ξύπνιες ενέργειες αν θέλει να πετύχει.
Σίγουρα, το Κυπριακό είναι το Α και το Ω της κυπριακής πραγματικότητας. Μήνες μετά το ναυάγιο της 7ης Ιουλίου στο Κραν Μοντανά, επικρατεί στασιμότητα και, σαφώς, η επόμενη κυβέρνηση υποχρεώνεται να δώσει την ώθηση είτε στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων είτε σε κάτι άλλο που θα βοηθήσει στον απεγκλωβισμό της Κύπρου από το Κυπριακό.
Ούτως ή άλλως, πέραν του Σταύρου Μαλά και του Νίκου Αναστασιάδη, οι υπόλοιποι υποψήφιοι αναφέρονται σε καινούργιες βάσεις, ενώ ειδικότερα ο Νικόλας Παπαδόπουλος παρουσίασε και παραπέμπει συνεχώς στη Νέα Στρατηγική του για την Κυπριακή Δημοκρατία.
Πάντως, η Τουρκία δεν δείχνει έτοιμη να δώσει την έγκριση για την επανέναρξη των συνομιλιών, την ώρα που την απασχολούν άλλα και πιο πολύπλοκα ζητήματα.
Εν αναμονή, μάλιστα, των «βουλευτικών» στα κατεχόμενα, θα κριθεί το κατά πόσο μπορεί να υπάρξει απεμπλοκή.
Παράλληλα, ό,τι και να σημειώνεται για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου, τα ζητήματα της Οικονομίας είναι ορθάνοιχτα. Τα Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια, η αποζημίωση των κουρεμένων και των κατόχων αξιογράφων, το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος είναι κομμάτια ενός επικίνδυνου παζλ που θα πρέπει να «λύσει» η επόμενη κυβέρνηση και, αναντίλεκτα, χρήζουν ξεκάθαρων απόψεων.
Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο του επόμενου έτους είναι και αυτό της ΑΟΖ, των Υδρογονανθράκων και της εξόρυξης του Φυσικού Αερίου. Πέραν της τεχνοτροπίας, η στάση της Τουρκίας πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με ή χωρίς λύση του Κυπριακού.
Αποτελεσματικά πρέπει να προχωρήσει και το ΓεΣΥ. Η κοινωνία απαιτεί το Γενικό Σχέδιο Υγείας και η όποια επόμενη κυβέρνηση οφείλει να συγκρουστεί με τα συμφέροντα για να το υλοποιήσει. Υπενθυμίζεται ότι ακόμα βρίσκεται στα χαρτιά.
Για τελευταίο αφήσαμε το Όραμα. Η κοινωνία έχει ανάγκη από όραμα, από ξύπνιους και έντονους –με την καλή έννοια– ηγέτες που θα της δώσουν την ελπίδα και την εντύπωση ότι θα το παλέψουν.
Οι καιροί ήταν πάντα δύσκολοι. Το 2018 δεν προμηνύεται λαμπρό, όπως τα τελευταία πενήντα, τουλάχιστον, χρόνια στην Κύπρο. Η τουρκική κατοχή βαραίνει ακόμα τις πλάτες του κυπριακού λαού και κάθεται βραχνάς στο παρόν και στο μέλλον αυτού του τόπου.
Η κοινωνία απαιτεί όραμα. Μια ηγεσία που θα αφήσει τους ετεροπροσδιορισμούς και τα μικροκομματικά παίγνια και που θα το παλέψει, που θα δώσει ό,τι μπορεί για να πάει μπροστά αυτός ο τόπος και αυτός ο καημένος λαός.
Αυτός ο λαός που προσβάλλεται από ψέματα, σκάνδαλα, διαπλοκές και «υποσχέσεις».
Υπάρχει όραμα, λοιπόν; Αν όχι, ας το δημιουργήσουμε. Εμείς εδώ θα είμαστε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πολιτικά γεγονότα που στιγμάτισαν την κυπριακή πραγματικότητα το 2017 - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
ΔΗΚΟ: Οι αντικομματικές συμπεριφορές, η τάση για φυγή και στο βάθος ο Οδυσσέας
Είναι γνωστό πλέον και κανείς δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ότι στο ΔΗΚΟ επικρατεί μια ανησυχία εδώ και καιρό, λόγω των διαφορετικών και έντονων απόψεων που ακούγονται κυρίως από τρεις βουλευτές του κόμματος, για το κυπριακό. Χρίστος Ορφανίδης, Παύλος Μυλωνάς και Ζαχαρίας Κουλίας, είναι οι βουλευτές που βρίσκονται απέναντι στην ηγεσία του κόμματος σε ότι αφορά στον τρόπο που πολιτεύεται και στηρίζει την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
