Έτσι η Λάρνακα γνώρισε τον Φρειδερίκο Έιδενσταμ το 1878, η Λευκωσία τον Αχιλλέα Λιασίδη και η Λεμεσός τον Χριστόδουλο Καρύδη το 1888.
Στην Πάφο είχε επιτραπεί από τους αποικιοκράτες μία στοιχειώδης αυτοδιοίκηση και ο Δήμαρχος εκλεγόταν από τους δημότες.
Από το 1908 έως και το 1931, οι πολίτες μπορούσαν να εκλέγουν τους δικούς τους Δημάρχους. Τα Οκτωβριανά όμως και η Παλμεροκρατία άλλαξαν τα δεδομένα.
Η εξέγερση του 1931 και η απαγόρευση εκλογών
Αν και οι Δήμαρχοι διορίζονταν από τις αρχές, ωστόσο υπήρχε η «ελευθερία» να εκλέξουν οι κοινότητες τους δικούς τους άρχοντες.
Τα Οκτωβριανά όμως του 1931, έδωσαν την αφορμή στους Βρετανούς να διακόψουν και αυτές τις εκλογές για μία δεκαετία.
Διαβάστε περισσότερα στη mixanitouxronou