Ο ταλαντούχος ηθοποιός, Άθως Αντωνίου, κρατά την προσωπική του ζωή μακριά από όλους και όλα. Αλλά η απώλεια της αγαπημένης του γιαγιάς τον ώθησε στο να μοιραστεί με τους διαδικτυακούς του φίλους τον πόνο του.
Η πολυαγαπημένη του γιαγιά Ζωούλα έφυγε στα 90 της χρόνια βυθίζοντας την οικογένειά της στο πένθος, αλλά ο Άθως Αντωνίου θα την θυμάται πάντοτε σαν έναν άνθρωπο χαμογελαστό, γεμάτο καλοσύνη...
Τα λόγια του συκινούν: «Είναι δύσκολο να βρει κανείς, τα σωστά λόγια να πει, μια τετοια στιγμή. Όταν πρέπει να πεις το τελευταίο αντίο σ' έναν άνθρωπο που αγαπούσες τόσο. Σ' έναν ανθρωπο που έδινε απ' αυτά που δεν είχε, χωρις ποτέ να περιμένει ανταλλάγματα, σ' έναν άνθρωπο που δεν πείραξε ποτέ κανέναν, σε μια γυναίκα γεμάτη καλοσύνη.».
«Την έλεγαν ΖΩΗ.κι ήτανε καλή γυναίκα, μια καλή μάνα, μια καλή γιαγιά. Ένας άνθρωπος χαμογελαστός, έτσι θέλω να την θυμάμαι κι ας μην ήτανε και στα καλύτερα της τα τελευταία χρόνια.Πέρασε πολλά. Πονεμένος άνρθωπος. Είχε κι αυτή τα βάσανα της, τα δικά της παράπονα, μα ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Έφτασε άλλωστε στα 90 κι αυτό θέλει δυναμη. Δύναμη μέσα της. Κι αυτό, γιατί αγαπούσε δυνατά, άνευ όρων..».
«Τα παιδιά της, τον άντρα της, τα εγγόνια της, τους φίλους και συγγενείς της. Κι αυτοί την αγαπούσαν... Αυτή είναι κι η αξία της οικογένειας άλλωστε: "εκεί που ξεκινάει η ΖΩΗ κι η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει." Καλό σου ταξίδι μανούλα μας, γιαγιάκα μας, καλό σου ταξίδι Ζωούλα. Να μας προσέχεις απο 'κει πάνω, τώρα που επιτέλους είσαι ήρεμη κι ας μην είσαι πια μαζί μας. Τώρα που σ' έχει αγκαλιά ο παππούς. Κι έιμαι σίγουρος πως τον πεθύμησες πολυ. Θα μας λείψεις. Χαιρετίσματα στον παππού μου και στον θείο μου τον Σωτήρη.
