Απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Ελληνα ευρωβουλευτή Νίκου Χουντή, ο Γάλλος επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων ανεβάζει μεν την αναλογία του χρέους προς το ΑΕΠ στο 175% για το 2020, από την άλλη όμως ουσιαστικά «δείχνει» ως όριο βιωσιμότητας το 15% του ΑΕΠ (σ.σ.: δηλαδή, τα έξοδα για τόκους και χρεολύσια να μην ξεπερνούν το 15% του ΑΕΠ).
Αν η όποια συνταγή διευθέτησης του ελληνικού χρέους στηριχτεί στο ότι η ετήσια δαπάνη δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 15% του ελληνικού ΑΕΠ, η Ελλάδα δεν πρόκειται να διαπιστώσει καμία ουσιαστική οικονομική διαφορά μέχρι και τουλάχιστον το 2021. Και αυτό διότι μέχρι το τέλος της δεκαετίας η Ελλάδα θα βρίσκεται σε «περίοδο χάριτος» για τα δάνεια του 2ου μνημονίου καταβάλλοντας μόνο τόκους.
Ακόμη και αν συνυπολογιστούν τα χρεολύσια που πρέπει να πληρώσει η χώρα για την αποπληρωμή δόσεων παλαιότερων δανείων (σ.σ.: κυρίως καταβάλλονται δόσεις προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ αποπληρώνονται και ελληνικά ομόλογα τα οποία βρίσκονται στην κατοχή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) οι καταβολές απέχουν πολύ από το να ξεπερνούν το 15% του ΑΕΠ μέχρι το 2021 και περιορίζονται περίπου στο 12%.