Ποιος θα πίστευε πριν από μερικά χρόνια ότι ο Ομονοιάτης θα μπορούσε να γίνει αντι- ΑΚΕΛικός;
Του Τάσου Χριστοδούλου
Η ίδια όμως η ιστορία είναι γεμάτη ανατροπές και αποδεικνύει πως όλα είναι πιθανά και όλα μπορούν να συμβούν.
Η πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου στην Κύπρο
Το 1948 η Ελλάδα βρισκόταν στην δύνη του εμφυλίου πολέμου μεταξύ δεξιών και αριστερών. Τα γεγονότα αυτά και ο φανατισμός εκατέρωθεν επηρέασαν την Κύπρο, με αποτέλεσμα τέσσερις αθλητές του ΑΠΟΕΛ να αποχωρούν από το σωματείο και να προχωρούν στην ίδρυση του «Αθλητικού Συλλόγου Ομόνοιας Λευκωσίας», στις 4 Ιουνίου 1948.
Όρθιοι οι παίκτες της Ομόνοιας στον πρώτο της αγώνα στις 31 Οκτωβρίου 1948, με αντίπαλο τον ΑΜΟΛ Λεμεσού τον οποίο κέρδισε 5-1
Η χρονιά αυτή θα αποτελούσε την απαρχή της πολιτικοποίησης του αθλήματος και κατ ‘επέκταση του μελλοντικού εθνικού διχασμού σε μια Κύπρο που βρισκόταν ακόμη κάτω υπό τον βρετανικό ζυγό. Τα αθλητικά σωματεία θα μετατρέπονταν σε φορείς ιδεολογιών, αρχών και αξιών με ξεκάθαρη την πολιτική απόχρωση.
ΑΚΕΛ και Ομόνοια
Το 1941 ιδρύεται το ΑΚΕΛ αφού προηγουμένως δρούσε ως Κομουνιστικό Κόμμα Κύπρου στα πλαίσια της οργάνωσης της ταξικής πάλης κατά του κεφαλαίου και της αστικής τάξης. Ο κόσμος του ΑΚΕΛ και όσοι αυτοπροσδιορίζονταν ως προοδευτικοί, μαρξιστές – λενινιστές, θα προσχωρούσαν κατά χιλιάδες στο νέο αθλητικό σωματείο της Λευκωσίας. Για το ΑΚΕΛ, η Ομόνοια θα ήταν η έκφραση της αριστερής ιδεολογίας στον χώρο του ποδοσφαίρου, ενώ το ΑΚΕΛ για την Ομόνοια θα αποτελούσε το πολιτικό της σπίτι.
O Γ.Γ του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, σε ομιλία του μπροστά από το λάβαρο της «Θύρας 9».
Ο κόσμος της Ομόνοιας ένιωθε περήφανος για την πολιτική και την κομματική του ταυτότητα και αυτό δεν το έκρυψε ποτέ. Αντιθέτως με κάθε ευκαιρία το εκδήλωνε στους ποδοσφαιρικούς αγώνες μέσα από λάβαρα του ΑΚΕΛ, σφυροδρέπανα και τον Che.
Το 2003 έτος Προεδρικών εκλογών και μετά από 10 ολόκληρα χρόνια διακυβέρνησης Κληρίδη, το ΑΚΕΛ θα στήριζε τον Τάσσο Παπαδόπουλο για την Προεδρία. Η Ομόνοια την χρονιά εκείνη θα κατακτούσε τον 19ο τίτλο στην ιστορία της και σύνθημα στα χείλη της Θύρα 9 ήταν το: « Εεε… Οοο… Πρωτάθλημα και Κύπελο και Τάσσο Πρόεδρο..».
Το 2008 θα εκλεγόταν στην Κύπρο ο πρώτος ΑΚΕΛικός Πρόεδρος, ο Δημήτρης Χρισφόφιας γνωστός για την αγάπη που έτρεφε για το ποδόσφαιρο και την Ομόνοια. Ο κόσμος της αριστεράς ευελπιστούσε για καλύτερες μέρες τόσο σε κοινωνικό - οικονομικό επίπεδο αλλά και σε μια καλύτερη Ομόνοια μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια απουσίας πρωταθλήματος.
Ο Μιλτής και η οικονομική καταστροφή
Ο «πράσινος λαός» ήταν διψασμένος για τίτλους αλλά και ευρωπαϊκές διακρίσεις αφού ήδη η Ανόρθωση είχε ανοίξει τον δρόμο μετά την είσοδο της στους ομίλους του Champions League. Έτσι, την ίδια χρονιά το 2008 δηλαδή, τα ηνία της Ομόνοιας αναλαμβάνει από τον «αποτυχημένο» Δώρο Σεραφείμ, με τις ευλογίες του Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια ο καλός του φίλος και εργολάβος Μιλτιάδης Νεοφύτου.
Η Ομόνοια θα εκτόξευε τον προϋπολογισμό της για τα κυπριακά δεδομένα –πάνω από €10 εκ.- φέρνοντας με παχουλά συμβόλαια «παιχταράδες» και προπονητές που ποτέ όμως δεν κατάφεραν αποσβέσουν τα χρήματα τους. Αντί αυτού το μόνο που κατάφερε η ομάδα να πετύχει ήταν να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα το 2010. Οι ευρωπαϊκές αποτυχίες θα ερχόντουσαν η μια πίσω από την άλλη και η απογοήτευση στις τάξεις της ομάδας θα φούντωνε.
Αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης και των κακών επιλογών ήταν η Ομόνοια να βρίσκεται με ένα χρέος κοντά στα €25 εκ. μέχρι το 2012 και τον Μιλτιάδη Νεοφύτου να αποχωρεί από την διοίκηση της ομάδας. Ο «αιώνιος» αντίπαλος θα προχωρούσε από την μια επιτυχία στην άλλη, κατακτώντας τον ένα τίτλο μετά τον άλλο, φτάνοντας μέχρι και τους 8 της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης. Την ίδια ώρα η Ομόνοια θα έμπαινε σε μια περίοδο έντονης εσωστρέφειας, αμφισβήτησης και οικονομικών προβλημάτων.
«Κάτω η χούντα των κομματικών – Λευτεριά στην Ομόνοια»
Η Θύρα 9 ήταν πρώτη που ζητούσε την απομάκρυνση του Δώρου Σεραφείμ το 2008, άσκησε -εκ των υστέρων - μεγάλη κριτική στην διοίκηση Μιλτιάδη Νεοφύτου και σήμερα ζητά εκ νέου την απομάκρυνση της «διορισμένης» για αυτούς από το ΑΚΕΛ διοίκησης.
Ο ομφάλιος λώρος που συνέδεε το ΑΚΕΛ με την «Θύρα 9» κόπηκε ήδη από το 2009, ενώ τα συσσωρευμένα οικονομικά προβλήματα και η εικόνα της ομάδας τα τελευταία χρόνια έφεραν σε ανοιχτή ρήξη τους υπαίτιους για αυτήν, που είναι το κόμμα.
Πλέον, κυρίως νέοι άνθρωποι οι οποίοι δεν διακατέχονται όπως τα παλαιότερα χρόνια από κομματικό φανατισμό, ζητούν αλλαγές και εκσυγχρονισμό μακριά από ΑΚΕΛικούς παρεμβατισμούς και νουθεσίες.
Η ήττα από την ΑΕΛ στο Τσίρειο δεν ήταν τίποτε περισσότερο από την αφορμή και όχι η αιτία για να ακουστούν συνθήματα κατά του ΑΚΕΛ όπως: «κάτω η χούντα των κομματικών», «λευτεριά στην Ομόνοια» και «Ομόνοια πολέμα σου πίνουνε το αίμα».
Όλα αυτά ενώ πριν από μερικά χρόνια αρκετοί εξ αυτών που ίσως σήμερα να ζητούν αλλαγές φώναζαν «και τώρα και πάντα ΑΚΕΛ – ΑΚΕΛ – ΑΚΕΛ».
Γι αυτό και είπαμε ότι η ιστορία είναι γεμάτη από ανατροπές…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
ΔΗΚΟ: Οι αντικομματικές συμπεριφορές, η τάση για φυγή και στο βάθος ο Οδυσσέας
Είναι γνωστό πλέον και κανείς δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ότι στο ΔΗΚΟ επικρατεί μια ανησυχία εδώ και καιρό, λόγω των διαφορετικών και έντονων απόψεων που ακούγονται κυρίως από τρεις βουλευτές του κόμματος, για το κυπριακό. Χρίστος Ορφανίδης, Παύλος Μυλωνάς και Ζαχαρίας Κουλίας, είναι οι βουλευτές που βρίσκονται απέναντι στην ηγεσία του κόμματος σε ότι αφορά στον τρόπο που πολιτεύεται και στηρίζει την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
