«Σε 10 λεπτά θα είμαι εκεί», αλλά το δεκάλεπτο μετατρέπεται σε μισάωρο. «Έχει απίστευτη κίνηση», αλλά έρχεται… με τα πόδια. «Καθυστέρησα γιατί η γάτα μου ένιωθε μοναξιά», αλλά έχει σκύλο. Δεκάδες και ευφάνταστες είναι οι δικαιολογίες που σκαρφίζονται κάθε φορά όσοι καθυστερούν πάντα στα ραντεβού τους. Στον καθένα έχει συμβεί να αργήσει σε μια προγραμματισμένη συνάντηση, ωστόσο υπάρχει κι η κατηγορία ανθρώπων που το κάνουν συστηματικά, ανεξαρτήτως συνθηκών. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Τι είναι αυτό που πυροδοτείται στον εγκέφαλό τους και καταλήγουν να φτάνουν στο εστιατόριο την ώρα που οι υπόλοιποι έχουν παραγγείλει το… επιδόρπιο;
Οι λόγοι είναι πολλοί: Εξωτερικοί και απρόβλεπτοι παράγοντες, υποτίμηση του χρόνου, κακός προγραμματισμός, αναβλητικότητα, δυσκολία στην αντίληψη του χρόνου, άγχος. Νεότερες έρευνες συνδέουν την ψυχολογία και το «εσωτερικό ρολόι» με την συστηματική καθυστέρηση, αλλά και με την απόλυτη ακρίβεια στα ραντεβού, ενώ προκύπτει ότι το να είναι αργοπορημένος κανείς δεν αποτελεί ένδειξη αδιαφορίας ή αγένειας. Ωστόσο, όταν κάποιος συμφωνεί σε συγκεκριμένη ώρα και τόπο συνάντησης, «υπογράφει» ένα άτυπο συμβόλαιο με τον άλλον. Αν, επομένως, παρατηρείται συχνά καθυστέρηση, παραβιάζεται η σχέση εμπιστοσύνης.
Το 2001, ο Τζεφ Κόντε, καθηγητής Ψυχολογίας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο, διεξήγαγε μελέτη στην οποία χώρισε τους συμμετέχοντες σε άτομα Τύπου Α (φιλόδοξα, ανταγωνιστικά) και Τύπου Β (δημιουργικά). Ζήτησε και στις δύο ομάδες να υπολογίσουν το χρόνο που χρειάζεται για να περάσει ένα λεπτό, χωρίς τη χρήση ρολογιού. Οι συμμετέχοντες Τύπου Α ένιωσαν ότι είχε περάσει ένα λεπτό όταν είχαν περάσει περίπου 58 δευτερόλεπτα, ενώ εκείνοι Τύπου Β ένιωσαν ότι είχε περάσει ένα λεπτό έπειτα από 77 δευτερόλεπτα.
Σε άλλη έρευνα του Κόντε διαπιστώθηκε ότι το multitasking οδηγούσε τους ανθρώπους να καθυστερούν περισσότερο. Επιπλέον, η αργοπορία μπορεί να έχει τις ρίζες της στα παιδικά χρόνια. Για παράδειγμα, παιδιά που μεγάλωσαν πολύ κοντά στο σχολείο και χρειάζονταν ελάχιστη ώρα για να ετοιμαστούν, συχνά ως ενήλικες υποτιμούν τον χρόνο που απαιτείται για να φτάσουν κάπου.
Το περιοδικό National Geographic συγκέντρωσε πέντε προφίλ ανθρώπων για να εξηγήσει τα διαφορετικά μοτίβα που ακολουθούν και καταλήγουν να μην είναι συνεπείς στα ραντεβού τους.
-Οι αισιόδοξοι
Θύματα της λεγόμενης «πλάνης σχεδιασμού», μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι μπορούν να είναι στην ώρα τους και ότι τίποτα δε θα εμποδίσει τα σχέδιά τους. Εκτιμούν πως όλα θα πάνε όπως πρέπει, υποτιμώντας τον πραγματικό χρόνο που απαιτείται για να εκτελέσουν μια εργασία ή να φτάσουν σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Ποια η λύση; Σύμφωνα με την Ρασέλ Ισίπ, σύμβουλο παραγωγικότητας στη Νέα Υόρκη και συγγραφέα του βιβλίου The Order Expert’s Guide to Time Management πρέπει απλώς να διπλασιαστεί ο χρόνος της αρχικής εκτίμησης. Αν εκτιμάται ότι θα χρειαστούν 10 λεπτά για να επιτευχθεί κάτι, τότε καλό είναι να προστεθούν άλλα 10 ώστε να υπάρχει περιθώριο.
-Τα «ελεύθερα πνεύματα»
Η ευσυνειδησία σχετίζεται με την υπευθυνότητα και αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι με αυτό το χαρακτηριστικό είναι πιθανότερο να φτάσουν στην ώρα τους. Αυτό συμβαίνει γιατί τείνουν να είναι πειθαρχημένοι και αξιόπιστοι, χτίζουν συνήθειες, προετοιμάζονται καταλλήλως, αγαπούν τη λεπτομέρεια και τη συνέπεια. Από την άλλη, όσοι δεν διακρίνονται για αυτά τα στοιχεία, δυσκολεύονται να προβλέψουν απρόβλεπτα γεγονότα και, ως ένα βαθμό, πιστεύουν ότι η καθυστέρηση δεν είναι και τόσο μεγάλη υπόθεση. Για να ενισχυθεί η ευσυνειδησία, προτείνεται η πρακτική επαφή με το χρόνο με την απλή χρήση ενός ρολογιού χειρός ή ενός αναλογικού ρολογιού τοίχου. Επιπλέον, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η κατανόηση των επιπτώσεων της αργοπορίας μπορεί να βοηθήσει ώστε να αλλάξει το μοτίβο. Αν, λοιπόν, συνειδητοποιήσει το… ελεύθερο πνεύμα ότι η καθυστέρηση εισπράττεται ως αγένεια, μπορεί να αλλάξει.
Οσοι λειτουργούν καλύτερα τις νυχτερινές ώρες, θα χρειαστεί να κοιμηθούν περισσότερο και είναι πιθανό το πρωινό ξύπνημα να είναι δύσκολο και άρα να επηρεαστεί η συνέπεια στα ραντεβού τους. Photo: 123RF
–Οι «ζογκλέρ»
Αγαπούν να ασχολούνται με πάρα πολλά πράγματα ταυτόχρονα, αλλά συχνά το multitasking ρίχνει έξω τους «ζογκλέρ». Υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι τα άτομα αυτά φτάνουν κατά μέσο όρο έως και 15 λεπτά αργότερα στις προγραμματισμένες συναντήσεις τους σε σχέση με όσους καταπιάνονται με μια εργασία τη φορά. Ο Κόντε εξηγεί ότι οι πρώτοι δίνουν προτεραιότητα στις σχέσεις και όχι στο αυστηρό χρονοδιάγραμμα. Η Ντόνα Μπάλαρντ, αναπληρώτρια καθηγήτρια Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν και συγγραφέας του βιβλίου Time by Design, επισημαίνει πως σε χώρες της Νότιας Αμερικής ή της Μέσης Ανατολής το ρολόι δεν μετράει. Σε αυτές τις κουλτούρες «κάποιος δεν θα τελείωνε ποτέ απότομα μια συζήτηση για να είναι στην ώρα του κάπου. Θα θεωρείτο αγένεια». Σε άλλες, ωστόσο, η συνέπεια είναι συνώνυμο ευγένειας και το αντίθετο ερμηνεύεται αρνητικά. Αν η καθυστέρηση προκαλεί προβλήματα, ο Κόντε προτείνει τη χρήση ξυπνητηριού ώστε να λειτουργήσει σαν μέσο… διαφυγής από μια συνομιλία της τελευταίας στιγμής ή μια άλλη ασχολία.
–Οι «κουκουβάγιες»
Το εσωτερικό ρολόι του καθενός λειτουργεί διαφορετικά. Κάποιοι ξυπνούν αργά, κάποιοι είναι πρωινοί τύποι. Συχνά το εσωτερικό ρολόι δεν είναι ευθυγραμμισμένο με το κοινωνικό. Οι άνθρωποι που λειτουργούν καλύτερα τις νυχτερινές ώρες, θα χρειαστεί να κοιμηθούν περισσότερο και είναι πιθανό το πρωινό ξύπνημα να είναι δύσκολο και άρα να επηρεαστεί η συνέπεια και η ακρίβεια στα ραντεβού τους. Οι… νυχτόβιοι, όμως, δεν αργούν μόνο το πρωί, αλλά ο τρόπος ζωής τους συνδέεται με παρορμητικότητα και δυσκολίες προγραμματισμού καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας. Έρευνες δείχνουν μπορεί να χάσουν προθεσμίες και να υποτιμήσουν τον χρόνο που χρειάζονται για να ετοιμαστούν. Η Ισίπ συνιστά τη προετοιμασία όλων των απαραίτητων -ρούχα, τσάντα, γεύμα- το προηγούμενο βράδυ, ώστε το πρωί να μην απαιτούνται πολλές κινήσεις και αποφάσεις.
–Ατομα με ΔΕΠΥ
Για πολλούς, η καθυστέρηση είναι νευροβιολογική και δεν αποδίδεται στην προσωπικότητα. Για παράδειγμα, άτομα με Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, αυτισμό, δυσλεξία και συναφείς παθήσεις συχνά βιώνουν αυτό που οι ερευνητές ονομάζουν «χρονική τύφλωση»: Την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει διαφορετικά από ό,τι για τους υπόλοιπους από εμάς. Το γνώρισμα αυτό δυσκολεύει την εκτίμηση του χρόνου και πώς αυτός περνάει, μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια αίσθησης του χρόνου και σε καθυστέρηση. Δεν πρόκειται για έλλειψη σεβασμού, αλλά με λειτουργία του εγκεφάλου. Οι ειδικοί προτείνουν τη χρήση ψηφιακής λίστας για τις καθημερινές υποχρεώσεις, ειδοποιήσεις και σαφή εικόνα της πραγματικής διάρκειας μιας διαδρομής.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως η πλήρης εικόνα από την απόσταση που διανύεται, έως την εύρεση χώρου στάθμευσης και τη μετάβαση στο σημείο συνάντησης μπορεί να αλλάξει σημαντικά τον τρόπο με τον οποίο κάποιος διαχειρίζεται το χρόνο. Επιπλέον, οι συνεπείς καλό είναι να θυμούνται ότι ο κάθε άνθρωπος βιώνει το χρόνο διαφορετικά και λίγη ευελιξία δεν έβλαψε ποτέ κανένα.
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Σε μια εποχή όπου η ενημέρωση εξελίσσεται με ταχύτητα… πρωταθλητισμού, το Themasports πραγματοποιεί ένα εντυπωσιακό άλμα στο μέλλον. Παρουσιάζει τη νέα του εικόνα, τη νέα του φιλοσοφία, αλλά και έναν ανανεωμένο αέρα που στοχεύει να αλλάξει τα δεδομένα στο αθλητικό ρεπορτάζ στην Κύπρο.
