Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη

Η πρόσφατη εκ του ασφαλούς “έκρηξη” του Προέδρου Χριστοδουλίδη κατά του ΑΔΜΗΕ για το διαβόητο καλώδιο με τη φράση «αν ο επικεφαλής του ΑΔΜΗΕ νομίζει ότι με τέτοιες επιστολές ή με πληρωμένες καταχωρήσεις εκβιάζεται η κυπριακή κυβέρνηση, προφανώς δεν ξέρει με ποιους έχει να κάνει», είναι ενδεικτική του δουλέματος που πλέον έχει αναχθεί σε επιστήμη. Κατ’ αρχάς το ξέρετε πολύ καλά ότι ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης δεν συγκρούεται ούτε στα... συγκρουόμενα, είναι ικανός να βγάλει ολόκληρο γύρο χωρίς να ακουμπήσει καν άλλο αυτοκινητάκι. Συνεπώς όταν τον βλέπουμε να “συγκρούεται” είναι απολύτως λογικό το μυαλό μας να πάει σε μούφα, εικονική πραγματικότητα ή την άλλη προσφιλή του φράση: πυροτέχνημα. Όπως αποδείχθηκε σχετικά εύκολα και απελπιστικά προβλέψιμα ούτε 24 ώρες μετά.

Στις ίδιες δηλώσεις, ο Πρόεδρος απαντώντας σε παρατήρηση δημοσιογράφου ότι μεγαλομέτοχος του ΑΔΜΗΕ είναι η Ελληνική Κυβέρνηση, είπε ότι «δεν είναι η Ελληνική Κυβέρνηση που αποφασίζει για τις επιστολές που στέλνει ο ΑΔΜΗΕ, γιατί με την Ελληνική Κυβέρνηση υπάρχει πλαίσιο για το πώς προχωρά το έργο». Με το που έγιναν γνωστές οι δηλώσεις του Προέδρου, ο Έλληνας πρωθυπουργός κάλεσε ΑΔΜΗΕ και Υπουργό Ενέργειας σε έκτακτη σύσκεψη στο Μαξίμου (κυριακάτικα!) το αποτέλεσμα της οποίας αν και δεν γνωστοποιήθηκε, ήταν κοινό μυστικό ότι εκφράστηκε δυσφορία για το λεκτικό του Χριστοδουλίδη. Το πρωί της Δευτέρας ο υπουργό Ενέργειας της Ελλάδας Σταύρος Παπασταύρου σε συνέντευξή του στο Open ήταν ξεκάθαρος για το ποιον του ΑΔΜΗΕ: «Το 51% του ΑΔΜΗΕ ανήκει στην Ελληνική Δημοκρατία. Η Ελληνική Δημοκρατία δεν εκβιάζει, μιλάει μόνο θεσμικά».

Ντόιιιιινγκ.

Βέβαια αυτό δεν ήταν μυστικό. Όλοι ξέρουμε ποιοι συμμετέχουν στον ΑΔΜΗΕ. Και η κυβέρνηση και οι δημοσιογράφοι και οι πολίτες και οι πολίτες, όλοι γνωρίζουμε ότι ο ΑΔΜΗΕ είναι η ελληνική κυβέρνηση και όχι κάποιος χαμηλόβαθμος δημόσιος υπάλληλος που αποφασίζει μόνος του να υποβάλλει ένσταση κατά της ρυθμιστικής απόφασης της ΡΑΕΚ για την αναγνώριση επενδυτικών δαπανών και την καταβολή 25 εκατ. ευρώ (όπως αποκάλυψε ο «Φιλελεύθερος» την Κυριακή προκαλώντας την ελεγχόμενη και πιο μούφα κι απ’ τα δάκρυα κάποιων Συναγερμικών για την Καίτη Κληρίδου, “έκρηξη” του Προέδρου). Άρα γιατί ενώ ο Πρόεδρος γνωρίζει ότι ο ΑΔΜΗΕ είναι ουσιαστικά η Ελληνική Δημοκρατία συμπεριφέρεται λες και ο ΑΔΜΗΕ είναι κάποιος τρίτος που κάνει κεφαλιού του και στον οποίο μάλιστα πουλάει τσαμπουκά με ατάκες μέσου κουραδόμαγκα τύπου “δεν ξέρετε με ποιους έχετε να κάνετε”; (πάντως δεν μπορείς να μην χαμογελάσεις συγκαταβατικά όταν βλέπεις Κυπραίο να απευθύνεται με attitude “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;” στη χώρα που τη γέννησε)

Η απάντηση είναι ξυράφι του Όκαμ, δηλαδή η απλούστερη είναι και η σωστή: Κλανιές για εσωτερική κατανάλωση. Τι άλλο;

Το τοπίο ξεκαθάρισε λίγο αργότερα όταν Λευκωσία και Αθήνα υποβάθμισαν τη διαφωνία σε ένα καθαρά τεχνικό/διαδικαστικό ζήτημα που δεν είναι. Είναι βαθιά πολιτικό και έχει να κάνει με την επιμονή της Ελλάδας να συμμετέχουμε σε ένα έργο που μπορεί να μας κοστίσει κοντά στο 1 δισ. και να μη γίνει ποτέ. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα είναι το δούλεμα.

Να πιστώσουμε στον Πρόεδρο ότι έχει βάψει τον εαυτό του στη γωνία (χε χε), ότι βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, Σκύλλας και Χάρυβδης, βράχου κι ενός σκληρού μέρους (ξέρω-ξέρω κι εγώ δεν την κατάλαβα ποτέ αυτή την αμερικανιά) κι ότι χρησιμοποιεί τη διπλωματία, τους χαμηλούς τόνους και την αμοιβαία κατανόηση για να, ξέρω γω, κερδίσει χρόνο; Δεκτό. Κατανοητό. Αυτό που δεν μπορώ προσωπικά να καταλάβω είναι προς τι οι... κλανιές; Τα πυροτεχνήματα; Από τη μια κατανοώ ότι μερίδα του κοινού του αποτελείται από κλακαδόρους, έμμισθα παπαγαλάκια και σανοφάγα που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα Adidas απ’ τα Abibas - άλλωστε ψήφισαν κάποιον που μιλούσε σαν το ChatGPT πριν από το ChatGPT ενώ ξεπατίκωσε και ολόκληρη ομιλία του Κασουλίδη. Δεκτό επίσης ότι ο πήχης ήταν ήδη στο δάπεδο. Όμως και πάλι. Δεν μπορείς να αντιμετωπίζεις ένα ολόκληρο λαό σαν τους κλακαδόρους σου. Δεν μπορείς να πουλάς εξόφθαλμα fake τσαμπουκά στον ΑΔΜΗΕ κάνοντας πως δεν χαρακτήρισες εκβιαστή το ελληνικό κράτος (στο οποίο τρέχουμε μυξοκλαίγοντας κάθε φορά που ο φεσάς νταής της γειτονιάς μάς πουλάει αληθινό τσαμπουκά) αλλά κάποιον άσχετο υπάλληλο. Δεν μπορεί να υποτιμούν τόσο απροκάλυπτα τη νοημοσύνη μας.

Ή μήπως μπορούν;

Βλέπετε, αυτό το “χαρακτηρίζω εκβιαστή το ελληνικό κράτος μεγαλομέτοχο του ΑΔΜΗΕ αλλά όχι την ελληνική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θυμίζει λίγο το δικό μας αντίστοιχο σχιζοφρενικό “τιμούμε τον Γρίβα Διγενή αρχηγό της ΕΟΚΑ αλλά όχι τον Γρίβα Διγενή αρχηγό της ΕΟΚΑ Β’ και ολετήρα της Κύπρου”.

Και αλήθεια, κάθε φορά που θα σφάζονται Αθήνα και Λευκωσία με το βαμβάκι θα πρέπει να ρίχνουν στο μείγμα αυτά τα εμετικά περί “αδιάρρηκτων σχέσεων”, “ισχυρών δεσμών” και “θεμέλιο του ελληνισμού”; Είπαμε ότι ο εθνικισμός είναι το όπιο των ελληνόφωνων αλλά εδώ μιλάμε για τόσο μεγάλη μαστούρα που ούτε που θα το νιώσουμε το καλώδιο...