Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Το «τσαγάκι-φάρμακο»
Ακριβώς στην ώρα του έφτασε το «τσάι» του Νίκου Αναστασιάδη με μέλος του προσωπικού να φέρνει το «φάρμακό» του σε ψηλό ποτήρι με πολλά παγάκια.
Όπως ο ίδιος δήλωσε, στο Προεδρικό ακόμη και όταν προέδρευε μεγάλων συσκέψεων, στις 11:30 είχαν οδηγίες να φέρνουν το ουίσκι του, και μάλιστα διπλό, το οποίο τον βοηθά να χαλαρώσει πριν να ακολουθήσει φαγητό και η μεσημβρινή σιέστα.
«Όταν λοιπόν μου έφερναν το ουίσκι μου τους έλεγα θέλετε λίγο από του φάρμακό μου».
«Όταν είμαι στο σπίτι ούτε σταγόνα, ούτε κρασί, πόσο μάλλον ουίσκι. Αλλά και όταν βγω έξω κατά κανόνα ένα ποτήρι κρασί γεμάτο με παγάκια για να αναλωθεί το βράδυ».
Τα «ιπτάμενα» τασάκια
Δεν ήταν στο Προεδρικό που «πέταξε» τασάκια και δεν πέταξε πότε σύμφωνα με τον ίδιο.
«Ήμουν Πρόεδρος στο κόμμα (ΔΗΣΥ) όταν ελέχθη. Όταν αποστασιοποιήθηκαν κάποιοι υποστηρίζοντάς τον αείμνηστο Αλέκο Μαρκίδη αντί της υποψηφιότητας του Γλαύκου Κληρίδη απέβαλα ορισμένους. Το ίδιο βράδυ φιλοξενήθηκαν σε τηλεοπτικούς σταθμούς και μεταξύ άλλων ο αγαπημένος φίλος ο Χατζηγιάννης, όχι ο Κυριάκος, ο ξάδερφός του, είπε κάποια στιγμή ότι ‘φώναζε στο Πολιτικό Γραφείο, έριχνε και τασάκια’.»
«Κάποια στιγμή όταν είχαμε οικονομικό πρόβλημα στο κόμμα, η φαεινή ιδέα ήταν να φτιάξουμε πήλινα τασάκια αριθμημένα με την υπογραφή μου και να τα πουλήσουμε για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Δεν έριξα ποτέ, δεν είμαι εξ αυτών που εκρήγνυνται στιγμιαία. Ο θυμός μου ακόμα και με κάποιους δημοσιογράφους ή αρθρογράφους κρατούσε πολύ λίγο, τους έπαιρνα τηλέφωνο για να τα πούμε και μετά τους έπαιρνα πίσω για να απολογηθώ».
Η ιερότερη στιγμή
Δύο είναι οι αδυναμίες του αποκαλύπτει ο Νίκος Αναστασιάδης. «11.30 το ‘τσάι’ μου που με χαλαρώνει, στις 14:00 το αργότερο πρέπει να φάω και αμέσως μετά είναι η σιέστα μου, που είναι και ο βασικός μου ύπνος, καθώς τη νύχτα είμαι εκ φύσεως άυπνος. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να παρέμβει κανένας, να με παρενοχλήσει κανένας. Είναι η ιερότερή μου ώρα.
Έτυχαν δύο περιπτώσεις στο Προεδρικό με πρωτοβουλίες άλλων παρόλο που ήξεραν την περίπτωσή μου και μία στο εξωτερικό. Νομίζω ήταν το ‘21 ή το ‘22 σε ένα συνέδριο για τον δρόμο του μεταξιού στην Κίνα. Εντωμεταξύ πάντα έδινα οδηγίες ότι 12-16:00 δεν θα με ενοχλεί κανείς, δεν θα κλείνετε ραντεβού. Έρχεται ο τότε Πρέσβης που είχαμε στο Πεκίνο, περιχαρής, και μου λέει Πρόεδρε κλείσαμε ραντεβού με τον Πρόεδρο της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, 15:15 και 16:15 με τον Πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Του λέω τι είπατε ρε; Να πάτε να τους πείτε ότι είμαι άρρωστος και να αναβληθεί η συνάντηση. Έφυγαν κατσούφηδες, γιατί εντάξει πως γίνεται ο Πρόεδρος της λιλιπούτιας χώρας Κύπρου να έχει και απαιτήσεις…επέστρεψαν και μου είπαν εντάξει Πρόεδρε διευθετήθηκε, 16:15 με τον Σι Τζινπίνγκ και 17:15 με τον Πούτιν.
Στο Προεδρικό, ήταν σε μια περίπτωση ο Κωνσταντίνος Πετρίδης όταν ήταν ακόμη υφυπουργός Παρά τω Προέδρω, κατά απαίτηση του τότε Κεντρικού Τραπεζίτη Πανίκου Δημητριάδη, να μπει το Υπουργικό η ώρα 17:00 αντί 18:00, ήταν μέρες πολύ κρίσιμές, τις πρώτες μέρες ανάληψης καθηκόντων μου, μετά και από την πρώτη απόφαση του Eurogroup. Ο Πετρίδης θεώρησε ότι ήταν κρίσιμο και έπρεπε να με ενημερώσει άμεσα και… τα άκουσε. Αργότερα όταν συνήλθε το Υπουργικό Συμβούλιο παρόντος και του Πανίκου Δημητριάδη, τους είπα ακούστε, αυτός που συγκαλεί το Υπουργικό Συμβούλιο είναι ο Πρόεδρος. Αν θέλετε να το συγκαλείτε όποτε εσείς νομίζετε, θα πρέπει να με δολοφονήσετε ή κάτι άλλο να πράξετε.
Και την άλλη φορά ήταν ο Πρόεδρος Γιώργος Βασιλείου. Ζήτησε να με ξυπνήσουν γιατί κάτι ήθελε να μου πει το οποίο θεώρησα εκ των υστέρων ότι δεν ήταν κάτι τόσο σημαντικό. Κάλεσε ένας από τους συνεργάτες μου, τον Παντελή Παντελίδη, άκουσε και αυτός τα εξ αμάξης, και εκ τότε δεν με παρενόχλησε ξανά κανείς».
Η υγεία και το γυμναστήριο
Δεν επέτρεψα να οδηγηθώ στην αδράνεια. Πήγα γυμναστήριο έρχομαι στο Πολιτικό Γραφείο, βλέπω φίλους, γράφω, έμπλεξα με το να γράψω και βιβλίο για να απαντήσω στον συκοφάντη.
Τρεις φορές την εβδομάδα, για μία ώρα, διάδρομο βαράκια, προληπτικά για να διατηρώ την υγεία μου.
