Ο παραλιακός δρόμος Αλ-Ρασίντ είναι χαρακτηρισμένος από τους Ισραηλινούς «οδός διαφυγής» προς το νότιο τμήμα του θύλακα.
Ωστόσο την Τρίτη, και τις προηγούμενες ημέρες, ήταν μποτιλιαρισμένος, γεμάτος «εξαντλημένους και απελπισμένους ανθρώπους», όπως σημειώνει ο Guardian.
Δεν έχουμε καν μια σκηνή, είναι πολύ ακριβές, λέει στη βρετανική εφημερίδα η Φατίμα αλ-Ζαχρά Σαγουέιλ που επιχειρεί να διαφύγει. Η αναζήτηση νερού και οι ελάχιστοι άδειοι χώροι στους οποίους θα μπορούσαν να καταλύσουν για λίγο είναι και αυτές όλο και πιο δύσκολες.
«Αν φύγω λοιπόν, θα πηγαίνω προς το άγνωστο», λέει η ίδια.
Πάνω από το 90% των κατοίκων της Γάζας έχει εκτοπιστεί από το ένα σημείο στο άλλο του θύλακα και μάλιστα πολλές φορές.
Εδώ και ένα μήνα έχουν μετακινηθεί νοτιότερα 140.000 άνθρωποι, εκτιμά ο ΟΗΕ. Πολλοί φεύγουν μόνο με όσα χωρούν στα σακίδιά τους ή χωρίς τίποτα στα χέρια τους.
Η Σαγουέιλ και η οικογένειά της ήδη έχουν εκτοπιστεί 19 φορές. Αυτή τη φορά καλούνται να μετακινηθούν προς τον νότο, αλλά προφανώς ούτε και αυτό το σημείο είναι ασφαλές.
Προσωρινό καταφύγιο στην είσοδο του νοσοκομείου Αλ-Κουντς στο Τελ-αλ-Χαούα, νοτιοδυτικά της Γάζας, βρήκε ο Γκάζι αλ-Αλούλ, εκτοπισμένος κάτοικος της βόρειας Γάζας.
«Δεν το επέλεξα αυτό», είπε στο BBC και πρόσθεσε ότι «αναγκάστηκα να το κάνω αφού έφυγα από το σπίτι όπου η οικογένειά μου και εγώ είχαμε καταφύγει για σχεδόν ένα μήνα μετά τη φυγή μας από το βορρά».
«Ολόκληρα συγκροτήματα κατοικιών ισοπεδώθηκαν καταπλακώνοντας τους κατοίκους τους, αφήνοντας πολλούς νεκρούς, αγνοούμενους και τραυματίες», είπε άλλος ένας εκτοπισμένος.
Η 32χρονη Λίνα Αλ-Μαγκρέμπι, μητέρα τριών παιδιών, είπε στο BBC ότι δίσταζε να φύγει από το σπίτι της, παρά τον κίνδυνο αν παρέμενε εκεί, μέχρι που δέχτηκε… τηλεφώνημα από Ισραηλινό αξιωματικό που της έδωσε διαταγή να φύγει.
Άλλη μια μητέρα, η Νιβίν Ιμάντ Αλ-Ντιν, είπε ότι η φυγή από το σπίτι της ήταν μία από τις πιο δύσκολες αποφάσεις που έπρεπε να λάβει. Ο σύζυγός της ήταν και αυτός αρνητικός, αλλά αναγκάστηκαν όταν ο Ισραηλινός στρατός έριξε φυλλάδια στη γειτονιά τους.
«Υποχρεώθηκα να πουλήσω τα κοσμήματά μου για καλύψω το κόστος του εκτοπισμού και να αγοράσω μια σκηνή», λέει η Αλ-Μαγκρέμπι και εξηγεί ότι «μας πήρε 10 ώρες για να φτάσουμε στο Χαν Γιούνις», μια απόσταση λίγων μόλις χιλιομέτρων, γιατί η ουρά των οχημάτων ήταν ατελείωτη. Όλα αυτά για 3.500 ισραηλινά σέκελ (περίπου 900 ευρώ).
Δεν είναι η μόνη που λέει ότι αναγκάζονται να πληρώσουν μεγάλα ποσά για τα έξοδα της φυγής. H ενοικίαση ενός μικρού φορτηγού κοστίζει πλέον περίπου 3.000 σέκελ (760 ευρώ), ενώ μια σκηνή για πέντε άτομα πωλείται περίπου 4.000 σέκελ (πάνω από 1.000 ευρώ), χρήματα που απλά δεν έχουν άνθρωποι που δεν εργάζονται από τότε που άρχισε ο πόλεμος.
Και βέβαια, υπάρχουν και τα παιδιά.
Ο Εσάμ Σαουά έφυγε το βράδυ της Δευτέρας με την τετραμελή οικογένειά του από την πόλη της Γάζας προς το Ντέιρ αλ-Μπαλάχ. Περπάτησαν για περίπου 12 ώρες, κάνοντας μόνο σύντομα διαλείμματα.
«Φύγαμε χωρίς ρούχα, χωρίς προσωπικά αντικείμενα, χωρίς τίποτα! Ήταν θαύμα που καταφέραμε να επιβιώσουμε από τους βομβαρδισμούς στο Αλ-Τούφαχ και να φύγουμε», λέει στο BBC. Άλλα μέλη της οικογένειας του 40χρονου ξυλουργού ακόμη δεν μπορούν να φύγουν λόγω των βομβαρδισμών.
Η γυναίκα του Σαουά λέει ότι τα δύο παιδιά της «πλήρωσαν το βαρύτερο τίμημα» κατά τη διάρκεια της φυγής. «Ήταν δύσκολο για μένα να βρω ένα μέρος για να πάνε στην τουαλέτα ή να τα ταΐσω. Έκλαιγαν συνεχώς σε όλη τη διαδρομή».
Αξιωματούχος του ΟΗΕ τόνισε ότι είναι «απάνθρωπο» να περιμένει κάποιος ότι εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά θα φύγουν από την Πόλη της Γάζας για καταυλισμούς που είναι επικίνδυνοι, υπερπλήρεις και ανεπαρκώς εξοπλισμένοι για να τα δεχθούν.
Οι συνθήκες εκεί είναι τόσο απελπιστικές που κάποιοι, οι οποίοι έφυγαν για να γλιτώσουν από τη νέα επίθεση στην Πόλη της Γάζας τις τελευταίες ημέρες, γυρνούν και πάλι προς τα πίσω, εκεί που πέφτουν βόμβες, όπως δήλωσαν στο Reuters.
Οι Παλαιστίνιοι λένε εξάλλου ότι οι ισχυρισμοί του στρατού για «ανθρωπιστικές ζώνες» είναι εντελώς ψευδείς: πάντα γίνονταν επιθέσεις εκεί και συνεχίζουν να γίνονται.
«Ο εκτοπισμός έχει και ψυχολογικό κόστος. Κανείς δεν θέλει να εκτοπιστεί. Δεν υπάρχει πραγματικά ασφαλής περιοχή στη Λωρίδα, είτε στο βορρά είτε στο νότο, οπότε προτιμούμε να μείνουμε στο βορρά. Ο θάνατος έρχεται μόνο μία φορά», λένε.
ΠΗΓΗ: Πρώτο Θέμα
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Άμεσα και με αποφασιστικότητα αντέδρασε η Κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας δήλωσε την Τρίτη, στην Πάφο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, σημειώνοντας πως ένα από τα πλέον σημαντικά έργα είναι η εγκατάσταση κινητής μονάδας αφαλάτωσης στην Κισσόνεργα ύψους €14,7 εκατ., έργο που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και θα ολοκληρωθεί στα τέλη Οκτωβρίου, όπως είπε.
