ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Απογοητευμένος με τον ΔΗΣΥ ο Αναστασιάδης - Η επιστολή του προς την Αννίτα και η αναφορά σε «αποστασιοποίηση»
Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και επίτιμος πρόεδρος του ΔΗΣΥ εκφράζει έντονη απογοήτευση για τη στάση της σημερινής ηγεσίας απέναντι στο έργο της δεκαετούς διακυβέρνησης Αναστασιάδη (2013–2023), τονίζοντας πως διαπιστώνει μια συστηματική αποστασιοποίηση όχι μόνο από τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις και την οικονομική διάσωση της χώρας, αλλά και -κυρίως- από τη στρατηγική που ακολουθήθηκε στο Κυπριακό.
Η επιστολή, η οποία δημοσιοποιήθηκε από την εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος», αναφέρεται ρητά σε «υιοθέτηση των αφηγημάτων της Τουρκίας» από πλευράς στελεχών του κόμματος, χωρίς να κατονομάζονται συγκεκριμένα πρόσωπα. Ο πρώην Πρόεδρος αφήνει να εννοηθεί ότι η παρούσα πολιτική στάση συνιστά εγκατάλειψη της γραμμής που ο ίδιος πρέσβευε και εφάρμοσε, ειδικά στην πιο κρίσιμη φάση των διαπραγματεύσεων — αυτή του Κραν Μοντανά το 2017.
Το Κραν Μοντανά και οι ευθύνες του ναυαγίου
Η αναφορά στο Κραν Μοντανά δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για την πιο προχωρημένη, προσπάθεια συνολικής επίλυσης του Κυπριακού, η οποία έφτασε σε σημείο κορύφωσης με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων μερών, υπό την αιγίδα του τότε Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.
Το ναυάγιο της Διάσκεψης αποδόθηκε, έκτοτε, σε διαφορετικές ερμηνείες από κάθε πλευρά. Ο Νίκος Αναστασιάδης είχε κατ’ επανάληψη απορρίψει την άποψη ότι η ευθύνη βαραίνει τη δική του στάση, κατηγορώντας την Τουρκία για αδιαλλαξία, ειδικά σε θέματα εγγυήσεων και παραμονής ξένων στρατευμάτων. Στον αντίποδα, δεν έλειψαν οι φωνές που άφηναν αιχμές για διστακτικότητα της ελληνοκυπριακής πλευράς στο τελικό στάδιο.
Στην επιστολή του, ο πρώην Πρόεδρος επισημαίνει ότι θα αποστείλει άρθρο τεκμηριωμένο βάσει των πρακτικών των Ηνωμένων Εθνών, με σκοπό –όπως σημειώνει– «την αποκατάσταση της αλήθειας» για όσα πραγματικά συνέβησαν στη διάσκεψη. Η αναφορά αυτή καταδεικνύει πρόθεση παρέμβασης όχι μόνο στο εσωτερικό του κόμματος, αλλά και στον δημόσιο διάλογο για το Κυπριακό, που τα τελευταία χρόνια έχει υποχωρήσει από την κορυφή της πολιτικής ατζέντας.
Η Πινδάρου σε δύσκολη θέση – Σύνθετη η διαχείριση
Η ηγεσία του ΔΗΣΥ μέχρι στιγμής δεν έχει τοποθετηθεί επίσημα επί της επιστολής, γεγονός που καταδεικνύει την πολυπλοκότητα του ζητήματος. Από τη μια, η επιστολή προέρχεται από ένα ιστορικό στέλεχος του κόμματος, ο οποίος συνέδεσε την πορεία του ΔΗΣΥ με τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους. Από την άλλη, η παρούσα ηγεσία επιχειρεί να χαράξει νέα πορεία, πιο αποστασιοποιημένη από το παρελθόν, με έμφαση σε διαφορετικές προσεγγίσεις στο Κυπριακό και τη στρατηγική αντιπολίτευσης.
Η ισορροπία μεταξύ σεβασμού στην παρακαταθήκη Αναστασιάδη και χάραξης ανεξάρτητης πορείας συνιστά για την Πινδάρου μια εξαιρετικά λεπτή άσκηση ισορροπίας, την οποία η παρέμβαση του πρώην Προέδρου καθιστά ακόμη πιο δύσκολη.
Το γεγονός ότι η επιστολή δόθηκε στη δημοσιότητα και δεν περιορίστηκε σε εσωκομματική επικοινωνία υποδηλώνει πως πρόκειται για μια συνειδητή πολιτική παρέμβαση, με στόχο να καταστήσει σαφές ότι η παρακαταθήκη της προηγούμενης δεκαετίας δεν μπορεί -κατά την άποψη Αναστασιάδη- να τεθεί στο περιθώριο ή να επαναξιολογηθεί με διαφορετικά κριτήρια.
Ένα κόμμα σε μετάβαση
Το ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου εκτυλίσσεται αυτή η εσωκομματική συζήτηση είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Ο ΔΗΣΥ βρίσκεται σε φάση επαναπροσδιορισμού μετά την αποχώρηση από την εξουσία και την προσπάθεια ανασυγκρότησης του προγραμματικού του λόγου. Το Κυπριακό, αν και για χρόνια βασικό στοιχείο του πολιτικού του DNA, έχει υποχωρήσει σε προτεραιότητα, με άλλα ζητήματα —οικονομία, θεσμική διαφάνεια, πράσινη μετάβαση— να κυριαρχούν στη ρητορική του κόμματος.
Η επιστολή Αναστασιάδη επαναφέρει με έμφαση την ανάγκη να επανεξεταστεί η στάση του ΔΗΣΥ ως προς το εθνικό ζήτημα, ενώ εγείρει ευρύτερα ερωτήματα για την ενότητα, τη στρατηγική και την ιστορική συνείδηση του κόμματος.
Σε αυτό το πλαίσιο, η διαχείριση της παρέμβασης από την ηγεσία της Πινδάρου θα αποτελέσει δοκιμασία τόσο πολιτική όσο και οργανωτική. Η επιλογή ανάμεσα σε σιωπή, διάλογο ή δημόσια τοποθέτηση θα διαμορφώσει, σε σημαντικό βαθμό, τη φυσιογνωμία του κόμματος στην επόμενη περίοδο.
Η δημόσια παρέμβαση του Νίκου Αναστασιάδη αποτελεί, στην ουσία, την πιο ηχηρή εκδήλωση της υπόγειας κρίσης ταυτότητας που διαπερνά σήμερα τον Δημοκρατικό Συναγερμό. Πέρα από τις προσωπικές διαφωνίες ή τις διαφορετικές ερμηνείες για το παρελθόν, το κόμμα φαίνεται να αντιμετωπίζει μια πιο βαθιά πρόκληση: πώς ορίζει τον εαυτό του στον σημερινό πολιτικό χάρτη, και ποια αφήγηση επιλέγει να προτάξει για το Κυπριακό και για τον ίδιο του τον ρόλο στην πολιτική σκηνή.
