Αντί να δούμε πρακτικές λύσεις και μια σοβαρή, ενωτική αντιμετώπιση της κρίσης, τα κόμματα επέλεξαν, ξανά, τον δρόμο της αντιπαράθεσης. Οι ατάκες και τα «βολέματα» ευθυνών εκτοξεύονται σαν βόμβες, με το κάθε κόμμα να ξεχνά τα δικά του «χάιρια» όταν κρατούσε το τιμόνι της εξουσίας.
Αυτή η τραγωδία ανέδειξε για άλλη μια φορά κάτι που όλοι γνωρίζουμε αλλά λίγοι τολμούν να πουν: η πολιτική μας κουλτούρα είναι ανεπαρκής, αλαζονική και βαθιά αποκομμένη από την κοινωνία. Όταν οι πολίτες έσπευσαν ενωμένοι να στηρίξουν τους πληγέντες, να μαζέψουν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, η πολιτική ηγεσία (όλα τα κόμματα) «έμεινε κολλημένη» πίσω από ανακοινώσεις, δελτιά τύπου, παίζοντας το ίδιο παλιό, φθηνό θέατρο εξουσίας και αντιπολίτευσης.
Όλοι έχουν ευθύνη. Όλοι φταίνε διαχρονικά. Αλλά αν υπάρχει ένα μάθημα από αυτή την κρίση είναι πως η κοινωνία δείχνει τον δρόμο της ενότητας, ενώ τα κόμματα δείχνουν έλλειψη «κοινωνικής παιδείας» και τον πανικό τους για ψηφοθηρία.
Οι πολίτες δεν θέλουν άλλη προπαγάνδα. Χάθηκαν ανθρώπινες ζωές! Εδώ και χρόνια... χάνονται περιουσίες, ζώα, κόποι μιας ζωής! Οι πολίτες...Θέλουν αποτελέσματα, σχέδιο, ευθύνη. Γιατί η στάχτη από τις φωτιές δεν καλύπτει μόνο καμένα δέντρα και σπίτια. Καλύπτει και μια πολιτική νοοτροπία που επιλέγει να τσακώνεται ενώ η χώρα καίγεται.