Όμως, όπως σε κάθε υπόθεση που φέρει κοινωνική φόρτιση, υπάρχει και μια άλλη πλευρά της ιστορίας που δεν πρέπει να αγνοηθεί.
Σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, ο πατέρας του παιδιού κατήγγειλε πως όταν παρέλαβε το βρέφος από τον σταθμό, αυτό έφερε εκδορές στο πρόσωπο και αποτύπωμα δοντιών στην πλάτη. Μέχρι σήμερα όμως, αρνείται να επιτρέψει την εξέταση του παιδιού από ιατροδικαστή, κάτι που, αν μη τι άλλο, στην κοινωνία και στα social media δημιουργεί ερωτήματα για την αξιοπιστία και τα κίνητρα της καταγγελίας.
Την ίδια ώρα, γονείς που είχαν παιδιά στον σταθμό μιλούν με θερμά λόγια για τη γυναίκα που λειτουργούσε τη δομή.
Σύμφωνα με μαρτυρίες γονέων που εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους στη συγκεκριμένη κοπέλα, η φροντίδα που τους προσέφερε ήταν εξαιρετική. Μιλούν για μια γυναίκα με αγάπη, υπομονή και υπευθυνότητα, που έγινε σχεδόν οικογένεια για αρκετούς από αυτούς.
Η καταγγελία, λένε, δεν αντικατοπτρίζει τη συνολική εικόνα. Αντιθέτως, υποστηρίζουν πως ο στόχος του συγκεκριμένου ατόμου ήταν απλώς να προκαλέσει ζημιά, για λόγους που ίσως ξεφεύγουν από το επίδικο.
Η φροντίδα παιδιών δεν είναι απλά μια επαγγελματική ευθύνη, είναι εμπιστοσύνη. Και δεκάδες γονείς που εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους στη συγκεκριμένη κοπέλα, βγήκαν δημόσια να υπερασπιστούν τη φροντίστρια και το προσωπικό της.
«Η κοπέλα μια χαρά ήταν. Και η ίδια εξαιρετική μανούλα», σημειώνει μια μητέρα σε ανάρτηση της. «Πριν λυσσάξετε να φάτε μια μικρή επιχείρηση, ανοίξτε τα αυτιά σας να ακούσετε», γράφει χαρακτηριστικά.
Άλλη μητέρα επιβεβαιώνει πως τόσο η ιδιοκτήτρια όσο και το προσωπικό ήταν «εξαιρετικοί» και τονίζει πως ουδέποτε υπήρξε ένδειξη κακοποίησης: «Πάντα μας ενημέρωναν για ό,τι γινόταν. Συκοφαντίες γράφουν και λένε πολλοί. Πριν πάτε να κατακρίνετε, διαβάστε καλύτερα τα στοιχεία».
Κάποιοι θέτουν εύλογα ερωτήματα: «Από πού και πώς αποδεικνύεται πως το αποτύπωμα δοντιού προέρχεται από άλλο παιδί στον σταθμό; Γιατί ο γονιός δεν δέχεται ιατροδικαστικό έλεγχο; Αν δεν έχει κάτι να φοβηθεί, γιατί όχι;»
Και κάπου εκεί, αρχίζουν τα ερωτήματα από τους γονείς. Το σημαντικότερο: Γιατί ο πατέρας του βρέφους που έκανε την καταγγελία δεν αποδέχθηκε , μέχρι σήμερα , να εξεταστεί το παιδί από ιατροδικαστή; Πώς μπορεί να σταθεί μια τόσο σοβαρή καταγγελία χωρίς την παραμικρή τεκμηρίωση από επιστημονική αρχή; Όταν η ίδια η διαδικασία δεν ακολουθείται, τι χώρο αφήνει αυτό για εικασίες, παρερμηνείες ή και προσωπικά κίνητρα;
Ας μην παρεξηγηθούμε: Δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάται μια καταγγελία για πιθανά περιστατικά κακοποίησης. Οφείλουμε όμως να εξετάζουμε όλες τις πτυχές με ψυχραιμία και στοιχεία, όχι με εντυπώσεις και διαρροές. Ειδικά όταν οι συνέπειες είναι βαριές, τόσο για τους εμπλεκόμενους όσο και για τους γονείς που χάνουν ένα μέρος του ήδη ελλιπούς δικτύου φροντίδας.
Ωστόσο, υπάρχει και μια ξεκάθαρη πραγματικότητα που δεν μπορεί να αγνοηθεί: η δομή λειτουργούσε χωρίς άδεια. Κι αυτό, όποια κι αν είναι η ποιότητα των υπηρεσιών της, αποτελεί παραβίαση του πλαισίου λειτουργίας. Το φαινόμενο δεν είναι μεμονωμένο. Δεκάδες ίσως και εκατοντάδες μικρά υποστατικά και οικιακοί παιδοκομικοί σταθμοί λειτουργούν ανεπίσημα, χωρίς έγκριση ή εποπτεία.
Από την άλλη, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το ουσιαστικότερο πρόβλημα: το κράτος (εδώ και δεκαετίες) αδυνατεί να προσφέρει επαρκείς, νόμιμες και αξιόπιστες λύσεις για την προσχολική φροντίδα των παιδιών. Η έλλειψη εγκεκριμένων βρεφονηπιακών σταθμών οδηγεί χιλιάδες γονείς σε πρόχειρες λύσεις, συχνά μη αδειοδοτημένες. Οι περισσότεροι γονείς εργάζονται και πολλές φορές δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εμπιστευτούν τα παιδιά τους σε άτομα που λειτουργούν εκτός πλαισίου, όχι από πρόθεση, αλλά από ανάγκη.
Είναι κοινό μυστικό ότι δεν είναι μόνο το εν λόγω υποστατικό που λειτουργούσε χωρίς άδεια. Υπάρχουν δεκάδες, ίσως εκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις ανά την Κύπρο. Όλοι το γνωρίζουν, και κανείς δεν παίρνει την ευθύνη. Οι άδειες αργούν χαρακτηριστικά να εκδοθούν, ακόμα και για όσους επιθυμούν να λειτουργούν νόμιμα.
Την ίδια ώρα, υπάρχουν νηπιαγωγεία με άδεια που δεν πληρούν ούτε τις στοιχειώδεις προδιαγραφές, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος ή λογοδοσία.
Η λύση δεν είναι να «κρεμάμε» κάθε άτομο που λειτουργεί χωρίς άδεια, ειδικά αν έχει αποδείξει στην πράξη ότι προσφέρει ασφαλές περιβάλλον για τα παιδιά. Η λύση είναι να δημιουργηθούν θεσμοί και μηχανισμοί που να στηρίζουν πραγματικά τις οικογένειες, να δίνουν γρήγορα άδειες σε όσους πληρούν τα κριτήρια και ταυτόχρονα να ενισχύουν τους ελέγχους σε όλους αδειοδοτημένους και μη. Και ναι να κλείνουν ακόμα (αν χρειαστεί) όσα υποστατικά έχουν άδεια αλλά δεν πληρούν βασικά κριτήρια (από υγιεινή μέχρι ασφάλεια).
Το κράτος οφείλει να ακούσει και να ενεργήσει. Όχι μόνο για να προστατέψει τα παιδιά, αλλά και για να σταματήσει να εγκλωβίζει τους γονείς ανάμεσα στην ανασφάλεια και στην ανάγκη.
Η ευθύνη εδώ δεν είναι μόνο ατομική, αλλά και κρατική.
Το συμφέρον των παιδιών δεν προστατεύεται ούτε με φήμες, ούτε με κυνήγια μαγισσών, ούτε με σχόλια στα social media.
Προστατεύεται με κανόνες, δικαιοσύνη και ξεκάθαρες λύσεις. Η προστασία των παιδιών είναι αδιαπραγμάτευτη. Αλλά χρειάζεται κράτος με σχέδιο, όχι μόνο με σφραγίδες.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ολοκληρώθηκε το απόγευμα της Πέμπτης (ώρα Κύπρου) η διμερής συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη με τον ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, ενόψει της Ολομέλειας της άτυπης διευρυμένης συνάντησης για το Κυπριακό που αναμένεται να αρχίσει ακολούθως.
