Οι γονείς του 14χρονου Σπύρου που έπεσε στον ποταμό για να σώσει τον φίλο του, που πνιγόταν, αποφάσισαν να γίνει δωρεά οργάνων του άτυχου παιδιού.
Στο σημείο όπου πνίγηκαν οι μαθητές, φίλοι τους αφήνουν λουλούδια ενώ εκεί βρέθηκε και ο μετανάστης που βούτηξε στα νερά για να βγάλει έξω τα παιδάκια.
«Θα σας θυμόμαστε για πάντα, φύγατε σαν ήρωες. Η παρέα σας» γράφει το σημείωμα που άφησαν οι φίλοι των άτυχων παιδιών στο σημείο της τραγωδίας.
Υπενθυμίζεται ότι τα δύο παιδιά έμειναν κάτω από το νερό για 20 λεπτά ενώ χρειάστηκαν και άλλα 30 λεπτά περίπου για να ξεκινήσει η ΚΑΡΠΑ στο νοσοκομείο της Άρτας όπου οι γιατροί έδωσαν έναν τιτάνιο αγώνα για να τα επαναφέρουν στη ζωή.
Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο του Ρίου όπου νοσηλεύονταν στη ΜΕΘ σε κρίσιμη κατάσταση. Περίπου δύο μέρες μετά το τραγικό δυστύχημα και παρά τις τεράστιες προσπάθειες των γιατρών τα παιδιά είναι εγκεφαλικά νεκρά.
Το χρονικό της τραγωδίας στον Άραχθο
Όλα συνέβησαν το μεσημέρι της Τετάρτης (11/6) όταν μία παρέα τεσσάρων παιδιών πήγαν στον ποταμό Άραχθο να κολυμπήσουν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, πρώτος βούτηξε ο 12χρονος και ο 14χρονος, βλέποντας πως ο φίλος του πνιγόταν αποφάσισε να βοηθήσει.
Ο 14χρονος Σπύρος στην προσπάθεια να σώσει τον φίλο του χτύπησε το κεφάλι του με αποτέλεσμα να χαθούν και τα δύο παιδιά μέσα στο νερό.
Τα άλλα δύο παιδιά έτρεξαν να ζητήσουν βοήθεια και στο σημείο έσπευσε ο Γκόγκα Λεβιάν, που χωρίς δεύτερη σκέψη βούτηξε στον ποταμό Άραχθο για να βγάλει έξω τα παιδιά.
Ο ίδιος μιλώντας στο protothema.gr, είχε περιγράψει το πώς κατάφερε να βγάλει από τον ποταμό τα παιδιά.
«Ήμουν στο καφενείο. Ήρθε ένα παιδί με μηχανάκι και φώναζε “βοήθεια, πνίγονται δύο παιδιά στον ποταμό!” Χωρίς δεύτερη σκέψη, έτρεξα. Πήρα το αυτοκίνητο και πήγα στο σημείο. Μπήκα μέσα από τα καλάμια, έψαξα – δεν έβλεπα τίποτα. Ανέβηκα σε μια βάρκα μαζί με κάποιους άλλους. Βούτηξα μία φορά – τίποτα. Τη δεύτερη φορά πήρα βαθιά ανάσα, βούτηξα πιο βαθιά, περίπου οκτώ μέτρα. Εκεί τον είδα. Το παιδί ήταν ξαπλωμένο, ακίνητο, με μαυρισμένο πρόσωπο, χέρια και πόδια ανοιχτά. Και τότε άκουσα ότι είχαν εντοπίσει και το δεύτερο. Βούτηξα ξανά, δύο και τρεις φορές. Το βρήκα. Ήταν ανάσκελα στον βυθό. Όταν το ανέβασα, έβγαζε αίμα από τη μύτη και το στόμα. Τρόμαξα».
«Το ένα ήταν στην ηλικία της κόρης μου. Δεν με νοιάζει ποιοι είναι, τι ράτσα, τι θρησκεία. Εγώ είμαι ξένος, αλλά είμαι άνθρωπος. Έκανα αυτό που θα έκανε κάθε πατέρας. Μόνο σκέφτομαι τα παιδιά».
ΠΗΓΗ: Πρώτο Θέμα
