Ανάλυση: Η νέα φάση του πολέμου στην Ουκρανία μετά το χτύπημα στην Κριμαία και ο «Ιστός της Αράχνης», που είναι μόνο η αρχή

Τα χαρακτηριστικά των επιθέσεων της Ουκρανίας κατά ρωσικών στόχων, πέρα από το απτό αποτέλεσμα, τη στόχευση δηλαδή βομβαρδιστικών που πλήττουν θέσεις του Κιέβου, έχουν και ένα ξεκάθαρο επικοινωνιακό στην καρδιά του Κρεμλίνου, τον ίδιο τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Το τρίτο χτύπημα από την έναρξη του πολέμου στην γέφυρα της Κριμαίας δίνει ένα στίγμα για το σήμερα, που θέλει τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι να έχει βάλει οριστικά στην άκρη τα αμερικανικά «θέλω» και να έχει χαράξει εκ νέου έναν δρόμο στον οποίο είτε θα βαδίσει μόνος είτε θα συνταχθούν μαζί του όσοι θέλουν και μπορούν.

Το γεγονός πως οι ουκρανικές δυνάμεις όχι μόνο στόχευσαν και έπληξαν την γέφυρα που ενώνει την ρωσική ενδοχώρα με την χερσόνησο που η Ρωσία έχει προσαρτήσει από το 2014, αλλά έχουν και πάλι οπτικό υλικό που κάνει το χτύπημα «γεγονός» και όχι «αφήγημα», δείχνει πως έχουν δεδομένα περισσότερους από έναν τρόπους να φτάνουν στο σημείο και έχουν παράλληλα και τις «άκρες» για να εξασφαλίζουν πέρα από την επιτυχία της αποστολής και την άρτια προβολή της…

Και αν ο «ιστός της αράχνης» έπληξε στόχους που απέχουν μέχρι και 4.000 χιλιόμετρα από τα ουκρανικά σύνορα -συγκεκριμένα στη Σιβηρία- ο τρόπος με τον οποίο χτυπήθηκε σήμερα η γέφυρα της Κριμαίας πρέπει να γεννά ακόμη μεγαλύτερα ερωτηματικά για την ετοιμότητά της, αλλά και για το πόσο «στεγανή» από διαρροές παραμένει η άμυνά της.

Οι Ουκρανοί, δεδομένα, είναι αποφασισμένοι να αναπτύξουν τα σχέδια που εδώ και καιρό οργανώνουν, εκτελούν και χρηματοδοτούν χωρίς να δείχνουν σήμερα ανησυχία για τα ρωσικά αντίποινα. Αυτό που είναι επίσης άξιο αναφοράς είναι πως η Ουκρανία σήμερα δείχνει να έχει από την μία ξεπεράσει το σοκ της αμερικανικής μεταστροφής και από την άλλη να έχει βάλει και η ίδια στην άκρη τις όποιες προσπάθειες από την πλευρά Τραμπ για την εξεύρεση λύσης.

Για τη Ρωσία που έχει υποστεί ξανά ίδιου βεληνεκούς χτυπήματα από τις ουκρανικές δυνάμεις, το μήνυμα από το Κίεβο φαίνεται πως δεν μετατρέπεται σε κάτι ουσιαστικότερο. Το Κρεμλίνο μετά από κάθε τέτοια ουκρανική επιτυχία προχωρά με την ίδια στρατηγική σε έρευνες, «ξήλωμα» του ανώτατου στρατιωτικού προσωπικού και μία σειρά εσωτερικών αναδιαρθρώσεων που αγγίζουν μεν εσωτερικά την ιεραρχία, αλλά δεν αλλάζουν στο τέλος της διαδρομής τόσο το αποτέλεσμα όσο και την αποδεδειγμένη πλέον μεγάλη έκθεση της Ρωσίας στην ουκρανική αντικατασκοπία.

Ο τρόπος με τον οποίο κινείται τις τελευταίες 48 ώρες η Ουκρανία δείχνει όμως πιθανότατα και κάτι ακόμη. Πριν από δύο χρόνια οι ανακοινώσεις Ζελένσκι και η στήριξη με μεγάλο όγκο οπλικών συστημάτων από τους συμμάχους του Κιέβου δεν απέδωσε επί της ουσίας τίποτα στα πεδία της μάχης. Η αντεπίθεση της Ουκρανίας που «διαφημίστηκε» πολύ και επικοινωνιακά στηρίχθηκε από την Δύση μετατράπηκε σε ήττα και σε μπούμερανγκ για το Κίεβο.

Είναι σε αυτή την διαδικασία που ο ουκρανικός στρατός απώλεσε ένα από τα πλέον αξιόμαχα τμήματά του στη Μπάχμουτ. Από εκείνη την στιγμή μέχρι και σήμερα, το Κίεβο αλλά και ο ίδιος ο Ζελένσκι με διαφορετικό αρχηγό στο στράτευμα πήραν και φαίνεται να κατανόησαν τα οδυνηρά μαθήματα…

Η Ουκρανία σήμερα, με μεγάλες επενδύσεις σε τεχνολογία και κυρίως σε μυστικές υπηρεσίες, παράγει αποτελέσματα τα οποία εύκολα μπαίνουν στην ίδια παράγραφο με όσα παρήχθησαν από τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ πριν από μερικούς μήνες στον Λίβανο και τις μαζικές υβριδικές επιθέσεις μέσα από τους θανάσιμους βομβητές που πήρε στα χέρια της η Χεζμπολάχ.

Το Κίεβο δημιουργεί χωρίς «φανφάρες» ένα μοτίβο που δείχνει ξεκάθαρα τον νέο δικό του δρόμο. Έναν δρόμο στον οποίο μπορεί και φαίνεται να έχει και την δυναμική να ακολουθήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Την ίδια στιγμή, η Ουάσιγκτον με τον τρόπο που έχει διαχειριστεί την κρίση, πολύ δύσκολα μπορεί να αυξήσει και άλλο την πίεση μονομερώς προς την Ουκρανία και θα έχει σημαντικά επικοινωνιακά ζητήματα ο ίδιος ο Τραμπ εάν τελικά υλοποιήσει την απειλή της αμερικανικής υποχώρησης. Σε κάθε περίπτωση ο «ιστός της αράχνης» που υφαίνεται εδώ και μήνες φαίνεται να αποτελεί μόνο την αρχή στη νέα φάση του ρωσο-ουκρανικού πολέμου.

ΠΗΓΗ: Πρώτο Θέμα