Οι συντεχνίες των δασκάλων και των καθηγητών ανακοίνωσαν για σήμερα στάση εργασίας σε 4 σχολεία, δυο δημοτικά και δύο λύκεια. Στα δημοτικά τις πρωινές ώρες μέχρι τις 10.30 και στα λύκεια από τις 8 μέχρι τη 1.
Όπως μεταδίδεται στα κατεχόμενα, ανακοίνωση της «αστυνομίας» αναφέρει ότι ο 32χρονος οδηγός και 21 μαθητές μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο Αμμοχώστου, 7 μαθητές στο νοσοκομείο Λευκωσίας. Αργότερα ένας από τους τραυματίες μαθητές μεταφέρθηκε από το νοσοκομείο Αμμοχώστου σ’ εκείνο της Λευκωσίας για εξετάσεις.
Μέχρι στιγμής ο ακριβής αριθμός των επβαινόντων δεν είναι γνωστός. Πρόκειται για μαθητές λυκείου στο λύκειο Γιαλλοσας που επέστρεψαν μετά το μάθημα στο Ρζιοκάρπασο.
Τους τραυματίες στο νοσοκομείο Αμμοχώστου επισκέφθηκε ο «πρωθυπουργός», Ουνάλ Ουστέλ ο οποίος δήλωσε «Ο Θεός μας έχει συγχωρέσει, η υγεία τους είναι καλή». Τον συνόδευαν οι «υπουργοί παιδείας και υγείας».
«Δόξα τω Θεώ δεν υπάρχουν σοβαρά τραυματίες», πρόσθεσε ο κ. Ουστέλ στους δημοσιογράφους έξω από το νοσοκομείο. Υπάρχουν διάφορα τραύματα, πρόσθεσε, αλλά είναι υπό έλεγχο.
Οι τ/κ εφημερίδες γράφουν ότι δεν δόθηκαν στους γονείς επαρκείς εξηγήσεις για το ατύχημα όμως το λεωφορείο ανατράπηκε αφού έσπασαν τα φρένα. Πρόβλημα με τα φρένα φαίνεται ότι υπήρξε και τις προηγούμενες ημέρες, σύμφωνα με μαρτυρίες γονέων ενώ ο «υπουργός μεταφορών» Ερχάν Αρικλί δήλωσε ότι επειδή το λεωφορείο είχε μηχανικά προβλήματα ο στρατός το είχε απορρίψει.
Η ιστοσελίδα της Κίπρις δημοσιεύει την ανάρτηση ενός μαθητή μετά το ατύχημα που γράφει ότι «εμείς, τα παιδιά, εμπιστευόμαστε τη ζωή μας σε αυτά τα λεωφορεία κάθε μέρα. Αλλά εκείνη την ημέρα, το λεωφορείο δεν μας πήγαινε σπίτι, παραλίγο να μας πάει στον τάφο μας. Καθώς περπατούσαμε σπίτι από το σχολείο με τους φίλους μας, με τους οποίους γελούσαμε και κουβεντιάζαμε πριν από 5 λεπτά, η ζωή μας ξαφνικά ανατράπηκε. Ήμασταν σε ένα σχολικό λεωφορείο. Θέλαμε απλώς να φτάσουμε στο σπίτι μας, στην οικογένειά μας. Αλλά εκείνο το ταξίδι μετατράπηκε σε εφιάλτη».
Ο μαθητής αναφέρει ότι λάμβαναν διαβεβαιώσεις για τον έλεγχο του λεωφορείου και ότι ήταν ασφαλές. «Μετά βίας γλιτώσαμε τη ζωή μας σήμερα. Τα παράθυρα έσπασαν, τα σώματα ήταν καλυμμένα με αίμα. Το χέρι μου σφηνώθηκε στο τζάμι, πονούσε, δεν μπορώ να σταματήσω να ακούω τους φίλους μου να ουρλιάζουν. Σας ρωτάω λοιπόν, νιώθετε τόσο άνετα επειδή δεν έχετε παιδιά; Είσαστε τόσο σιωπηλοί επειδή αυτή η ψυχή δεν είναι η ψυχή σου; Είμαστε απλώς παιδιά. Παιδιά που ήθελαν να γυρίσουν σπίτι σώα και αβλαβή, που ονειρεύονται, που αγαπούν τους φίλους τους... Ποια συνείδηση, ποια εξουσία, ποια ευθύνη έχει το δικαίωμα να μας κάνει εμάς και τις οικογένειές μας να το βιώσουμε αυτό;»
ΠΗΓΗ: ΚΥΠΕ