Από όλα τα όργανα, αυτό που συνήθως μας δίνει μεγάλη ώθηση είναι η κιθάρα. Υπάρχουν μερικές που σήμερα μπορούμε να πούμε ότι έχουν γράψει την ιστορία της διεθνούς μουσικής και ανάμεσα σε όλες αυτές υπάρχει η Fender, ένα είδωλο, ένα πραγματικό έργο τέχνης που μας επιτρέπει να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι για έναν μουσικό να κατέχει μια τέτοια κιθάρα και να την έχει ως πηγή μεγάλης επιτυχίας.
Η Fender είναι μια από τις πιο θρυλικές μάρκες σε ολόκληρο το κύκλωμα μουσικών οργάνων, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό στο σύγχρονο μουσικό πλαίσιο και θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε ορισμένα κομμάτια της ιστορίας της, από τις απαρχές της μέχρι σήμερα, και στη συνέχεια επίσης τα μοντέλα που σήμερα έχουν γίνει πραγματικά εμβληματικά και με μεγάλη συναισθηματική επίδραση
Ήταν τα μέσα της δεκαετίας του '40, για την ακρίβεια βρισκόμαστε στο 1946, όταν ο Clarence Leonidas, αποκαλούμενος Leo, Fender βρέθηκε να εκμεταλλεύεται το επάγγελμά του, καθώς ήταν ένας Καλιφορνέζος τεχνικός και καινοτόμος, δίνοντας ζωή σε μια εταιρεία με την ονομασία Fender Electric Instrument Company. Μια ιδέα που γεννήθηκε ακριβώς για να σχεδιάσει και να δημιουργήσει ηλεκτρικές κιθάρες και μπάσα που να είναι όχι μόνο πρακτικές και εύκολες στην παραγωγή και τη χρήση, αλλά και πολύ συμπαγείς.
Τελικά γεννήθηκαν οι πρώτες κιθάρες, όχι πλέον κοίλες, αλλά εφοδιασμένες με συμπαγή σώματα, βελτιώνοντας έτσι σημαντικά το sustain και μειώνοντας δραστικά, αλλά προφανώς πάντα σταδιακά, την ανατροφοδότηση. Όλα αυτά προκειμένου να έχουμε έναν καθαρό ήχο, αλλά με ένα όργανο καινοτόμο και πρωτοποριακό.
Η Fender έπαιξε όλα τα απαραίτητα χαρτιά για να δώσει ζωή σε κάτι χρήσιμο και σημαντικό. Και έκανε εκείνο το βήμα προς τα εμπρός που ήταν απαραίτητο για να κάνει την υπέρβαση, να δώσει ζωή και ήχο σε αυτή την περίπτωση σε ένα από τα πιο αγαπημένα όργανα, που σχεδόν όλοι οι μουσικοί είναι σε θέση να κρατήσουν, αλλά που εκπέμπει ήχους που μόνο ένας έμπειρος μουσικός είναι σε θέση να δημιουργήσει, μέσα από την πραγματική μουσική δεξιοτεχνία.
Η πρώτη ηλεκτρική κιθάρα χρονολογείται από το 1950 με την Telecaster (η οποία αρχικά ονομάστηκε Esquire και στη συνέχεια Broadcaster). Ήταν μια κίνηση που αποσκοπούσε στο να δώσει μια περιεκτική ώθηση στο έργο της Fender από την αρχή αυτής της νέας περιπέτειας. Ήταν ένα πραξικόπημα, ένα ρίσκο, το οποίο όμως είχε εξαιρετικά αποτελέσματα και αναμφίβολα την πιο επιτυχημένη δοκιμή που έγινε ποτέ, τόσο που χρησιμοποιήθηκε από καλλιτέχνες του διαμετρήματος του Bruce Springsteen και του Jimmy Page.
Στη συνέχεια, έχουμε την Stratocaster, που χρονολογείται από το 1954. Είναι από τις πιο διάσημες ηλεκτρικές κιθάρες, αλλά και η πιο αναγνωρίσιμη ακόμη και μεταξύ των μη ειδικών. Έχει όμορφο και πολύ εργονομικό σχεδιασμό, εύκολο στους χειρισμούς και παρουσιάζει μια επανάσταση πάνω απ' όλα: διαθέτει την κλασική συγχρονισμένη γέφυρα tremolo. Την χρησιμοποίησαν ο Jimi Hendrix, ο Eric Clapton και ο John Mayer.
Μεταξύ της δεκαετίας του '60 και της δεκαετίας του '70, υπήρξε μια πραγματική αλλαγή που έλαβε χώρα, η οποία περιελάμβανε το γεγονός ότι ο Leo Fender αποφάσισε να πουλήσει την πολύ σημαντική εταιρεία του στην CBS: κατά συνέπεια, υπήρξε μια πτώση των πωλήσεων, η οποία σαφώς αντιστοιχούσε επίσης σε μια πτώση της παραγωγής, προκαλώντας, επιπλέον, τη φυγή όλων των μουσικών που αγαπούσαν πολύ τη μάρκα προς την Gibson.
Με τη δεκαετία του '80, ήταν η εποχή του Bill Schultz, ο οποίος ήταν επικεφαλής μιας ομάδας επενδυτών, ικανός να επαναφέρει την εταιρεία στα επίπεδα του παρελθόντος και ίσως και υψηλότερα, εστιάζοντας και πάλι στην καινοτομία και την έρευνα σε λεπτομέρειες που έφεραν τις κιθάρες Fender ξανά στη μόδα. Τα ιστορικά μοντέλα σε αυτή την περίπτωση έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο.
Ο λόγος είναι πολύ απλός: αν στο παρελθόν οι μουσικοί ενός συγκεκριμένου διαμετρήματος είχαν προσελκύσει τόσο πολύ την πρακτικότητα αλλά και την ομορφιά του ήχου και τη μουσικότητα αυτών των κιθάρων, με κανέναν άλλο τρόπο δεν θα ήταν δυνατόν να κλείσει ο κύκλος αν όχι με την εκ νέου παρουσίασή τους, αλλά βελτιωμένες από διάφορες απόψεις.
Ξεκινώντας από αυτή την ιδέα της νέας ομάδας επενδυτών, κατάφεραν να βρουν μια εύκολη αλλά σίγουρα έξυπνη λύση. Ήταν πάντα προσεκτικοί όσον αφορά την ποιότητα των οργάνων, αλλά τα πάντα επικεντρώθηκαν στη στοχευμένη και πάντα άριστη παραγωγή, χωρίς μεγάλες καινοτομίες ή αλλαγές, αλλά μόνο για να καταστεί η εταιρεία και πάλι ηγέτης στην παραγωγή κιθάρας.
Σήμερα η φήμη της εταιρείας Fender δεν έχει αλλάξει. Υπάρχει μια πραγματική προσοχή, η οποία μας οδηγεί πραγματικά στην αξιοποίηση των παλαιών κιθάρων του παρελθόντος. Μια Fender του 1980 έχει απίστευτη αξία, είναι επίσης γύρω στο μισό εκατομμύριο ευρώ για όλες τις περιορισμένες εκδόσεις, αλλά και για εκείνα τα κομμάτια που βγαίνουν σε δημοπρασία, αφού ανήκαν σε εξέχουσες προσωπικότητες του μουσικού ορίζοντα.
Η Fender παραμένει, λοιπόν, ένα διαχρονικό και απεριόριστο είδωλο, το οποίο συνεχίζει να κοιτάζει προς το μέλλον, χωρίς να ξεχνά το μέλλον και εστιάζοντας στο παρόν, χωρίς να φοβάται τον ανταγωνισμό και δίνοντας ακόμη περισσότερο χώρο στην καινοτομία, σε μια συνοχή ποιότητας και περιεχομένου που αποτελούν το καλύτερο σήμα κατατεθέν της.
ΠΗΓΗ: Newsbomb.gr
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, προσήλθε το πρωί της Πέμπτης στην Ανεξάρτητη Αρχή κατά της Διαφθοράς, στη Λευκωσία, προκειμένου να καταθέσει σχετικά με τα όσα αναφέρονται για τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, στο βιβλίο του δημοσιογράφου Μακάριου Δρουσιώτη, «Κράτος Μαφία».
