«Έπαιξα και όταν πέθανε ο πατέρας μου, ήμουν πολύ μικρή και δεν με ρώτησε κανείς αν μπορώ. Αλλά ήμουν ο τελευταίος τροχός της αμάξης και δεν νομίζω να παρατήρησε κανείς ότι έτρεχαν τα μάτια μου στη σκηνή» εξομολογήθηκε χαρακτηριστικά η Ρένια Λουιζίδου.
Παράλληλα, όσον αφορά τον ηλικιακό ρατσισμό τον οποίο υφίστανται οι γυναίκες, η ηθοποιός τόνισε τα εξής. «Η εποχή μετά τα 90s στράφηκε σε μια νεολαγνεία, ότι πρέπει να καταπολεμηθεί το γήρας. Ο χρόνος που περνάει αντιμετωπίζεται ως εχθρός. Οι γυναίκες κάνουμε πράγματα άθελά μας πολλά εις βάρος του εαυτού μας. Κρίνουμε η μία την άλλη πολύ συχνά με αυστηρότητα, σκληρότητα, κουτσομπολίστικη διάθεση. Διαβάζεις στα social media πράγματα από γυναίκα προς γυναίκα και σκέφτεσαι “πώς λέχθηκε αυτό;”. Έχουμε φτάσει σε σημείο να απολογούμαστε γιατί μεγαλώνουμε».
Διαβάστε τη συνέχεια στο Lifenewscy