Μπορεί τα Χριστούγεννα να είναι στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά η χριστουγεννιάτικη μουσική αρχίζει να παίζει στα καταστήματα και τα εστιατόρια πολύ νωρίτερα.
Και αυτό γίνεται γιατί αγάπαμε τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ακριβώς όσο αγαπάμε και τα Χριστούγεννα.
Γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν με αυτά τραγούδια, τα αγάπησαν και δεν μπορούν να φανταστούν την εορταστική περίοδο χωρίς αυτά.
Όμως, αρκετά από τα τραγούδια που υποτίθεται ότι ανεβάζουν τη διάθεση των ανθρώπων έχουν στην πραγματικότητα κάποιες καταθλιπτικές ιστορίες από πίσω τους.
Σύμφωνα με το TIME, ο Michael P. Foley, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Baylor, ο οποίος ερεύνησε την προέλευση των δημοφιλών χριστουγεννιάτικων τραγουδιών για το βιβλίο του «Why We Kiss under the Mistletoe: Christmas Traditions Explained», ανέφερε ότι: «Με εξέπληξε το γεγονός ότι ορισμένα τραγούδια γεννήθηκαν σε περίοδο κρίσης ή πολέμου[ενώ έχουν τόσο ευχάριστο ρυθμό]»
Άγια Νύχτα (Silent Night)
H «Άγια Νύχτα» έχει τις ρίζες της στην Αυστρία.
Γράφτηκε από τον Joseph Mohr, ιερέα της καθολικής εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στο Oberndorf.
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων, το 1818, όταν το διάσημο πλέον τραγούδι εκτελέστηκε για πρώτη φορά ως Stille Nacht Heilige Nacht.
Όπως λέει ο καθηγητής Foley, ο Mohr ήταν ένας αυστριακός ιερέας που ήθελε πολύ να τελέσει μια μεγάλη λειτουργία για την κοινότητά του τα Χριστούγεννα, αλλά το μουσικό όργανο του χάλασε και δεν μπορούσε να επισκευαστεί εγκαίρως.
Έτσι, ως παρηγοριά, ξεσκόνισε ένα παλιό ποίημα που είχε γράψει για να τιμήσει το τέλος των Ναπολεόντειων Πολέμων και στη συνέχεια ζήτησε από έναν φίλο του να το μελοποιήσει.
Ένας οργανοποιός και επισκευαστής που εργαζόταν στην εκκλησία πήρε ένα αντίγραφο του τραγουδιού με έξι στίχους στο χωριό του.
Εκεί, το παρέλαβαν και το διέδωσαν δύο οικογένειες περιπλανώμενων λαϊκών τραγουδιστών, οι οποίοι έδιναν παραστάσεις σε όλη τη βόρεια Ευρώπη.
Το 1834, η οικογένεια Strasser το ερμήνευσε για τον βασιλιά της Πρωσίας.
Το 1839, η οικογένεια τραγουδιστών Rainer έκανε το ντεμπούτο του τραγουδιού έξω από την εκκλησία Trinity Church στη Νέα Υόρκη.
Και το αποτέλεσμα ήταν η «Άγια Νύχτα».
O μικρός τυμπανιστής (Little Drummer Boy)
Η Αμερικανίδα συνθέτρια Katherine Kennicott Davis έγραψε το τραγούδι το 1941. Αρχικά το ονόμασε «Carol of the Drum» και το έγραψε με το ψευδώνυμο C.R.W. Robertson.
Σύμφωνα με την Claire Fontijn, μουσικολόγο στο Wellesley College, η ιδέα για το τραγούδι ήρθε στην Davis όταν προσπαθούσε να πάρει έναν υπνάκο και σκεφτόταν συνέχεια το γαλλικό τραγούδι «Patapan.
Όταν σταμάτησε να σκέφτεται το γαλλικό τραγούδι, συνέχισε να παίζει στο μυαλό της σαν «pa-rum-pum-pum-pum».
Έτσι δημιουργήθηκαν αυτοί οι στίχοι στο «Μικρό τυμπανιστή».
Η εκτέλεση από τους Jack Halloran Singers το 1957 ανέδειξε το τραγούδι σε παγκόσμια επιτυχία.
Carol of the bells
Το τραγούδι είναι μια αγγλική εκδοχή ενός ουκρανικού λαϊκού άσματος του Mykola Leontovych. Η μελωδία βασίζεται σε ένα παραδοσιακό ουκρανικό τραγούδι.
Μιλάει για ένα σπουργίτι που επισκέπτεται το σπίτι ενός αγρότη, για να του προαναγγείλει τη χαρούμενη χρονιά που θα έχει.
Του υπόσχεται υγεία, χρήματα και μια όμορφη γυναίκα. Για αυτό ο αρχικός του τίτλος ληταν «Shchedryk» που στα ελληνικά σημαίνει «γενναιοδωρία».
Παραδοσιακά το τραγουδούσαν στις 13 Ιανουαρίου, την αρχή δηλαδή του νέου έτους στο Ιουλιανό ημερολόγιο.
Σύμφωνα με το βιβλίο του Foley, ο Peter J. Wilhousky, ο ενορχηστρωτής της Συμφωνικής Ορχήστρας του NBC, άκουσε την ουκρανική εθνική χορωδία να ερμηνεύει το τραγούδι στο Carnegie Hall γύρω στο 1922.
Εκείνη την εποχή, το συγκρότημα ταξίδευε στο πλαίσιο μιας αποστολής πολιτιστικής διπλωματίας για την προώθηση των προσπαθειών ανεξαρτησίας της Ουκρανίας.
Ο Wilhousky αποφάσισε να γράψει νέους, χριστουγεννιάτικους στίχους γι’ αυτό, τους οποίους κατοχύρωσε με πνευματικά δικαιώματα το 1936.
Ακριβώς έναν αιώνα μετά από εκείνη την παράσταση στο Carnegie Hall, το θέατρο ανέβασε μια άλλη παράσταση του έργου κατά τη διάρκεια του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας και τα έσοδα πήγαν στις προσπάθειες άμυνας της Ουκρανίας.
The Christmas Song
Ο μουσικός Mel Tormé και ο συνεργάτης του Robert Wells συνέθεσαν αυτό το τραγούδι τον Ιούλιο του 1945 στο σπίτι του Wells στην Καλιφόρνια σε μια προσπάθεια να νικήσουν τη ζέστη.
Ειδικότερα, σκέφτηκαν ότι γράφοντας ένα χειμωνιάτικο τραγούδι για τα Χριστούγεννα, θα μπορούσαν τουλάχιστον ψυχολογικά να νικήσουν τον καύσωνα που επικρατούσε.
Ο Tormé βρήκε ένα σημειωματάριο και άρχισε να γράφει αποσπάσματα στίχων όπως:
«Κάστανα ψήνονται σε ανοιχτή φωτιά / ο Τζακ ο Χιονάνθρωπος τσιμπάει τη μύτη σου / τα κάλαντα των Χριστουγέννων τραγουδιούνται από μια χορωδία / και οι άνθρωποι είναι ντυμένοι σαν Εσκιμώοι».
Ο γιος του Tormés σε μια συνέντευξη του στο NPR το 2017 ανακεφαλαιώνει τα όσα είπε ο Wells στον πατέρα του:
Συγκεκριμένα είπε: «Ξέρεις, Mel, έχω δοκιμάσει τα πάντα για να ηρεμήσω. Έχω μπει στην πισίνα μου. Ήπια ένα κρύο ποτό. Έκανα ένα κρύο ντους. Ζεσταίνομαι πάρα πολύ. Και σκέφτηκα ότι ίσως, ξέρεις, αν μπορούσα να γράψω μερικές γραμμές χειμωνιάτικου… στίχου, θα μπορούσα ψυχολογικά να αποκτήσω ένα πλεονέκτημα έναντι αυτής της ζέστης».
Περίπου 45 λεπτά αργότερα, ο Tormé είχε γράψει τη μουσική.
Το δίδυμο παρουσίασε το τελικό προϊόν στον Nat King Cole, ο οποίος το έκανε διάσημο, ηχογραφώντας το τρεις φορές κατά τη διάρκεια της καριέρας του.
What Child Is This ?
Γράφτηκε το 1865 από έναν διευθυντή ασφαλιστικής εταιρείας ονόματι William Chatterton Dix με έδρα τη Γλασκώβη της Σκωτίας.
Σύμφωνα με το βιβλίο του Foley, αρρώστησε σοβαρά στα 20 του χρόνια και όταν ανάρρωσε, αναγεννήθηκε βαφτίστηκε χριστιανός.
Με τους στίχους τουμ προτρέπει την ανθρωπότητα να υποδεχθεί τη γέννηση του Χριστού.
Έγραψε αρκετούς ύμνους, αλλά το «What Child Is This?» (με τον αρχικό τίτλο «The Manger Throne») είναι εκείνο που έφτασε να τραγουδιέται σε όλο τον κόσμο, αφού μελοποιήθηκε στο Greensleeves το 1871.
Do You Hear what I Hear ?
Το ζευγάρι στιχουργών Nöel Regney και Gloria Shayne έγραψαν το τραγούδι τον Οκτώβριο του 1962 ως έκκληση για ειρήνη εν μέσω της κρίσης των πυραύλων της Κούβας, γράφοντας κυριολεκτικά: «Προσευχηθείτε για την ειρήνη, άνθρωποι παντού!»
«Με την προοπτική ενός ανεξέλεγχτου πολέμου, ο πατέρας μου περπατούσε στη Νέα Υόρκη και είδε μερικά μωρά και συγκινήθηκε πολύ – και έγραψε τους στίχους για το »Do You Hear What I Hear?» », δήλωσε το 2019 η Gabrielle Regney, κόρη του ζευγαριού , στο GBH News.
Λέει ότι όταν οι γονείς της έγραψαν τον στίχο: «Ένα αστέρι, ένα αστέρι, που χορεύει στον ουρανό»,στην πραγματικότητα αναφέρονταν στις πυρηνικές βόμβες.
It Came Upon the Midnight Clear
Παρόμοια πηγή έμπνευσης με το «Do You Hear What I Hear?», αυτό το τραγούδι προέκυψε από τις ανησυχίες του πολέμου.
Το έγραψε το 1849 ο ιερέας Edmund Sears σε μια εκκλησία του Wayland της Μασαχουσέτης.
Σύμφωνα με το Dictionary of Unitarian & Universalist Biography, ο Sears συνέθεσε τους στίχους ενώ είχε κατάθλιψη και σκεφτόταν την επανάσταση στην Ευρώπη και τον Μεξικανοαμερικανικό πόλεμο.
Ρούντολφ το ελαφάκι (Rudolf the Red Nosed Reindeer)
Το 1939, ο κειμενογράφος Robert L. May από το Σικάγο δημιούργησε τον χαρακτήρα του Ρούντολφ για το ετήσιο χριστουγεννιάτικο χρωματιστό φυλλάδιο της εταιρείας λιανικής πώλησης και καταλόγων Montgomery Ward.
Παρά το βάρος των χρεών του και την τραγωδία της απώλειας της συζύγου του, ο Mέι ξεκίνησε να σκιαγραφεί τον Ρούντολφ στο μυαλό του.
Ο Μέι δημιούργησε έναν τάρανδο επειδή η μικρή του κόρη είχε τρελαθεί με τα ελάφια στο ζωολογικό κήπο του Lincoln Park.
Η απεικόνιση του Ρούντολφ ως παρείσακτου ήταν εμπνευσμένη από την εμπειρία του ίδιου του Μέι να τον πειράζουν όταν μεγάλωνε επειδή ήταν ντροπαλός και χαμηλών τόνων.
Η ιδέα για τη λαμπερή μύτη του Ρούντολφ ήρθε στον Μέι όταν κοιτούσε έξω από το παράθυρο του γραφείου του και σκεφτόταν πώς ο Άγιος Βασίλης θα μπορούσε να πλοηγηθεί μέσα από την ομίχλη πάνω από τη λίμνη Μίσιγκαν.
Πηγή: in.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κλάδος σκυροδέματος: Πιο αποφασιστική κυβερνητική διαμεσολάβηση ζητούν οι εργαζόμενοι
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
