Χώρα που έχει λύσει όλα της τα -σοβαρά- προβλήματα είναι λογικό να ασχολείται με τη νέα διαφήμιση των Jumbo και ποιους έθιξε αυτή τη φορά, σωστά;
Άλλωστε σιγά τι προβλήματα μπορούμε να έχουμε, αν πιστέψουμε τουλάχιστον δύο από τους τρεις βασικούς υποψήφιους των τελευταίων εκλογών (ο ένας μάλιστα εξελέγη Πρόεδρος) ζούμε σε χώρα που διαθέτει την οικονομία της Γερμανίας, την τεχνολογία της Νοτίου Κορέας, την παιδεία της Φινλανδίας, την ανοιχτή και ανεκτική κοινωνία της Δανίας και τις υποδομές της Ιαπωνίας. Α και κάθε φορά που μιλάει ο Γιωργάλλας, τον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών.
Συνεπώς σ’ αυτό το οικονομικό, τεχνολογικό και προοδευτικό θαύμα που ζούμε, αποτέλεσμα της επικής δεκαετίας Αναστασιάδη, με όλα μας τα προβλήματα λυμένα ή τουλάχιστον δρομολογημένα, είναι απολύτως λογικό να έχουμε άφθονο χρόνο στη διάθεσή μας ώστε να εντρυφήσουμε σε φλέγοντα ζητήματα της καθημερινότητας, όπως το προαναφερθέν παράδειγμα: είναι η νέα διαφήμιση των Jumbo προσβλητική για τους vegan ενώ ταυτόχρονα εξυμνεί τον σεξισμό, την αντικειμενοποίηση της γυναίκας, την τοξική αρρενωπότητα και την -γκασπ!- κρεατοφαγία;
Η απάντηση είναι απλή: Όχι. Με τίποτα. Σε καμιά περίπτωση. Αποκλείεται. Με καμία Παναγία. Είναι όλα μέσα στο γαμημένο μυαλό σας.
Και κανονικά η κουβέντα -και η στήλη- έπρεπε να τελειώσει εδώ. Όμως στην εποχή της διαδικτυακής καφρίλας, της χούντας της (επιλεκτικής) πολιτικής ορθότητας, της ακόμα πιο επιλεκτικής ευαισθησίας και της Αστυνομίας Χιούμορ, πρέπει να υπεραναλύουμε τα πάντα ώστε να καλύψουμε όλες τις πιθανές μπάντες μήπως και κάποιος (επιλεκτικά) υπερευαίσθητος παρεξηγηθεί κι ακολουθήσει πρήξιμο επικών διαστάσεων Μπεν Χουρ.
Η τελευταία διαφήμιση της γνωστής αλυσίδας παιχνιδάδικων είναι η πιο πρόσφατη προσθήκη σε μια αλυσίδα από τηλεοπτικά σποτ που φτιάχνονται με έναν και μοναδικό στόχο στο μυαλό (πέρα του προφανή, δηλ. της διαφήμισης): το triggering. Και τον πετυχαίνουν 100%. Κάθε. Γαμημένη. Φορά.
Είτε είναι το “χτύπα σαν άντρας” στο σποτ με την Άντζελα Δημητρίου, είτε η (δήθεν) διακωμώδηση της θρησκείας σε εκείνο με τον Γαϊτάνο, οι διαφημίσεις της συγκεκριμένης εταιρείας έχουν μακρά παράδοση στο να προκαλούν συζητήσεις, διαφωνίες και διαδικτυακό παροξυσμό, συνήθως για όλους τους λάθος λόγους. Κι αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο. Γιατί δεν χρειάζεται να έχεις πτυχίο στο μάρκετινγκ για να γνωρίζεις ότι μια βασική του αρχή λέει πως δεν χρειάζεσαι τη διαφήμιση για να προωθήσεις κάτι per se αλλά για να διατηρείσαι relevant. Αλλιώς ξεχνιέσαι, μαραζώνεις και πεθαίνεις.
Στο επίμαχο σποτ έχουμε ακόμα μια καλτ φιγούρα (ο βγαλμένος-από-τα-αζήτητα πρώην Πλανητάρχης Τάσος Μπουγάς αντάξιος μιας Λαίδης, ενός Γαϊτάνου ή Ψωμιάδη Ζορό) που πρωταγωνιστεί σε ένα ηθελημένα κιτς και κακότεχνο σποτ ως ηγέτης των εξορισμένων στο φεγγάρι κρεατοφάγων που τραγουδάει το παραποιημένο “Φεγγάρι μου” της Θεοδωρίδου και δηλώνει στους βίγκαν “μακριά κι αγαπημένοι”. «Φεγγάρι εδώ θα ψήσω τον αμνό, γιατί οι vegans με ‘διωξαν απ’ τη Γη μου. Ελάτε κόσμε μου εγώ κερνώ, γιατί είμαι φύλακας και άγγελος του εθίμου. Moon-dance. Γι’ αυτούς η τσίκνα είναι ντεμοντέ, για μένα eau de cologne πολυτελείας. Ελάτε ψήστες μου, καμάρια του λαού μες το ντουμάνι να πνιγεί ο γαλαξίας» λένε οι στίχοι που προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων για τον μοναδικό λόγο... επειδή έχουμε μάθει να αντιδρούμε σπασμωδικά στο triggering με τους αντίχειρες ετοιμοπόλεμους στο πληκτρολόγιο.
Ανάμεσα στα όσα γράφτηκαν, που κυμαίνονται σε μέγεθος από spot on σύντομα τουίτς μέχρι αναλύσεις-σεντόνια, και τα ακόλουθα: χυδαίο, σεξιστικό, δοξάζει ξεπερασμένες νοοτροπίες, ύμνος στη ματσίλα, προσβάλλει τους βίγκαν, παρομοιάζει τη γυναίκα (μια στρίπερ που κάνει pole dancing) με κρέας, κανονικοποιεί την αντικειμενοποίηση, μέχρι και ότι “προωθεί την κρεατοφαγία” διάβασα κάπου λες και το να τρως κρέας είναι κάποιου είδους ειδεχθούς εγκλήματος.
Φυσικά κι εδώ ισχύει ότι και σε όλες τις εκφάνσεις των culture wars: θα δεις αυτό που θέλεις να δεις. Και είσαι τόσο απορροφημένος από το δίκαιο της άποψής σου και το self-righteousness που δεν μπορείς να δεις το προφανές ακόμα κι αν προσγειωθεί στο κεφάλι σου. Ότι το ηθελημένο κιτς, η αποπνέουσα καλτίλα και το αυτοπαρωδιακό ύφος στοχεύουν στο ακριβώς αντίθετο, τη γελοιοποίηση ενός ήδη γελοίου φαινομένου: του δήθεν “πολέμου” βίγκαν - κρεατοφάγων. Που δεν υφίσταται καν. Τουλάχιστον όχι στην αληθινή ζωή, πέρα από την εικονική πραγματικότητα των σόσιαλ. Ο βιγκανισμός είναι τρόπος ζωής. Οι οπαδοί του δεν καταπιέζονται, δεν υφίστανται διακρίσεις, περιορισμούς ή διώξεις. ‘Αντε να υποστούν κανένα ανώδυνο τρολάρισμα. Δεν προπηλακίζονται, ούτε δολοφονούνται για τις προτιμήσεις τους, οπότε οποιεσδήποτε συγκρίσεις με αληθινές μάχες ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι το λιγότερο ατυχείς. Και προσβλητικές για τα θύματα πραγματικών διώξεων.Υπάρχουν βίγκαν που επιχειρούν με κάθε ευκαιρία να σου επιβάλλουν το lifestyle τους, που καθώς τρως κρέας σε κοιτάζουν λες και είσαι ο Jeffrey Dahmer. Που σου κουνάνε το δάχτυλο και σε καθιστούν υπεύθυνο για όλα τα δεινά του πλανήτη. Όπως και κρεατοφάγοι που αντιδρούν με χλευασμό, βρισίδι και ηλεκτρονικό λιντσάρισμα. Ακραίες εκφάνσεις που δεν έχουν να κάνουν με την όποια “ιδεολογία” αλλά με το πόσο μαλάκας μπορείς και θέλεις να γίνεις.
Όσο για εκείνους (ανάμεσά τους και υποτίθεται προοδευτικά και ανοιχτόμυαλα άτομα) που καλούν σε μποϊκοτάζ της εταιρείας ή ζητούν νόμους και κώδικες δεοντολογίας που θα ελέγχουν με τι θα γελάμε (αλήθεια, θέλετε να πάμε εκεί;) να θυμίσω το ίδιο ακριβώς ζητούσαν οι χριστιανοταλιμπάν και τα φασισταριά όταν τα Jumbo έβγαλαν μια κανονική διαφήμιση όπου εμφανιζόταν ένα gay ζευγάρι. Η ίδια ακριβώς ρητορική. Με το ίδιο σκεπτικό. Ότι η διαφήμιση τους προσβάλλει για λόγους που ο καθένας θεωρούσε σημαντικούς για τις αρχές και τα πιστεύω τους.
Γι’ αυτό ξαναρωτάω. Είστε σίγουροι πως θέλετε να πάμε εκεί;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κλάδος σκυροδέματος: Πιο αποφασιστική κυβερνητική διαμεσολάβηση ζητούν οι εργαζόμενοι
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
