Μια συγκινητική όσο και απίστευτη ιστορία, που θυμίζει μυθιστόρημα, ήρθε στο φως της δημοσιότητας και έχει πρωταγωνιστή έναν 68χρονο Αμερικανό, ο οποίος υιοθετήθηκε 11 μηνών από Αμερικανούς, και πλέον ανακάλυψε την οικογένειά του στην Ελλάδα.
O 68χρονος Μέριλ Τζένκινς στις 12 Μαρτίου 2011 έχοντας χάσει τη σύζυγό του μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο είχε την επιθυμία να αναζητήσει τις ρίζες του.
O Μέριλ βρέθηκε λίγες μέρες μετά τη γέννησή του παρατημένος στα σκαλιά μιας εκκλησίας, της Παναγίας της Παντάνασσας σε ένα ορεινό χωριό. Μοναδικό στοιχείο ταυτότητας ένα χειρόγραφο σημείωμα που έγραφε: «…είναι βαφτισμένος, τον λένε Μήτσο». Ήταν στις 25 Νοεμβρίου στις 6 το απόγευμα όταν βρέθηκε και σχεδόν ένα 24ωρο αργότερα μεταφέρθηκε στο Ορφανοτροφείο της Πάτρας, απ’ όπου τον υιοθέτησε ένα ζευγάρι Αμερικανών όταν ήταν 11 μηνών.
Ο Μήτσος, που στη συνέχεια πήρε το όνομα Μέριλ Τζένκινς (Merrill Jenkins) μεγάλωσε στο Cedar Hill (Τσένταρ Χιλ), μια μικρή πόλη κοντά στο Saint Louis (Σαιντ Λούις), στο Μιζούρι των ΗΠΑ. Έκανε τη δική του οικογένεια και, παρόλο που πάντα γνώριζε πως ήταν υιοθετημένος και ελληνικής καταγωγής, δεν είχε αισθανθεί την ανάγκη να βρει τη βιολογική του οικογένεια.
Μέχρι την προαναφερθείσα ημερομηνία. «Εκείνο το πρωινό καθόμουν μπροστά στον υπολογιστή και αποφάσισα να πληκτρολογήσω «ορφανοτροφείο Πάτρας», αναζητώντας πληροφορίες. Το είχα ξανακάνει 2-3 φορές στο παρελθόν, χωρίς να προκύψει κάτι ενδιαφέρον. Αυτή τη φορά, στη λίστα των αποτελεσμάτων εμφανίστηκε ένα άρθρο των New York Times από το 1996 που μιλούσε για τα ‘κλεμμένα’ παιδιά του ορφανοτροφείου της Πάτρας. Δεν είχα ακούσει ποτέ τίποτα γι’ αυτό. Διάβασα το άρθρο απνευστί, μένοντας με ανοιχτό το στόμα… Αισθάνθηκα την ανάγκη να αρχίσω να ερευνώ το παρελθόν μου και να δω τι μπορώ να βρω. Πήγα στο υπόγειο και αναζήτησα τον φάκελο της υιοθεσίας μου, που είχαν κρατήσει οι γονείς μου, και πέρασα την υπόλοιπη μέρα μου μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή», εξιστορεί ο Μέριλ, ο οποίος ήρθε αμέσως σε επαφή με μια οργάνωση στην Ελλάδα για να τον βοηθήσει στην έρευνά του, ενώ παράλληλα αναζήτησε τον φάκελο με τα στοιχεία του στα αρχεία της αρμόδιας κοινωνικής υπηρεσίας των ΗΠΑ.
Ήλπιζε ότι θα ανακαλύψει περισσότερα στοιχεία σε αυτόν τον φάκελο αλλά δυστυχώς βρήκε κάτι παραπάνω.
«Στη δευτέρα δημοτικού είπα στη δασκάλα μου ότι είμαι υιοθετημένος. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς μου το είπαν οι γονείς μου, αλλά ήξερα πάντα πως είμαι υιοθετημένος και ότι είμαι Έλληνας. Ήμουν, μάλιστα, πολύ υπερήφανος που είμαι Έλληνας, αν και τότε δεν ήξερα τι ακριβώς σημαίνει αυτό», δήλωσε.
Το 2013 με ένα DNA τεστ που έκανε στο Ancestry κατάφερε να εντοπίσει κάποια μακρινά ξαδέλφια. Συνέχισε την αναζήτηση και το 2018 αποφάσισε ν’ ανεβάσει τα στοιχεία του και σε άλλους σχετικούς ιστότοπους, όπως το My Heritage. Ήταν τότε που η Ευτυχία Νούλα (Λίντα Κάρολ Φόρρεστ), η δραστήρια πρόεδρος του «The Eftychia Project» και στενή φίλη του Μέριλ, τον συμβούλεψε να κάνει ένα ακόμη τεστ DNA, αυτή τη φορά στο 23andme, το οποίο τον οδήγησε στο να βρει έναν πρώτο του ξάδελφο.
Το «The Eftychia Project» είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που από το 2019 βοηθάει ελληνικής καταγωγής παιδιά υιοθετημένα στις ΗΠΑ να βρουν τις ρίζες τους.
«Τα αποτελέσματα βγήκαν έναν μήνα μετά και κατά τύχη η Ευτυχία ήταν στο σπίτι μου εκείνο το Σάββατο, όταν γύρω στο μεσημέρι άνοιξα τον υπολογιστή μου και βρέθηκα μπροστά στην οθόνη να κοιτώ ένα e-mail από το 23andme, χωρίς να μπορώ να πιστέψω αυτό που έβλεπα», θυμάται.
Ο ξάδελφός του έμενε στο Μόντρεαλ του Καναδά, αλλά για κακή τύχη του Μέριλ, ο πατέρας του, είχε φύγει από τη ζωή. Μια από τις αναζητήσεις τον έφερε σε επαφή με μια γυναίκα που ζούσε σε κοντινή απόσταση από τον ίδιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο σύζυγος της οποίας φαίνεται πως ήταν ξάδελφος του Μέριλ. Ο Στιβ είχε καταγωγή από τη Δροσιά, μια μικρή τοπική κοινότητα στον ευρύτερο Δήμο Ερυμάνθου, στην Αχαΐα, κι ήταν αυτό το στοιχείο τελικά που οδήγησε στην λύση για την πολύχρονη αναζήτηση του Μέριλ.
Μέλη του «The Eftychia Project», βρέθηκαν στις αρχές του περασμένου Σεπτέμβρη στο καφενείο της Δροσιάς και μέσω ενός ηλικιωμένου για καλή τους τύχη έμαθαν πως όλη η οικογένεια (από την πλευρά του πατέρα) ζει στην Πάτρα, ενώ μια από τις ξαδέλφες του έχει ταβέρνα στα Βραχναίικα.
«Πήγαμε στην ταβέρνα και εκεί έπρεπε να πούμε την αλήθεια. Της εξηγούμε ποιοι είμαστε, τι κάνουμε και αν μπορεί να συζητήσει με τις θείες και τους θείους της να δεχτούν να κάνουν τεστ DNA. Η κοπέλα σοκαρίστηκε καθώς δεν είχε ακούσει ποτέ κάτι σχετικό. Κάποια στιγμή, μάλιστα, δάκρυσε», εξηγεί η Ευτυχία, που θυμάται σαν σήμερα τη μέρα που τα ξαδέλφια του Μέριλ έκαναν το τεστ και βγήκαν τα αποτελέσματα. «Άρχισαν να λένε “είναι δικός μας, είναι αδελφός μας” και να ρωτούν με αγωνία πότε θα έρθει στην Ελλάδα!», τονίζει η Ευτυχία -επίσης υιοθετημένη στις ΗΠΑ- που εδώ και χρόνια απολαμβάνει την αγάπη και τη θαλπωρή της δικής της βιολογικής οικογένειας.
Συγκινητική επανασύνδεση
Ο Μέριλ ήρθε στην Ελλάδα για να συναντηθεί με τα ξαδέλφια του στις 31 Οκτωβρίου, με την Ευτυχία να τον υποδέχεται στο αεροδρόμιο.
Μία μέρα μετά την άφιξή του στην Ελλάδα, ο Μέριλ περιστοιχιζόταν από δεκάδες μέλη της ευρύτερης βιολογικής του οικογένειας (ξαδέλφια και τα παιδιά τους κυρίως), που οργάνωσαν ένα μεγάλο πάρτι υποδοχής σε εστιατόριο της Πάτρας για να υποδεχθούν τον δικό τους άνθρωπο και να τον «πνίξουν» στα λουλούδια, στις αγκαλιές και στα φιλιά.
«Την πρώτη φορά που τους συνάντησα στην ταβέρνα στην Πάτρα ήταν κάτι ξεχωριστό. Η αγάπη που μου έδειξαν ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Οι Έλληνες είναι πολύ θερμοί, ιδίως με την οικογένειά τους. Ένιωσα αμέσως ότι είχα επιστρέψει στο σπίτι μου. Είναι όλοι υπέροχοι», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μέριλ, με έκδηλη τη συγκίνηση στη φωνή.
«Ορισμένα από τα υιοθετημένα παιδιά στην Αμερική που ψάχνουν την οικογένειά τους στην Ελλάδα αναζητούν αυτή ακριβώς τη ζεστασιά που ίσως να τους έλειψε. Εγώ ήμουν από τους τυχερούς. Δεν μου έλειπε κάτι πριν, αλλά το να βρω την ελληνική οικογένειά μου είναι κάτι εκπληκτικό. Ήταν σαν ένα bonus από τη ζωή!», τονίζει.
Μία μέρα μετά την άφιξή του στην Ελλάδα ο Μέριλ περιστοιχιζόταν από δεκάδες μέλη της ευρύτερης βιολογικής του οικογένειας
Η επιστροφή στη Δροσιά και ο πατέρας που πέθανε… άκληρος
Μια από τις πιο φορτισμένες συναισθηματικά στιγμές αυτού του ταξιδιού του Μέριλ ήταν η επιστροφή στο χωριό του. «Είχα δει πώς είναι η Δροσιά στο street view της Google, αλλά ήταν άλλο πράγμα να βλέπεις το χωριό από κοντά, γνωρίζοντας τους δεσμούς που έχεις μαζί του. Λατρεύω το ορεινό τοπίο και κοιτώντας τα σπίτια και τον περιβάλλοντα χώρο σκεφτόμουν πώς θα ήταν αν είχα μείνει εκεί. Μου άρεσε πολύ η αίσθηση του “ανήκειν” που ένιωσα φτάνοντας σ’ αυτόν τον τόπο», αφηγείται.
Μπορεί η επιστροφή στο χωριό να ήταν φορτισμένη συναισθηματικά, αλλά ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι μέσα του είναι το να γνωρίζει πως ο πατέρας του πέθανε χωρίς να έχει κάνει άλλα παιδιά και χωρίς να γνωρίζει τη δική του ύπαρξη. «Προφανώς ο πατέρας του ήταν εργένης, δεν έμαθε ποτέ ότι άφησε κάποια κοπέλα έγκυο, παντρεύτηκε, δεν έκανε παιδιά και πέθανε χωρίς να ξέρει ότι κάπου στις Ηνωμένες Πολιτείες ζει ο βιολογικός του γιος. Είχε, μάλιστα, πολλά ανίψια, τα οποία και λάτρευε», εξηγεί η Μαρία.
Η «Eftychia» που έφερε την ευτυχία (και) στη δική του ζωή
Παρά το γεγονός ότι έχει βοηθήσει σε διάφορες επανενώσεις, η Ευτυχία Νούλα κάθε φορά νιώθει την ίδια συγκίνηση. Μάλιστα, αυτή τη φορά, όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, βίωσε στον υπέρτατο βαθμό την αγάπη με την οποία περιέβαλε τον Μέριλ η οικογένειά του. «Μια από τις στιγμές που μου έμεινε πολύ έντονα χαραγμένη στο μυαλό μου ήταν όταν ένα από τα ξαδέλφια του, που έμαθε κάποια αγγλικά για να μπορέσει να επικοινωνήσει μαζί του, τον αγκάλιασε και του είπε: I love you, cousin! (σ’ αγαπώ, ξάδελφε!). Ήταν πολύ όμορφο και κάθε φορά που το φέρνω στο μυαλό μου, δακρύζω».
Αδύναμη να περιγράψει τα συναισθήματα που βίωσε και η ίδια ώσπου να ευοδωθεί η όλη προσπάθεια, δηλώνει και η Μαρία. «Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις ότι ένας άνθρωπος που ψάχνει τόσα χρόνια, με ελάχιστα στοιχεία, τελικά βρίσκει την οικογένειά του και τον αγκαλιάζουν με τόση αγάπη. Δεν περιγράφεται το συναίσθημα», τονίζει, εξηγώντας πως και στην οικογένεια του συντρόφου της έχουν χαθεί κατά τον ίδιο τρόπο δυο αδέλφια. «Νιώθω πως υπάρχει ελπίδα να βρούμε κι εμείς τα αγαπημένα μας πρόσωπα», λέει.
Όσο για τον Μέριλ, στο μεγάλο πάρτι που έκανε για να αποχαιρετήσει την οικογένειά του στην Ελλάδα, τους είπε ότι ανυπομονεί να επιστρέψει το Πάσχα για να γιορτάσουν όλοι μαζί στο σπίτι του πατέρα του, στο χωριό!
Πηγή: lifo.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Τον τσάκωσαν «φτιαγμένο»: Οδηγούσε και χωρίς άδεια οδηγού - Συνελήφθη 34χρονος
• Αντίστροφη μέτρηση για το e-kalathi: Πότε θα λειτουργήσει σε δοκιμαστική μορφή
• Σοφία Βεργκάρα: Δίχνει πώς λικνίζονται οι Λατινοαμερικάνοι για το Thanksgiving - Βίντεο
Αίολη η αισιοδοξία για τη «διπλωματία του καφέ» -«Ναρκοθετεί» τα «ήρεμα νερά» η Άγκυρα
Ενώ η Λευκωσία αναμένει στο ακουστικό για τα επόμενα βήματα στο κυπριακό και για τη σύγκληση της πενταμερούς συνάντησης, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, καταρρίπτει όλα όσα προσπαθεί η Αθήνα να παρουσιάσει το τελευταίο διάστημα μέσω του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη περί ήρεμων νερών στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες περνούν μέσα από το κυπριακό.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
