Άσχημες και τρομακτικές μνήμες ξυπνούν, τα τελευταία 48 χρόνια, συνοδευόμενες από τις εκκωφαντικές σειρήνες που «τρυπούν σαν μαχαίρι», την ψυχή του λαβωμένου Κυπριακού λαού.
Χιλιάδες οι ιστορίες των ανθρώπων που έζησαν την εισβολή. Ιστορίες που μπορούν να σε αφήσουν ξάγρυπνο τις νύχτες, να σε πλημμυρίσουν με φόβο και ανασφάλεια. Αναπάντητα ερωτήματα να «σκοτώνουν» τη λογική, το πως τα κατάφεραν αυτοί οι άνθρωποι, πως μπόρεσαν να συνεχίσουν την ζωή τους και αυτό το σκληρό «γιατί» να είναι το χειρότερο ερώτημα, ακριβώς επειδή θα παραμείνει για πάντα αναπάντητο! Γιατί να γίνει η εισβολή; Γιατί;
Μια ιστορία στις πολλές που θα ακούσει ο άνθρωπος για την τουρκική εισβολή, είναι και αυτή της κυρίας Άννας Μιχαηλίδου, πρόσφυγας από την όμορφη Κερύνεια.
Μιλώντας στο ThemaOnline, η κυρία Άννα μας διηγήθηκε την δική της ιστορία με δάκρυα στα μάτια. «Εγώ δεν γεννήθηκα στην Κερύνεια, γεννήθηκα στη Λεμύθου, όμως μικρή έφυγα και πήγα να δουλέψω στην Κερύνεια. Ζούσα εκεί περισσότερα χρόνια από ότι στο χωριό μου. Εκεί δούλεψα, ερωτεύτηκα, παντρεύτηκα, έκανα οικογένεια και εκεί θα ήθελα να πεθάνω. Ήταν το σπίτι μου η Κερύνεια όπως καταλαβαίνετε. Οι αναμνήσεις μου έμειναν εκεί, μαζί με το σπίτι μου και τα πράγματά μου».
«Ο άντρας μου υποψιαζόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, κάτι δεν του κολλούσε. Έβλεπε αεροπλάνα και άκουγε φήμες, έτσι κοιμόταν αν θέλετε, με το ένα μάτι ανοιχτό. Ευτυχώς! Την νύχτα εκείνη… δεν θα ξεχάσω ποτέ την νύχτα εκείνη, ήταν το χειρότερο ξημέρωμα της ζωής μου. Αχ Θεέ μου! Με ξύπνησε ο άντρας μου από τα άγρια χαράματα. Άννα μου είπε, έλα να δεις. Βγήκαμε προσεκτικά στην ταράτσα του σπιτιού, ένα αεροπλάνο έκανε γύρους στον ουρανό. Δεν είχε ξημερώσει ακόμα και επειδή είχαμε κληματαριά δεν φαινόταν καθαρά. Μόλις μου είπε ο άντρας μου δες, είναι Τούρκικό, εμένα έπεσε το βλέμμα μου προς τη μεριά της θάλασσας και πάγωσα. Άρχισα να μετρώ τα πλοία και μόλις έφτασα στο 6 έπεσε η πρώτη βολή κοντά στο ΓαΣιΠράξανδρος».
«Ταρακουνήθηκε όλο το σπίτι, εκεί άρχισε να ξυπνά ο κόσμος, έβγαιναν στα παράθυρα να δουν τι έγινε. Τρομάξαμε είχαμε δύο παιδιά ανήλικα στο σπίτι τα οποία ξύπνησαν με κλάματα. Οι κόρες μου αν και μικρές τότε, δεν θυμούνται τίποτα από τη ζωή στην Κερύνεια πριν την εισβολή όμως, από την ημέρα της Εισβολής και μετά τα θυμούνται όλα».
«Ήμασταν με άλλες δύο οικογένειες και οι γυναίκες προσπαθούσαμε να πάρουμε λίγα πράγματα. Εγώ πήρα τρεις κουβέρτες που βρήκα μπροστά μου και έτρεξα σε ένα μπακάλικο για να αγοράσω κρέμες και γάλα για τα παιδιά».
«Ο σύζυγός μου μαζί με τον φίλο μας, έψαχναν τον άντρα της τρίτης οικογένειας. Ήταν Αστυνομικός και έμαθαν ότι τους είχαν όλους κλεισμένους κάπου κοντά στο κάστρο της Κερύνειας. Πήγαν να τον βρουν και να τον φέρουν πίσω για να φύγουμε. Ευτυχώς τον βρήκαν και επέστρεψαν χωρίς να πάθουν κάτι. Πολλοί που πλησίαζαν στα σημεία εκείνα, δεν είχαν επιστρέψει».
«Είχαμε δύο αυτοκίνητα, στριμωχτήκαμε και οι τρεις οικογένειες μέσα και φύγαμε να σωθούμε. Τα παιδιά μας ήταν όλα μικρά, όλα ανήλικα το μικρότερο ήταν 7 μηνών και το μεγαλύτερο 6. Προσπαθούσαμε να μην τα πανικοβάλουμε, όμως φεύγοντας από την Κερύνεια οι βομβαρδισμοί ήταν ασταμάτητοι, οι αλεξιπτωτιστές έπεφταν από τον ουρανό και έξω γινόταν ο κακός χαμός. Ακόμη βλέπω μπροστά μου τον Πενταδάχτυλο να καίγεται».
«Με τα αυτοκίνητα φτάσαμε στη Γαλήνη, ένα χωριό κοντά στη Μόρφου. Εκεί μείναμε ένα βράδυ, με σκοπό να επιστρέψουμε. Δυστυχώς την επόμενη μέρα ήταν χειρότερα τα πράγματα. Απομακρυνθήκαμε από τη Γαλήνη και πήγαμε στην Κυθρέα. Εκεί μείναμε 5 πολύ δύσκολες μέρες μέχρι που έγινε εκεχειρία. Αναγκαστήκαμε να χωριστούμε από τους υπόλοιπους. Εμείς πήγαμε στη Λεμύθου οι άλλοι στο Κοιλάνι. Μετά από λίγους εμείς μήνες φύγαμε για την Ελλάδα, όπου μείναμε 7 χρόνια και μετά μετακομίσαμε στην Αγγλία. Περάσαμε πολλά χρόνια στην ξενιτιά, μέχρι να σταματήσουμε να φοβόμαστε τον επαναπατρισμό».
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την "μαύρη" μέρα. Εύχομαι και προσεύχομαι στο Θεό, να μην το δείξει ποτέ ξανά σε άνθρωπο. Μου λείπει το σπίτι μου, μου λείπει η Κερύνεια μου. Δεν με πονάει τόσο το ότι δεν θα ξαναγυρίσω, όσο το ότι ο άντρας μου πέθανε και δεν ξαναείδε την Κερύνεια του ούτε θάφτηκε στο χώμα του!»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα 2 Νοεμβρίου - Ο βίος των Αγίων
• Τα ζώδια σήμερα: Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον - Ένα Σάββατο - Θεία Δίκη ξεδιπλώνεται
Πρόεδρος Χριστοδουλίδης: «Παρά τη μέχρι τώρα αδιάλλακτη τουρκική στάση, θα συνεχίσουμε την προσπάθεια μέχρι τέλους»
«Την προσδοκία ότι η πρόσφατη πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα (ΓΓ) των Ηνωμένων Εθνών (ΗΕ), αποτέλεσμα και των δικών μας επίμονων προσπαθειών, θα οδηγήσει σε θετικές εξελίξεις», εξέφρασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης, κηρύσσοντας χθες την έναρξη του Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου με τίτλο «Κύπρος και Ρωμιοσύνη», που πραγματοποιείται στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
