Η φρίκη στην Μπούκα, με τους μαζικούς τάφους κατοίκων και τις σορούς διάσπαρτες στους δρόμους, έπειτα από έναν μήνα κατάληψης της πόλης από τα ρωσικά στρατεύματα, φέρνει ξανά στο προσκήνιο το ενδεχόμενο ο Βλαντιμίρ Πούτιν να κατηγορηθεί ως εγκληματίας πολέμου. Είχε προηγηθεί η στοχοποίηση αμάχων από τις ρωσικές δυνάμεις, τόσο στην περίπτωση του βομβαρδισμού στο θέατρο της Μαριούπολης όσο και σε εκείνη της βομβιστικής επίθεσης στο μαιευτήριο της ίδιας πόλης.
Ο Τζο Μπάιντεν δεν «μάσησε» τα λόγια του. Χαρακτήρισε «εγκληματία πολέμου», γι' ακόμη μία φορά, τον Βλαντιμίρ Πούτιν. «Μπορεί να θυμάστε ότι με επέκριναν, επειδή αποκάλεσα τον Πούτιν εγκληματία πολέμου. Λοιπόν, στην αλήθεια του ζητήματος, είδατε τι συνέβη στην Μπούκα, αυτό δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό μου… Είναι εγκληματίας πολέμου», ανέφερε αρχικά ο πρόεδρος των ΗΠΑ.
Και συνέχισε: «Πρέπει να συλλέξουμε τις πληροφορίες… πρέπει να συνεχίσουμε να παρέχουμε στην Ουκρανία τα όπλα που χρειάζεται, για να συνεχίσει τον αγώνα και πρέπει να μάθουμε όλες τις λεπτομέρειες, ώστε να μπορέσει να γίνει δίκη για εγκλήματα πολέμου». «Αυτός ο τύπος (σ.σ. ο Βλαντιμίρ Πούτιν) είναι βάναυσος. Αυτό που συνέβη στην Μπούκα είναι εξωφρενικό και το έχουν δει όλοι. Νομίζω ότι είναι έγκλημα πολέμου. Ο Πούτιν θα πρέπει να λογοδοτήσει» συμπλήρωσε.
Αυτή, όμως, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Μπάιντεν τα έβαζε ευθέως με τον Ρώσο πρόεδρο. «Είναι ένας εγκληματίας πολέμου» δήλωνε, μιλώντας «έξω από τα δόντια», το μεσημέρι της 16ης Μαρτίου στους δημοσιογράφους στο κτίριο Αϊζενχάουερ, πλάι στη δυτική πτέρυγα του Λευκού Οίκου. Πιο εμφατικά σαφής δεν γινόταν.
Λίγο νωρίτερα το πρωί εκείνης της συννεφιασμένης Τετάρτης στην Ουάσινγκτον ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι απηύθυνε μέσω βίντεο μια παθιασμένη ομιλία στο Κογκρέσο. Εδειξε, ταυτόχρονα, στους Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους βουλευτές συγκλονιστικά πλάνα από το ωμό μακελειό που υφίσταται αδιακρίτως απ’ άκρη σ’ άκρη η πατρίδα του. Βάρβαρους βομβαρδισμούς και ανελέητο αεροπορικό σφυροκόπημα από τα ρωσικά στρατεύματα εισβολής, δρόμους σπαρμένους πτώματα και ξεριζωμένες στρατιές τρομοκρατημένων ηλικιωμένων, μανάδων με νήπια στις αγκαλιές τους και ανάπηρων σε καροτσάκια να παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς.
Στα έδρανά τους οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του αμερικανικού λαού παρακολουθούσαν σοκαρισμένοι τις αναρίθμητες καθημερινές φρικαλεότητες και τα θρασύδειλα εγκλήματα κατά του άμαχου ουκρανικού πληθυσμού. Οι εφιαλτικές εικόνες μιας επίγειας κόλασης που παρέλαυναν μπροστά τους δοκίμαζαν συναισθηματικά τους συγκεντρωμένους στην αίθουσα του λόφου του Καπιτωλίου.
Οχι όμως και τον 46ο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Τζο Μπάιντεν παραείναι πολιτικά και διπλωματικά έμπειρος για να παρασυρθεί συγκινησιακά σε μια αυθόρμητη αντίδραση αγανάκτησης. Ο,τι δήλωσε για τον Βλαντιμίρ Πούτιν και το ζύγιασε και το εννοούσε. Το απόγευμα εκείνης της ημέρας η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, η κοκκινομάλλα Τζένιφερ -Τζεν- Ψάκι, κόρη του Δημήτρη Ψάκη από το Λονγκ Αϊλαντ της Νέας Υόρκης, γιου Ελληνα μετανάστη από τη Μεσσηνία, δήλωνε ότι τα σχόλια του προέδρου ήταν «από καρδιάς».
Μίλησε δηλαδή ως ευαίσθητος στα βάσανα και τις κακουχίες των άλλων άνθρωπος. Προφανώς το επιτελείο του Λευκού Οίκου είναι προσεκτικό στις διατυπώσεις-χαρακτηρισμούς για να μην προκαταλάβει την έρευνα για εγκλήματα πολέμου που ξεκίνησε να διενεργεί από τις 3 Μαρτίου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Η ίδια όμως αναγνώρισε ότι υπάρχει και νομική διαδικασία σε εξέλιξη στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όπου συγκεντρώνονται πληροφορίες από καταγγελίες και τεκμηριώνονται στοιχεία για επιθέσεις σε Ουκρανούς αμάχους. Αυτό ήταν. Την επομένη τόσο ο ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν όσο και η υφυπουργός του Γουέντι Σέρμαν χρησιμοποίησαν λεξιλόγιο αντίστοιχο του προέδρου τους. Συμφώνησαν μαζί του ότι διαπράττονται με αγριότητα εγκλήματα πολέμου κατά την προκλητικά σκόπιμη στοχοποίηση αμάχων από τις ρωσικές δυνάμεις.
Η ισοπέδωση της Μαριούπολης
Τρόμαξε τόσο ο Αμερικανός πρόεδρος από τη δριμύτατη ανταπάντηση του Ρώσου εκπροσώπου ώστε την επομένη, ανήμερα της εορτής του Αγίου Πατρικίου, κατά το μεσημεριανό γεύμα στο Καπιτώλιο, φορώντας πράσινη γραβάτα και ομοιόχρωμο ποσέτ, ξαναχαρακτήρισε ευθέως τον Πούτιν «δολοφονικό δικτάτορα» και «ξεκάθαρα κακοποιό!
Σιγά μη σκιαχτεί... Ετσι κι αλλιώς, συμπεραίνεται ότι οι λεκτικές επιλογές του Μπάιντεν δεν συνιστούν προσβολή ή ρητορικό ξόρκισμα. Αντίθετα, πρόκειται για μεθοδική προσπάθεια προσγείωσης της διεθνούς κοινότητας από τις αμέριμνες πτήσεις της σε ευδαιμονικά σύννεφα υποτιθέμενης φερεγγυότητας και αμοιβαίας συνεργασίας με τον νέο τσάρο της Μόσχας. Συνειδητά, κρίνεται ότι ο ίδιος έχει αποφασίσει την επανεξέταση της επικοινωνιακής δομής της χώρας του στις διεθνείς σχέσεις.
Απειλή για τη διεθνή ασφάλεια
Με τρόπο που θα ξεκαθαρίζει ένα γκρίζο τοπίο και θα εγκαινιάζει εντελώς νέα στρατηγική απέναντι στον αυταρχισμό του Πούτιν. Στόχος του να αλλάξει τους κανόνες εμπλοκής των ΗΠΑ και των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι στους θρασύτατους παραβάτες του διεθνούς δικαίου που επιχειρούν να υπονομευόσουν τις δημοκρατικές κοινωνίες. Εξάλλου η αμερικανική κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα ορατό προηγούμενο. Αποκαλύπτοντας πληροφορίες για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία προειδοποίησε φίλους και συμμάχους.
Με την ίδια ειλικρίνεια θεωρεί ότι πρέπει να συνεχίσει τη συνεισφορά της ενημερώνοντας τον κόσμο για την απειλή στη διεθνή ασφάλεια που συνιστά το ολοκληρωτικό καθεστώς Πούτιν. Εχει ακόμη ευθύνη και καθήκον να φέρει στο φως τον σωστό, δόκιμο όρο που αρμόζει στον Ρώσο ηγέτη και το συστηματικά προπαγανδιστικό αφήγημά του. Πέρα από το ότι ο χαρακτηρισμός που του αποδίδει ορθά κοφτά αποκλείει κάθε συνομιλία ή διαπραγμάτευση μαζί του, είναι και θέμα ηθικού αναστήματος για τον Αμερικανό πρόεδρο.
Πώς, εκτός από εγκληματία πολέμου, να αποκαλέσει έναν δεσποτικό τύπο του οποίου ο στρατός στο πρόσφατο παρελθόν κατέστρεψε εκ θεμελίων την πρωτεύουσα της Τσετσενίας, Γκρόζνι, ρήμαξε σε χαλάσματα το Χαλέπι στη Συρία και σήμερα μετατρέπει σε καπνισμένο σωρό από μπάζα καλαίσθητες πόλεις-κοσμήματα και βανδαλίζει μνημεία πολιτιστικού θησαυρού στην αμυνόμενη Ουκρανία; Πώς αλλιώς να κατονομάσει τον υπεύθυνο για την κατάρριψη από τους Ρώσους αυτονομιστές της ανατολικής Ουκρανίας ενός αεροσκάφους των Μαλαισιανών Αερογραμμών με 298 επιβάτες που έχασαν όλοι τη ζωή τους τον Ιούλιο του 2014;
Να τον πει κήρυκα της επί Γης ειρήνη ή να τον φωνάξει να του ψάλει αγνά και αθώα τα κάλαντα στο Οβάλ Γραφείο; Σε έναν κυνικό μακελάρη ο Μπάιντεν επιφυλάσσει το απομυθοποιητικό ή εκδικητικό πνεύμα όπως στα γουέστερν του Κλιντ Ιστγουντ: «Ο ασυγχώρητος πρέπει να πληρώσει το τίμημα». Είναι η ευθεία απάντηση στο υποθετικό ερώτημα αν ο Πούτιν ενσαρκώνει την εσχατολογική εκπλήρωση των προφητειών περί του Αρμαγεδδώνα.
Στριμωγμένος και επικίνδυνος
Πίσω, άλλωστε, από τις θηριωδίες του Πούτιν στην Ουκρανία κρύβεται η πλέον δυσοίωνη απειλή επέκτασης της εισβολής σε ένα πολύ πιο καταστροφικό εμπόλεμο μέτωπο που θα παγκοσμιοποιήσει τη σύρραξη. Ο εκπρόσωπός του δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο χρήσης πυρηνικών όπλων προκαλώντας παγκόσμια ανατριχίλα. Μια χώρα με το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στον κόσμο και με περισσότερες από 6.000 πυρηνικές κεφαλές τοποθετημένες σε διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους σε επίγειες εγκαταστάσεις, υποβρύχια και αεροπορικά βομβαρδιστικά μπορεί ανά πάσα στιγμή να ισοπεδώσει τον πλανήτη.
Με την αναπόφευκτη ανταπάντηση του ΝΑΤΟ, το εφιαλτικό σενάριο προβλέπει γενικευμένο όλεθρο. Εστω κι αν δεν αποτολμήσει παρακινδυνευμένα πυρηνικά χτυπήματα, ο Πούτιν κρίνεται από τη Δύση ικανός να παραβιάσει την κόκκινη γραμμή κάνοντας χρήση βιολογικών και χημικών όπλων. Με πρόφαση τη «δίκαιη» αντίδρασή του στην υποτιθέμενη εξαπόλυσή τους από την Ουκρανία, την οποία το Κρεμλίνο συκοφαντεί ότι δήθεν κρύβει στα εδάφη της τα δικά της αντίστοιχα όπλα. Οι συνέπειες της λεγόμενης «ατομικής βόμβας των φτωχών» θα είναι εξίσου καταστροφικές με μαζικούς οδυνηρούς θανάτους όσο και τα πυρηνικά. Μια προβοκάτσια αυτού του είδους από τη Μόσχα στο Κίεβο δεν είναι απίθανη. Απέναντι στους δυνητικούς αυτούς κινδύνους ο Μπάιντεν διεμήνυσε την περασμένη Πέμπτη από τις Βρυξέλλες ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα απαντούσαν.
Τίποτε δεν αποκλείει πια ένα ζοφερό σκηνικό γης Μαδιάμ ενόσω οι στρατιωτικές δυνάμεις της Μόσχας βαλτώνουν εδώ και έναν μήνα στην Ουκρανία, συναντούν σθεναρή αντίσταση στο πεδίο των μαχών και μετρούν ισχυρές απώλειες. Αναπόδραστα η αντίδραση του καθεστώτος του στριμωγμένου Πούτιν γίνεται ημέρα με την ημέρα νευρική, επικίνδυνη, ασύμμετρη. Εν τω μεταξύ, ο γενικός εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΠ) της Χάγης, ο Βρετανός πακιστανικής καταγωγής νομικός Καρίμ Ασαντ Αχμάντ Χαν έχει δηλώσει ήδη ότι «υπάρχει εύλογη βάση για να πιστεύει κανείς ότι έχουν διαπραχθεί εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία».
Ο Χαν που ανήκει στη μουσουλμανική κοινότητα Αχμαντίγια, η οποία διώκεται ως άπιστη και αιρετική από το επίσημο Ισλάμ, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στις επίσημες αναφορές για φρικαλεότητες στην Ουκρανία που κατέθεσαν 38 χώρες. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη παραπομπή που έχει λάβει ποτέ το δικαστήριο ώστε να επιταχύνει τις έρευνες κατά τρόπο αντικειμενικό και ανεξάρτητο με στόχο «την απόδοση ευθυνών για τα εγκλήματα που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του διεθνούς θεσμού που λειτουργεί από το 2002». Από εδώ, όμως, αρχίζουν τα δύσκολα σε ό,τι αφορά την προσαγωγή του Πούτιν στο δικαστήριο με την κατηγορία της διάπραξης εγκλημάτων πολέμου.
Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης και τα πρωτόκολλα που προστέθηκαν αργότερα, διαθέτει σε αφθονία όλο το πακέτο αποδείξεων, μεταξύ άλλων δολοφονίες, εξόντωση, βίαιη μεταφορά και σκόπιμη στόχευση εναντίον αμάχων, που προσδιορίζονται ως εγκλήματα πολέμου. Το ΔΠΠ διώκει επίσης εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττονται στο πλαίσιο «μιας εκτεταμένης ή συστηματικής επίθεσης που στρέφεται κατά οποιουδήποτε άμαχου πληθυσμού».
Μόνο που είναι εμφανείς οι πρακτικοί περιορισμοί στην εξουσία του δικαστηρίου. Δεν έχει δική του αστυνομική δύναμη για τη σύλληψη υπόπτων και την παραπομπή τους σε δίκη. Βασίζεται στις διωκτικές δυνάμεις των κρατών. Από τη μεριά της, η Ρωσία δεν αναγνωρίζει τη δικαιοδοσία του ΔΠΠ και δεν πρόκειται να στείλει κανέναν ύποπτο, πόσο μάλλον τον πρόεδρό της στα κεντρικά γραφεία του δικαστηρίου στη Χάγη. Παρόλο που υπέγραψε το καταστατικό του δικαστηρίου, δεν το έχει επικυρώσει, ενώ πρόσφατα ανακοίνωσε ότι αποσύρει ακόμη και την υπογραφή της.
Αντίθετα, η Ουκρανία, η οποία δεν είναι κράτος-μέλος του θεσμού, έχει αποδεχτεί τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου από το 2014 και την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ, τέλος, δεν αναγνωρίζουν ούτε καν την εξουσία του δικαστηρίου. Μολονότι η κυβέρνηση Κλίντον υπέγραψε το καταστατικό του το 2000, εκείνη του Μπους απέσυρε την υπογραφή ούτως ώστε να μην μπορούν να διωχθούν ποινικά τα στρατεύματα της χώρας για τη δράση τους σε Αφγανιστάν και Ιράκ. Προβληματάκι... Ακόμη, μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι έρευνες του ΔΠΠ μπορεί να διαρκέσουν αρκετά χρόνια, έως ότου αποκτήσουν επιτέλους νομικό βάρος οι αναφορές και τεκμηριωθούν οι αποδείξεις της πρόθεσης για την στόχευση αμάχων σε αστικές περιοχές.
Σοβαρό ζήτημα είναι επίσης η απευθείας σύνδεση ενός ηγέτη με συγκεκριμένες επιθέσεις, καθώς οι μάρτυρες στις καταθέσεις τους μπορεί να εκφοβίζονται, να διστάζουν να μιλήσουν και να παρουσιάσουν ντοκουμέντα. Κυρίως όσο ψηλότερα ανεβαίνει η ευθύνη, μοιάζει δύσκολο να συγκροτηθεί κατηγορία ότι ένας πρόεδρος διατάζοντας, π.χ., απευθείας μια παράνομη επίθεση γνώριζε ότι διαπράττονταν εγκλήματα και απέτυχε να τα αποτρέψει.
Σε ανάλογες περιπτώσεις, πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνουν ο βούρδουλας και η καθυπόταξη των υφισταμένων. Οι νομικές ευθύνες και οι κατηγορίες ρίχνονται σαν ξεροκόμματο σε πεινασμένα πλην υποτακτικά σκυλιά, τους «απρόσεκτους» στρατιωτικούς αξιωματούχους για τα «ατυχήματα» που προκάλεσαν με την αστοχία και τα σφάλματά τους. Δυστυχώς. Επιπλέον το δικαστήριο δικάζει ανθρώπους και όχι χώρες. Και το σημαντικότερο, δεν διεξάγει δίκες ερήμην. Για παράδειγμα, ο Σερβοβόσνιος Ράντοβαν Κάρατζιτς και ο «χασάπης της Βοσνίας» Ράτκο Μλάντιτς, που διώχθηκαν και συνελήφθησαν, ήταν παρόντες στο δικαστήριο που τους έκρινε ενόχους για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας καταδικάζοντάς τους σε ισόβια κάθειρξη. Παρών ήταν και ο πρώην Γιουγκοσλάβος πρόεδρος Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, που πέθανε στο κελί του προτού προλάβει το δικαστήριο να εκδώσει ετυμηγορία.
Ομοίως πέθανε πίσω από τα κάγκελα και ο Σέρβος στρατηγός Ζντράβκο Τόλιμιρ, καταδικασμένος σε ισόβια για τη γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα το 1995. Το ενδεχόμενο να φτάσει σε παρόμοια θέση στο εδώλιο του κατηγορουμένου ο Πούτιν φαντάζει μάλλον δύσκολο και με δεδομένη την προϋπόθεση ότι θα έχει καταρρεύσει η χώρα του. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει η επιλογή να αναθέσει ο ΟΗΕ το έργο της δίωξής του σε εξεταστική επιτροπή, τα πορίσματα της οποίας θα καταλήξουν σε ένα υβριδικό διεθνές δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου. Αλλη εκδοχή είναι να δημιουργηθεί ένα δικαστήριο με το ίδιο αντικείμενο από μια κοινοπραξία ενδιαφερόμενων χωρών και συνασπισμών όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. Τέλος, ορισμένες χώρες έχουν τους δικούς τους νόμους για τη δίωξη των εγκλημάτων πολέμου.
Η Γερμανία ήδη ερευνά τον Πούτιν, ενώ οι ΗΠΑ, παρότι δεν διαθέτουν αντίστοιχο νόμο, κινητοποιούν το υπουργείο Δικαιοσύνης τους, το οποίο διαθέτει μια υπηρεσία που εστιάζει στη δίωξη πράξεων διεθνούς γενοκτονίας, βασανιστηρίων κ.λπ. και μπορεί να εκδώσει εντάλματα σύλληψης. Εν τούτοις, εκ των πραγμάτων μοιάζει υπό τις τρέχουσες συνθήκες από σπάνιο έως ακατόρθωτο να πάρει ο Πούτιν τον δρόμο για τη Δικαιοσύνη. Θα ήταν ο δεύτερος εν ενεργεία ηγέτης που θα καταδικαζόταν σε ισόβια μετά τον προσφάτως αποθανόντα δικτάτορα του Τσαντ, Χισέν Χαμπρέ, που κρίθηκε ένοχος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από έκτακτο αφρικανικό δικαστήριο στο Ντακάρ της Σενεγάλης.
Ο εισαγγελέας της Νυρεμβέργης
Προφανώς ο Πούτιν δεν έχει καμία προνομιακή διεθνή ασυλία. Ο βομβαρδισμός πόλεων και η στόχευση αμάχων συνιστούν εγκλήματα πολέμου. Και πρέπει να διωχθεί γι’ αυτά. Το τονίζει κατηγορηματικά ο τελευταίος εν ζωή εισαγγελέας της Νυρεμβέργης, ο 98χρονος Αμερικανός δικηγόρος και καθηγητής Διεθνούς Δικαίου Μπέντζαμιν Φέρεντς. Ως απόφοιτος του Χάρβαρντ, υπηρέτησε φαντάρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο αρχηγείο της 3ης Στρατιάς του στρατηγού Τζορτζ Πάτον. Από εκεί στάλθηκε στα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης όταν απελευθερώνονταν από τον αμερικανικό στρατό.
Σε αυτά αντίκρισε από πρώτο χέρι τη βάρβαρη απανθρωπιά, τη σκοτεινή αχρειότητα των ένστολων καθαρμάτων του Γ’ Ράιχ, τα μοβόρα ένστικτα των γκάνγκστερ του Χίτλερ. Αργότερα επικεφαλής εισαγγελέας του αμερικανικού στρατού στη δίκη των «ταγμάτων θανάτου» των SS στη Νυρεμβέργη, έχει βαθιά επίγνωση του τι σημαίνει κράτος ισχύος και τι κράτος δικαίου. Μια ζωή αφοσιωμένος σε πανανθρώπινα ιδανικά, επισημαίνει από το ύψος της σοφίας και το μήκος της ηλικίας του ότι «τα εγκλήματα που διαπράττονται τώρα κατά της Ουκρανίας από τη Ρωσία είναι ντροπή για την ανθρώπινη κοινωνία».
Και προσθέτει ότι οι ανάλγητοι υπεύθυνοι του φονικού ξεπαστρέματος άμαχων ψυχών στην Ουκρανία «θα πρέπει να συρθούν αμέσως ενώπιον δικαστηρίου να απολογηθούν για πράξεις και ενέργειες επιθετικότητας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και σκέτων δολοφονιών». Διόλου άδικο έχει ένας άνθρωπος που διαθέτει βιωματικά την εμπειρία να κάνει συγκρίσεις στην αγριότητα. Αναγκαστικά η διεθνής κοινότητα οφείλει να απαιτήσει λογοδοσία για τις θηριωδίες του Πούτιν και των αιμοδιψών συνεργατών του. Είναι το ελάχιστο χρέος της απέναντι στα οριστικά κλειστά μάτια των ανυπεράσπιστων αμάχων και τα βουρκωμένα μάτια των τρομοκρατημένων αθώων παιδιών της Ουκρανίας.
Οτιδήποτε άλλο συνιστά υποκρισία απέναντι σε έναν εγκληματία πολέμου όπως ο κυνικός Πούτιν. Οχι για να δικαιωθεί, σώνει και καλά, ο Μπάιντεν. Αλλά για να πιστοποιηθούν η αξιοπρέπεια και η αλληλεγγύη των όπου Γης ελεύθερων, χειραφετημένων δημοκρατικά ανθρώπων. Οσων αντιστέκονται όρθιοι υπέρ της νομιμότητας, ενάντια στην ασυδοσία της βίας και το άσπλαχνο μαστίγωμα με κνούτο κατακτημένων οικουμενικών αξιών.
ΠΗΓΗ: Πρώτο Θέμα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Αντίστροφη μέτρηση για το e-kalathi: Πότε θα λειτουργήσει σε δοκιμαστική μορφή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις