Όπως είναι όμως πολύ καλά γνωστό, αυτό οφείλεται σε ιδιομορφίες και ειδικές ρυθμίσεις για την απασχόληση των εκπαιδευτικών στην Κύπρο. Οφείλεται στο ότι ακόμα και όταν μειώνεται ο αριθμός των μαθητών/τριών, προκύπτουν πρόσθετες ανάγκες και επομένως αριθμός νέων συμβάσεων, ως συνέπεια των όρων απασχόλησης των εκπαιδευτικών.
Συγκεκριμένα, κατά τη σχολική χρονιά 2021-22 παρά τον ελαφρά χαμηλότερο αριθμό των μαθητών/τριών στη Μέση Εκπαίδευση, παρουσιάστηκε ανάγκη για απασχόληση περίπου 80 πρόσθετων συμβασιούχων εκπαιδευτικών, ως αποτέλεσμα της ετήσιας μείωσης του διδακτικού χρόνου των υφιστάμενων εκπαιδευτικών.
Ο αριθμός των μαθητών/τριών παρουσιάζει διαχρονικά συνεχή μείωση, η οποία μεταξύ 2007-08 και 2021-22 έφτασε σε ποσοστό 18,3% στη Μέση Εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, ο αριθμός των εκπαιδευτικών αυξάνεται συνεχώς.
Συγκεκριμένα, μεταξύ των σχολικών ετών 2016-17 και 2020-21, για περίπου αμετάβλητο αριθμό μαθητών/τριών (μείωση 0,2%), προέκυψε αύξηση του αριθμού των εκπαιδευτικών (μόνιμων, συμβασιούχων και αορίστου χρόνου) κατά 7,5%. Σημειώνεται ότι ανάλογη τάση παρατηρείται και στη Δημοτική Εκπαίδευση.
Η «εύκολη» ή και «αυτόματη» λύση θα ήταν, όπως διεκδικεί η ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ, «η αύξηση των μόνιμων οργανικών θέσεων». Μήπως όμως επιβάλλεται και ένας προβληματισμός για την αντιστοίχιση των πραγματικών αναγκών -όπως προκύπτουν από τον αριθμό μαθητών/τριών- και του αριθμού των απασχολούμενων εκπαιδευτικών;