Ο Επίτροπος της Προεδρίας κ. Φώτη Φωτίου παρευρέθηκε στην κηδεία του ηρωικώς πεσόντα κατά την τουρκική εισβολή το 1974 Ανδρέα Παναγιώτου.
Η ομιλία του συγκίνησε, ενώ υπενθύμισε την ιστορία του στους νέους.
Αυτούσια η ομιλία του Επιτρόπου Προεδρίας κ. Φώτη Φωτίου
Με αισθήματα δέους και βαθιάς συγκίνησης συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να απευθύνουμε το ύστατο χαίρε στον Στρατιώτη Ανδρέα Παναγιώτου του 306 Τ.Π., ήρωα της Τουρκικής εισβολής. Χρειάστηκε να περάσουν 47 σχεδόν χρόνια από τότε για να εντοπιστούν και να παραληφθούν τα λείψανα του, ώστε να μπορέσουμε, μαζί με τους εν ζωή δικούς του, να του αποδώσουμε τις οφειλόμενες τιμές και να προσευχηθούμε στον Ύψιστο όπως κατατάξει την ψυχή του σε σκηνές δικαίων. Εκεί όπου αναπαύθηκαν και οι ψυχές των πολυαγαπημένων του γονέων Παναγή και Χρυσής, οι οποίοι συμπλήρωσαν τον δικό τους κύκλο ζωής χωρίς να ενημερωθούν για την τύχη του πολυαγαπημένου τους Ανδρέα.
Είναι η σκληρή μοίρα πολλών εκ των συγγενών των αγνοουμένων μας να φεύγουν από τη ζωή, χωρίς να μπορέσουν να απευθύνουν το στερνό αντίο στους αγαπημένους τους και να προσευχηθούν για την ανάπαυση της ψυχής τους.
Αισθάνομαι, όπως όλοι, μεγάλη την τιμή να μιλήσω για ένα ήρωα όπως είναι ο Ανδρέας Παναγιώτου. Να αποτιμήσω με λόγια όσα ο νους δεν μπορεί πάντα να συλλάβει. Ευχαριστώ την οικογένεια για την τιμή που μου κάνει να είμαι εδώ σήμερα.
Ο Ανδρέας γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου 1945 και πριν από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, διέμενε με την οικογένεια του στα Λατσιά. Είχε δύο παιδιά, τα οποία όταν εξαφανίστηκε ο πατέρας τους ήταν σε πολύ μικρή ηλικία, ο Παναγιώτης ήταν 5 χρονών και ο Αδάμος μόλις 13 ημερών. Τα παιδιά ένιωσαν με τον πιο σκληρό τρόπο την απουσία του Πατέρα τους και προστάτη της οικογένειας τους στην πιο ευαίσθητη περίοδο της ζωής τους. Όλοι τους είναι σήμερα μαζί μας και προσεύχονται για την ανάπαυση της ψυχής του όπως και άλλοι συγγενείς, προς τους οποίους μαζί με τη θλίψη μας εκφράζουμε τη μεγάλη μας εκτίμηση και τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη για την προσφορά του αγαπημένου τους. Μαζί μας είναι επίσης η σύζυγος του Ανδρέα, η Ελένη η ηρωίδα σύζυγος, η βασανισμένη και πονεμένη μάνα που ανέλαβε το δύσκολο έργο και του Πατέρα για να μεγαλώσει και να αναθρέψει τα παιδιά της με τον πιο σωστό τρόπο.
Όταν ξέσπασε η τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου 1974, ο Ανδρέας κατετάγη έφεδρος στο 306 Τάγμα Πεζικού, η έδρα του οποίου βρισκόταν στο Νέο Χωρίο Κυθρέας. Με την ολοκλήρωση της κατάταξης των εφέδρων το βράδυ της ίδιας μέρας, όλοι οι άνδρες της μονάδας, έφεδροι και κληρωτοί, μαζί και ο Ανδρέας, μεταφέρθηκαν στην περιοχή Αγίου Γεωργίου Κερύνειας – Γλυκιώτισσας όπου και έφθασαν χαράματα της επομένης. Αποστολή τους ήταν να ενισχύσουν τις ευρισκόμενες εκεί δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς, οι οποίες προσπαθούσαν να αναχαιτίσουν τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής, τα οποία εκμεταλλευόμενα την πολεμική τους αεροπορία, αλλά και τις βολές των πολεμικών τους πλοίων, μετέφεραν στη στεριά μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης και άλλο πολεμικό εξοπλισμό, καθώς και μεγάλο αριθμό στρατευμάτων.
Οι άνδρες του 306 Τάγματος Πεζικού ενεπλάκησαν άμεσα σε μάχες με τους εισβολείς δίνοντας όλες τους τις δυνάμεις για να παρεμποδίσουν την προέλασή τους.
Χαράματα της 22ας Ιουλίου οι τουρκικές δυνάμεις με την κάλυψη της αεροπορίας τους και τη χρήση μεγάλου αριθμού αρμάτων και άλλων βαρέων όπλων, επιτέθηκαν με σφοδρότητα κατά των θέσεων της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή Γλυκιώτισσας – Αγίου Γεωργίου, όπου αμυνόταν και το 306 Τάγμα Πεζικού.
Ακολούθησαν σκληρές αλλά άνισες μάχες και προ του κινδύνου εγκλωβισμού των ανδρών της Εθνικής Φρουράς δόθηκαν οδηγίες να απαγκιστρωθούν προς την περιοχή Κερύνειας – Πέλλαπάϊς.
Ένας αριθμός στρατιωτών έφθασε μέχρι την περιοχή του Γυμναστικού Συλλόγου Πράξανδρος Κερύνειας, όπου και ενώθηκαν με δύο λόχους του 251 Τάγματος Πεζικού οι οποίοι επάνδρωναν εκεί θέσεις της Εθνικής Φρουράς. Δεν πέρασε αρκετή ώρα, και στην περιοχή έφθασαν τμήματα του τουρκικού στρατού ενισχυμένα με άρματα μάχης για να ακολουθήσουν νέες σφοδρές μάχες με εμπλοκή και πάλι αεροσκαφών της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Παρόλο που είχαν να αντιμετωπίσουν ένα μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης, τους βομβαρδισμούς και πολυβολισμούς των πολεμικών αεροπλάνων και υπεράριθμων στρατευμάτων εξοπλισμένα με ελαφριά και βαριά όπλα, κατέθεσαν ψυχή, αντιστάθηκαν με πρωτοφανές σθένος και ανδρεία σαν άλλοι Λεωνίδες, σε μια προσπάθεια της αναχαίτισης της προέλασης των τουρκικών στρατευμάτων και κατάληψης της Κερύνειας.
Με τον ηρωισμό τους καθυστέρησαν τους εισβολής και δόθηκε χρόνος στους τελευταίους κατοίκους της περιοχής να απομακρυνθούν. Έγραψαν την δική τους σελίδα στην ένδοξη ιστορία του αγώνα για υπεράσπιση της ελευθερίας της πατρίδας τους.
Όταν πλέον ήταν αδύνατο να αναχαιτίσουν τις σιδερόφρακτες ορδές του Αττίλα, έλαβαν οδηγίες για ανασυγκρότησης στο Μπέλλαπαϊς.
Μέχρι την τελευταία φάση της μάχης ο Ανδρέας κρατούσε τη θέση του, από την οποία μετακινήθηκε μόνο όταν δόθηκαν οι οδηγίες για ανασυγκρότηση στο Μπέλλαπαϊς.
Μέσα στη δίνη των βολών των αρμάτων μάχης και των ανελέητων βομβαρδισμών και πυροβολισμών των πολεμικών αεροπλάνων, χάθηκαν τα ίχνη του.
Η ανασκαφή του χώρου, στον οποίο εντοπίστηκαν οστά του Ανδρέα και άλλων συμπολεμιστών του, πραγματοποιήθηκε σε δασώδη περιοχή νότια της πόλης της Κερύνειας. Η ανασκαφή πραγματοποιήθηκε μεταξύ Οκτωβρίου 2017 και Μάϊου 2018 στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου.
Συμπατριώτισσες, Συμπατριώτες,
47 χρόνια και εξακολουθούμε να αναζητούμε απαντήσεις για πέραν των 750 υποθέσεων αγνοουμένων μας στις οποίες περιλαμβάνονται έφεδροι κληρωτοί αλλά γυναίκες και παιδιά.
Βιώνουμε μια απαράδεκτη και ανεπίτρεπτη κατάσταση που προκαλεί καθημερινά ανείπωτο πόνο και δυστυχία σε εκατοντάδες οικογένειες αγνοουμένων μας.
Ο ένοχος για την απάνθρωπη αυτή κατάσταση που επικρατεί είναι η κατοχική δύναμη που εδώ και 47 χρόνια με τακτικισμούς αρνείται να συνεργαστεί και διαιωνίζει τον πόνο και την αγωνία των οικογενειών των αγνοουμένων.
Αναμένουμε και εργαζόμαστε ώστε η διεθνής κοινότητα και ειδικά τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλάβουν εκείνες τις ανθρωπιστικέςπρωτοβουλίες που θα συμβάλουν στη δημιουργία συνθηκών που ευελπιστούμε να οδηγήσουν στην επίτευξη προόδου.
Συμπατριώτες, Συμπατριώτισσες,
Είναι χρέος μας, αυτή την ώρα, να αναλογιστούμε τις τραγικές ώρες που έζησε η Κύπρος κατά την επίθεση του Τουρκικού Αττίλα και ειδικά τις συνθήκες υπό τις οποίες οι εθνοφρουροί μας προσπάθησαν να υπερασπιστούν το πάτριο έδαφος, δίνοντας πολλοί γι’ αυτό ό,τι πολυτιμότερο είχαν, την ίδια τους τη ζωή. Να αναλογιστούμε επίσης τη θυσία πολλών άλλων συμπατριωτών μας που έπεσαν θύματα της τουρκικής βαρβαρότητας, να αναλογιστούμε το δράμα των αιχμαλώτων, των προσφύγων και των εγκλωβισμένων και, βέβαια, των αγνοουμένων μας. Να αναλογιστούμε τα εδάφη μας που τουρκοπατήθηκαν και τα ιερά και τα όσια μας που βεβηλώθηκαν, και να χαλυβδώσουμε την αποφασιστικότητα μας ώστε να ανατρέψουμε τα δεδομένα της τουρκικής εισβολής.
Δυστυχώς είμαστε αντιμέτωποι με την κλιμακούμενη αδιαλλαξία της Τουρκίας, η οποία προβάλλει νέες απαράδεκτες θέσεις θέτοντας πρόσθετα εμπόδια στις προσπάθειες για εξεύρεση μιας κοινά αποδεκτής και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού προβλήματος. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η πλευρά μας προτάσσει το δίκαιο των θέσεων μας. Θέσεις οι οποίες στηρίζονται σε απαρασάλευτες αρχές του διεθνούς δικαίου και στα ψηφίσματα και τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, θέσεις που θα πρέπει να είναι σεβαστές από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την επικράτηση της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή μας.
Στόχος μας είναι μια λύση που θα εξυπηρετήσει το συμφέρον όλων των νόμιμων κατοίκων του νησιού μας, όπως και ολόκληρης της περιοχής μας. Λύση εδρασμένη στο διεθνές δίκαιο και όχι στα αποτελέσματα της καταπάτησης τους από την Τουρκία, καθώς και στους εκβιασμούς και τις πιέσεις της για εξυπηρέτηση των δικών της άνομων συμφερόντων.
Ελληνίδες, Έλληνες
Σήμερα, γράφουμε τον επίλογο της τραγικής ιστορίας ενός άξιου τέκνου της Πατρίδας μας.
Περήφανοι θα αισθάνονταν σήμερα για τον λεβεντονιό τους οι γονείς του Ανδρέα, Παναγής και Χρυσή που έφυγαν από την ζωή με τον καημό της εξακρίβωσης της τύχης του.
Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς του ήρωά μας,
Αγαπημένη μας Ελένη,
Αγαπητοί μου Παναγιώτη και Αδάμο,
Τα λόγια μπορούν να δώσουν, μόνο για λίγο, βάλσαμο στην πονεμένη σας ψυχή. Πίσω από τη σημερινή τελετή, προβάλλουν χρόνια ανείπωτου πόνου και δυστυχίας, χρόνια που πέρασαν με πολλά ερωτηματικά και μεγάλο παράπονο.
Η Κύπρος υποκλίνεται μπροστά σας. Για εσάς προσεύχεται την εκ του Θεού παρηγοριά και για το δικό σας άνθρωπο, τον ήρωά σας, της ψυχής του το γαλήνεμα. Σήμερα πρέπει να νιώθετε περήφανοι για τον Ανδρέα σας, όπως νιώθουμε όλοι.
Αποχαιρετούμε σήμερα τον Ανδρέα Παναγιώτου και τιμούμε με ευγνωμοσύνη την μνήμη του. Ο Ανδρέας έπεσε στις επάλξεις του καθήκοντος και προς αυτόν και όλους τους συμπολεμιστές του, όπως και σε όλους όσους έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Κύπρου μας οφείλουμε πολλά. Οφείλουμε την ύπαρξη μας ως Κυπριακή Δημοκρατία καθώς και την αξιοπρέπεια μας ως ελεύθεροι άνθρωποι.
Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα του Στρατιώτη του 306 Τ.Π. Ανδρέα Παναγιώτου του Παναγή και της Χρυσής.
Αιωνία και τιμημένη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Πρωινό ξύπνημα και κινητό: Μια σχέση που δεν κάνει πολύ καλό - Πώς σε επηρεάζει
• Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα 2 Νοεμβρίου - Ο βίος των Αγίων
• Αναγκαστική προσγείωση αεροσκάφους στα Χανιά - Eπιβάτης έχριζε άμεσης βοήθειας - Τι συνέβη
Τυλίχθηκαν στις φλόγες οχήματα τα ξημερώματα – Τα αίτια θα διερευνηθούν σήμερα
Παρανάλωμα του πυρός έγιναν δύο οχήματα τα ξημερώματα σήμερα Σάββατο στη Λεμεσό.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
