ΤΡΟΜΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Boxing Day: Γιγαντώθηκε μέσα από τις βόμβες του Β’ Παγκόσμιου πολέμου

Η αγαπημένη -για όλους τους ποδοσφαιρόφιλους- συνήθεια των Άγγλων να αγωνίζονται την περίοδο των χειμερινών εορτών στην περίφημη Boxing Day, δεν αποτελεί μια επιλογή που συστήθηκε εσχάτως. Αντίθετα έχει τις ρίζες της πολλές δεκαετίες πίσω. Και ούτε ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στάθηκε εμπόδιο καθώς όσο διήρκεσε, στην Αγγλία ολοκληρώθηκαν έξι ποδοσφαιρικές σεζόν. Σίγουρα σε καμία περίπτωση υπό νορμάλ συνθήκες, αλλά κάτω από ένα ξεχωριστό πρίσμα που απέδειξε και την μεγάλη αγάπη των Βρετανών για το άθλημα.

Φυσικά, υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος για τον οποίο οι ιστορικοί ποδοσφαίρου δεν συμπεριλαμβάνουν τα αποτελέσματα στα χρόνια του πολέμου στα αρχεία και στα στατιστικά τους – λόγω αναμετρήσεων όπως το Νόριτς Σίτι – Μπράιτον 18-0… Ας μάθουμε λοιπόν τι είχε συμβεί σε μια από τις πλέον ξεχωριστές ιστορίες ενός ποδοσφαιρικού αγώνα που διεξήχθη ανήμερα των Χριστουγέννων. Πώς η αυταπάρνηση παικτών, οπαδών και προπονητών, γιγάντωσε την Boxing Day μέσα από τις βόμβες των Ναζί.

Η επίσκεψη της Μπράιτον στο ‘Carrow Road’ τα Χριστούγεννα του 1940 είχε ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη ήττα στις έξι σεζόν που διοργανώθηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Νησί. Ήταν ένα ασυνήθιστο παιχνίδι που διεξήχθη υπό εξαιρετικά ασυνήθιστες συνθήκες, ακόμη και για τα παράξενα πρότυπα που έθεσε στο ποδόσφαιρο η περίοδος του πολέμου.

Επισήμως, κάθε παιχνίδι που πραγματοποιήθηκε στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καταγράφηκε ως φιλικό. Ελέω των συνθηκών, οι παίκτες μπορούσαν να κάνουν γκεστ εμφανίσεις για άλλους συλλόγους, ομάδες πολύ συχνά κατέληξαν να ξεκινούν αγώνες με ενδεκάδες που αποτελούνταν από ποδοσφαιριστές της Κ19 και άλλες απλώς δεν κατάφερναν να εμφανιστούν σε παιχνίδια για λόγους που ήταν έξω από τον έλεγχο τους. Είπαμε, υπήρχε ένας πόλεμος σε εξέλιξη…

Υπήρξαν ματς που ξεκίνησαν και δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Η επίσκεψη της Σαουθάμπτον στο Goldstone τον Σεπτέμβριο του 1940 διήρκεσε 210 δευτερόλεπτα πριν φτάσει η Luftwaffe… Το επόμενο εκτός έδρας παιχνίδι των ‘Αγίων’ στο Hove ήρθε ένα μήνα αργότερα και κράτησε συνολικά μόνο 45 λεπτά. Τα 20 λεπτά παίχτηκαν πριν από μια αεροπορική επιδρομή, που έστειλε τους παίκτες στα καταφύγια και στη συνέχεια είχαμε άλλα 25 λεπτά δράσης έως ότου η γερμανική αεροπορία επέστρεψε για άλλη μια γύρα βομβαρδισμών. Θα έλεγε κανείς πως μετά το τελικό 0-0, ήταν ένας σκληρά κερδισμένος βαθμός και για τις δύο πλευρές.

Ποιος ήταν ο τρόπος υπολογισμού της κατάταξης του πρωταθλήματος; Επειδή υπήρχε πλήρης αβεβαιότητα για τον αριθμό παιχνιδιών που θα έδινε κάθε ομάδα, η βαθμολογία καθοριζόταν με βάση τον μέσο όρο γκολ για τη σεζόν 1940-41. Όταν η Νόριτς κέρδισε 18-0 την Μπράιτον, αυτομάτως βρέθηκε από την 16η στην… 6η θέση!

Όλα αυτά καθιστούν εξαιρετικά κατανοητό γιατί το ποδόσφαιρο στα χρόνια του πολέμου δεν συναντάται στα επίσημα βιβλία. Σε τελική ανάλυση, δεν αφορούσε τον αθλητικό ανταγωνισμό. Ήταν ο τρόπος για να προσφερθεί στους υπό πολιορκία κατοίκους της Αγγλίας μια νότα αισιοδοξίας, ένα χαμόγελο, στις μέρες ή τις ώρες που μεσολαβούσαν ανάμεσα στις βομβιστικές επιδρομές και την απειλή της ναζιστικής εισβολής.

Ναι, ακόμη και η ήττα με 18-0 στο Νόριτς ήταν κάτι που απολάμβαναν στην Μπράιτον. Τόσο γιατί ήταν και αυτή μέρος μιας πρωτοβουλίας για την ψυχολογική ανακούφιση και την τόνωση ηθικού του κόσμου, όσο και γιατί διατηρούσε ζωντανό ένα περήφανο και εντυπωσιακό ρεκόρ της: η Μπράιτον δεν ακύρωσε ΠΟΤΕ έστω ένα προγραμματισμένο παιχνίδι στα χρόνια του πολέμου!

Δεν ήταν κάτι που μπορούσαν να κάνουν όλοι οι σύλλογοι. Ακόμη και η κραταιά Άρσεναλ δεν κατάφερε να συγκεντρώσει παίκτες σε ορισμένες περιπτώσεις, ακυρώνοντας παιχνίδια της. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν αποτελούσε ποτέ επιλογή για τον προπονητή της Μπράιτον, Τσάρλι Γουέμπ – ακόμα κι αν αυτό σήμαινε το μεγαλύτερο σε απόσταση ταξίδι της σεζόν την ημέρα των Χριστουγέννων, με μόλις τέσσερις παίκτες στην διάθεση του.

Τον λόγο που οι Νόριτς και Μπράιτον έπαιζαν την πιο ιερή ημέρα του χρόνου, πιθανότατα δεν θα τον μάθουμε ποτέ. Ωστόσο οι ‘γλάροι’ εκείνη την ημέρα αποφάσισαν να διανύσουν μια απόσταση 350 μιλίων παραμονή των Χριστουγέννων και εν μέσω πολέμου! Η εθνική καμπάνια της Αγγλία προσπαθούσε να αποτρέψει τέτοιου είδους μετακινήσεις. “Είναι το ταξίδι σας πραγματικά απαραίτητο;” ήταν το σλόγκαν της… αποθάρρυνσης. Προφανώς, για την Μπράιτον ήταν.

Ο Γουέμπ και οι τέσσερις παίκτες του έφτασαν στο Νόρφολκ μια μέρα πριν το ματς. Στο ταξίδι ήταν ο έμπειρος Joe Wilson και τρεις παίκτες της ομάδας νέων – Roy Watts, Charlie Chase και Charlie Harman. Το σχέδιο ήταν να τους συναντήσει η υπόλοιπη ομάδα στον τελικό προορισμό. Όταν αυτό δεν συνέβη, η Μπράιτον είχε ένα… μικρό πρόβλημα.

Η Νόριτς ρώτησε αν το παιχνίδι πρέπει να αναβληθεί. Ο Γουέμπ δεν υπήρχε περίπτωση να συμφωνήσει και αντ ‘αυτού, οι stewards στο Carrow Road πήγαν σε κάθε πλευρά του γηπέδου ζητώντας εθελοντές που θα φορούσαν τα μπλε και λευκά της Μπράιτον για να διεξχαθεί το παιχνίδι!

Τελικά, η ενδεκάδα σχηματίστηκε. Εκείνη την εποχή υπήρχε ένα στρατιωτικό σύνταγμα 800 ανδρών στην περιοχή, που περιελάμβανε κάμποσους παίκτες της Μπόλτον. Και ενώ αρκετοί από τους Trotters συμμετείχαν στα παιχνίδια της Νόριτς, ο κεντρικός αμυντικός Jimmy Ithell ήταν ελεύθερος και διαθέσιμος για να παίξει στην Μπράιτον.

Οι υπόλοιπες έξι θέσεις στην ενδεκάδα συμπληρώθηκαν από ένα μείγμα παικτών της ομάδας Νέων της Νόριτς, στρατιωτών και πολιτών που ήταν ανάμεσα στους 1419 θεατές που είχαν βρεθεί στο Carrow Road για να δουν το ματς.

Σύμφωνα λοιπόν με τα αρχεία που διασώθηκαν από εκείνη την ημέρα, η Μπράιτον παρατάχθηκε στο γήπεδο ως εξής:

1) A. Bartram – Ένας από αυτούς που βρέθηκαν στο γήπεδο ως θεατές. Αν πρόκειται να παίξεις μόνο ένα παιχνίδι επαγγελματικού ποδοσφαίρου στη ζωή σου, ας είναι κάποιο που θα περάσει στην ιστορία…

2) Roy Watts – Δεξιός μπακ έπαιξε έξι παιχνίδια με την Μπράιτον στα χρόνια του πολέμου – και ένα εναντίον της όταν η Τσάρλτον Αθλέτικ εμφανίστηκε στο Goldstone με μείον έναν παίκτη και συμφώνησε να αγωνιστεί μαζί της.

3) F. Pinchbeck – Ένας ακόμη που ήρθε μέσα από το πλήθος των θεατών, για να καλύψει την θέση του αριστερού μπακ.

4) Charlie Chase – Ο Chase έπαιζε σποραδικά για την Μπράιτον καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, όποτε τουλάχιστον του το επέτρεπαν τα στρατιωτικά του καθήκοντα. Υπηρέτησε στην Αίγυπτο, την Παλαιστίνη και τη Γαλλία, όπου τραυματίστηκε και αποστρατεύτηκε. Ο Chase έφτασε τις 26 εμφανίσεις συνολικά και υπέγραψε επαγγελματικά συμβόλαια όταν τελείωσε η πολεμική σύγκρουση. Έπαιξε στις Γουότφορντ και Κρίσταλ Πάλας.

5) Jimmy Ithell – Το Νόριτς – Μπράιτον 18-0 δεν ήταν η μόνη εμφάνιση του Ithell για τους ‘γλάρους’. Αγώνιστηκε επίσης στην ήττα με σκορ 2-0 από την Τότεναμ, τρεις σεζόν αργότερα. Ποτέ δεν έκανε μια επίσημη εμφάνιση για την Μπόλτον (parent club), μετακόμισε στο Σουίντον Τάουν το 1946, με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε σε 107 παιχνίδια στην Division Three South, προτού γίνει προπονητής της Μπόστον Γιουνάιτεντ.

6) Derek Dye – Ο Dye ήταν ένας παίκτης της ομάδας Νέων στη Νόριτς, που συμφώνησε να βοηθήσει την Μπράιτον. Φαίνεται ότι αυτή ήταν η μόνη εμφάνισή του για την Μπράιτον ή τη Νόριτς.

7) Charlie Harman – Θεωρείται ένας από τους παίκτες με την καλύτερη προοπτική της Μπράιτον εκείνη την εποχή, έκανε το ντεμπούτο του στην διάρκεια του πολέμου σε ηλικία 16 ετών, έξι μήνες πριν από την ήττα του Νόριτς. Σκόραρε τέσσερις φορές σε 18 αγώνες μεταξύ 1939 και 1941. Εν συνεχεία ποφοίτησε ως πιλότος μαχητικών αεροσκαφών. Μετά τον πόλεμο, έπαιξε στην Γουόρθινγκ.

8) S. Bird – Ήταν ο τρίτος παίκτη που ήρθε μέσα από τους θεατές του αγώνα και αγωνίστηκε ως εσωτερικός δεξιός μέσος.

9) WA Stacey – Ο τέταρτος εθελοντής από την ‘πηγή’ των θεατών, αγωνίστηκε στη θέση του επιθετικού.

10) Joe Wilson – Ο μόνος παίκτης της ‘κανονικής’ ομάδας του Γουέμπ που κατάφερε να εμφανιστεί στην Carrow Road. Ο Wilson έπαιξε στη Μπράιτον ως μεταγραφή 450 λιρών από τη Νιούκαστλ τον Μάιο του 1936. Έπαιξε 353 φορές με τη φανέλα των ‘γλάρων’ στην Football League και το ‘ποδόσφαιρο του πολέμου’, σημειώνοντας 49 γκολ. Μετά την αποσύρση του, έγινε βοηθός προπονητή και στη συνέχεια πρώτος. Το 1963, ανέλαβε την πρώτη ομάδα για εννέα παιχνίδια ως υπηρεσιακός τεχνικός.

11) A. Smith – Ο πέμπτος και τελευταίος παίκτης που βρέθηκε μέσα από τους εθελοντές του πλήθους. Αγωνίστηκε σε θέση έξω αριστερά.

Η Νόριτς ήταν 10-0 μπροστά στο ημίχρονο και σκόραρε ακόμη 8 τέρματα στο δεύτερο 45λεπτο. Ο Φρεντ Τσάντγουικ, ένας θρύλος της Ίπσουιτς Τάουν που αγωνίστηκε για τα ‘καναρίνια’ κατά τη διάρκεια του πολέμου, σκόραρε 6 φορές, σημειώνοντας από ένα χατ-τρικ σε κάθε ημίχρονο.

Ο Μάρσαλ, ο Ρόμπερτς και ο Σιντ Πλάνκετ ήταν οι άλλοι σκόρερ της Νόριτς και ο Χάου βρήκε δίχτυα δύο φορές, ενώ ο Ίτελ σημείωσε αυτογκόλ.

Ο Γουέμπ είπε μετά το ματς ότι ήταν περήφανος για τους παίκτες του που δεν τα παράτησαν – ιδιαίτερα τον Γουίλσον, που δεν θα μπορούσε να έχει παίξει σε ένα πιο σουρεαλιστικό παιχνίδι από αυτό. Ο επιθετικός της Μπράιτον δεν σταμάτησε ποτέ να τρέχει παρά την ιδιαιτερότητα της κατάστασης. Δεν είναι περίεργο που ήταν αγαπημένη φιγούρα των οπαδών της Μπράιτον, τόσο ως παίκτης όσο και ως μέλος του προπονητικού επιτελείου, για πάνω από 30 χρόνια.

Η δράση στο Carrow Road δεν ήταν το μοναδικό παράξενο σκορ για την Ημέρα των Χριστουγέννων του 1940 – αποδείχθηκε μια ημέρα αγώνων με υψηλό σκορ σε όλη την Αγγλία καθώς 210 τέρματα σημειώθηκαν σε όλη τη χώρα. Τα υπόλοιπα ματς με χορταστικό θέαμα ήταν τα Σάουθεντ Γιουνάιτεντ – Κλάπτον Όριεντ 9-3, Μπόρνμουθ – Μπρίστολ Σίτι 7-1, Μάνσφιλντ Τάουν – Στόουκ 7-2 και Μπέρι – Χάλιφαξ 5-5.

Λέστερ Σίτι και Νορθάμπτον Τάουν έπαιξαν δύο φορές εκείνη την ημέρα. Οι ‘αλεπούδες’ πήγαν στο Νορθάμπτον όπου ηττήθηκαν με 5-2 το πρωί και οι ομάδες στη συνέχεια γύρισαν πίσω στο Filbert Street για να κάνουν ξαναπαίξουν το απόγευμα, όπου η Λέστερ πήρε ‘εκδίκηση’ με 7-2. Αυτό ήταν το ποδόσφαιρο στην Αγγλία, στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…