Η Τουρκία επιδίδεται σε εντεινόμενο «ακτιβισμό» στο Μάγρεμπ μετά την «Αραβική Άνοιξη» του 2011. Έχει μεταβληθεί σε πρότυπο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, υπό την ώθηση της νεο-οθωμανικής πολιτικής του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα τον ιστορικό Πιερ Βερμεράν.
Ο ειδικός στα θέματα της περιοχής, στο πανεπιστήμιο Paris-I της Σορβόνης, απαντά στις ερωτήσεις του Γαλλικού Πρακτορείου (AFP), με το Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων να αναμεταδίδει τα όσα είπε.
Αναλυτικά...
- Ποιο είναι το βάρος και το διακύβευμα της τουρκικής επιρροής στο Μάγρεμπ;
Βρίσκεται σε μεγάλη αύξηση εδώ και μερικά χρόνια, ακόμη και αν αυτό δεν επικοινωνείται αρκετά.
Στη Λιβύη, η τουρκική επιρροή είναι οικονομική, πολιτική, στρατιωτική, εμπορική και, σύντομα, πετρελαϊκή. Η επιρροή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην κυβέρνηση, τις ένοπλες και πολιτικές οργανώσεις της Τρίπολης είναι μεγάλη, διότι η Τουρκία τους διέσωσε στρατιωτικά.
Στην Τυνησία, η επιρροή είναι πολιτική, διπλωματική, εμπορική, πολιτιστική και θρησκευτική, ανάμειξη που, όμως, αντιμετωπίζεται αρνητικά από μεγάλο μέρος της χώρας.
Στην Αλγερία, είναι, μου φαίνεται. εμπορική και πολιτιστική. Ας σημειωθεί ότι ο Ερντογάν προβάλλει τα κολοσσιαία εγκλήματα της αποικιοκρατικής Γαλλίας φουσκώνοντάς τα στο μάξιμουμ, ποντάροντας στο αντιγαλλικό αίσθημα.
Στο Μαρόκο, το τουρκικό μοντέλο είναι υπαρκτό, αλλά κάπως ξεχασμένο σήμερα, εκτός της σύμπραξης ανάμεσα στον θρησκευτικό συντηρητισμό και το επιχειρείν, που αποτελεί επίσης όνειρο της αυταρχικής και αποτελεσματικής τεχνοκρατίας.
Για τον Ερντογάν, είναι ένα σημαντικό στοίχημα η διατήρηση της επιρροής στην Αφρική και η υποδαύλιση των εντάσεων ανάμεσα στο Μάγρεμπ και την Ευρώπη, ειδικά στη Γαλλία.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Ερντογάν καθυβρίζει τον πρόεδρο της Γαλλίας, θέλει να εμφανισθεί ως υπερασπιστής των μουσουλμάνων και του ισλάμ και να προσελκύσει συμπάθειες στο Μάγρεμπ.
Συνδέεται ξεκάθαρα με την ιμπεριαλιστική πολιτική του Ερντογάν, νεο-οθωμανική και πανισλαμική. Αυτό αρχίζει στην πραγματικότητα το 2011 τη στιγμή των «Αραβικών Ανοίξεων», όταν γίνεται εμφανές ότι η Τουρκία έχει γίνει το μοντέλο και ο επικεφαλής της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Το 2020 υπήρξε αιφνίδια αύξηση της τουρκικής επιρροής, η οποία σήμερα είναι ευθεία, με την επέμβαση στη Λιβύη, πράγμα που φέρνει τους τούρκους στρατιώτες και μισθοφόρους στα σύνορα της Αλγερίας και της Τυνησίας.
Ομως, η επιρροή της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα εθνικά παίγνια σε κάθε χώρα και δυνάμεις αντιτιθέμενες στην επιρροή αυτή υπάρχουν παντού.
Στη Λιβύη, η Τουρκία έχει πάρει χαρακτήρα sine qua non, πρόκειται για «hard power» («διπλωματία εξαναγκασμού»).
Στο υπόλοιπο Μάγρεμπ, πρόκειται, ίσως, για «ήπια διπλωματία», αλλά με βαρύ οικονομικό πυροβολικό.
Η επιχειρηματική δραστηριότητα την ενδιαφέρει, τόσο για οικονομικούς όσο και για πολιτικούς λόγους.
Φυσικά, ως προς το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν που έχει μειωθεί, η Τουρκία δεν έχει σημαντική ικανότητα επενδύσεων...Αλλά το πρόβλημα έγκειται στην τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Μάγρεμπ έπειτα από έναν χρόνο πανδημίας.
Οι χώρες και οι οικονομίες είναι τόσο εξαντλημένες και εύθραυστες που μπορούν να αποδεχθούν κάθε πρόταση που τους γίνεται...
Από την πλευρά της η Ευρώπη είναι αρκετά αναδιπλωμένη, πολύ αποδυναμωμένη επίσης...Υπάρχουν, κατά συνέπεια, ξεκάθαρα ευκαιρίες που μπορεί να εκμεταλλευθεί η Τουρκία, οι βιομηχανίες της και οι τράπεζές της.
Πώς εξηγείται η ελκυστικότητα της τουρκικής ρητορικής στους νέους του Μάγρεμπ;
Μετά τον Νάσερ, τον Αραφάτ τον Σαντάμ, τον Νασράλαχ, τον Καντάφι, τον Μπασάρ... υπάρχει τώρα μία άλλη μεσογειακή προσωπικότητα που παρουσιάζεται ως υπερασπιστής των μουσουλμάνων, των μεταναστών, των Σύρων κλπ: ο Ερντογάν.
Πρόκειται για την επικράτηση ενός αισθήματος εκτίμησης και όχι για βαθιά επιρροή, εκτός των δικτύων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των ισλαμιστών εν γένει.
Κανείς δεν μιλά τουρκικά στο Μάγρεμπ, αλλά τα τουρκικά δίκτυα περνούν το μήνυμα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, του Τύπο και άλλων τοπικών πομπών που χρηματοδοτούνται για να πουν μια καλή κουβέντα.
Σε μία περιοχή σε βαθιά κρίση, με εκατομμύρια νεαρούς Μαγρεμπίνους στερημένους από ελπίδα, το να ακούς έναν μουσουλμάνο ηγέτη «να πατάει πόδι» στην Ευρώπη, να κάνει πολέμους και προκλήσεις, αυτό τροφοδοτεί ένα αίσθημα ρεβανσισμού και πανισλαμισμού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
ΔΗΚΟ: Οι αντικομματικές συμπεριφορές, η τάση για φυγή και στο βάθος ο Οδυσσέας
Είναι γνωστό πλέον και κανείς δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ότι στο ΔΗΚΟ επικρατεί μια ανησυχία εδώ και καιρό, λόγω των διαφορετικών και έντονων απόψεων που ακούγονται κυρίως από τρεις βουλευτές του κόμματος, για το κυπριακό. Χρίστος Ορφανίδης, Παύλος Μυλωνάς και Ζαχαρίας Κουλίας, είναι οι βουλευτές που βρίσκονται απέναντι στην ηγεσία του κόμματος σε ότι αφορά στον τρόπο που πολιτεύεται και στηρίζει την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
