Συμπληρώθηκαν εφέτος τρεις δεκαετίες από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Εμάς όμως ευλόγως, η αρίθμηση των οροσήμων και η μέτρηση των αποστάσεων από το χθες, έχει άλλες αφετηρίες. Οι μνήμες και το συλλογικό υποσυνείδητο αγκυλώνεται στο 1974, στην άνομη εισβολή εκείνου του καλοκαιριού και στην παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους στα όρια της κατεχόμενης πατρίδας μας το 1983.
Έπεσαν τα τείχη του ψυχρού πολέμου στο Βερολίνο, επανενώνοντας ένα έθνος, το γερμανικό, μετά από τόσα χρόνια... όσα ακριβώς στερούμαστε κι εμείς την Μόρφου, την Κερήνεια, τον Πενταδάχτυλο, την Καρπασία, την Μεσαορία, την Αμμόχωστο.
Τα απομεινάρια των τειχών, που διαιρούσαν τους Γερμανούς, πλέον μόνο μουσειακή και συμβολική αξία έχουν, ενώ τα συρματοπλέγματα, τα βαρέλια, τα τσουβάλια και οι πινακίδες των ALT στην Λευκωσία και σε όλη την "πράσινη γραμμή", παραμένουν μια σκληρή πραγματικότητα. Εδώ δεν υψώθηκαν τείχη, ίσως γιατί για να μοιράσεις την κοινή γη σε αλλόθρησκους με διαφορετική εθνική συνείδηση και πολιτισμική ταυτότητα, να αρκούν μερικά χιλιόμετρα αγκάθινα σύρματα, κάμποσες σειρές σκουριασμένα βαρέλια και μισοχυμένα αμμοτσούβαλα.
Και να 'ταν μόνο οι σκληρές μνήμες και η πίκρα του αδικημένου, που μας κρατά φυλακισμένους πίσω από τα όρια, που όρισε ο αγγλοτουρκικός άξονας στον άμοιρο τόπο μας; Ποιός έχει το σθένος να μην παραδεχθεί, πως το μεγαλύτερο βάσανο, η επικαιροποίηση των αντιθέσεων, των διαστάσεων μεταξύ Ελλήνων και τουρκοσυνείδητων μουσουλμάνων στο νησί μας, είναι η αλαζονική συνεχής προκλητικότητα της Τουρκίας και η επιλεκτική ευαισθησία των τουρκοκυπρίων με την a la carte προσέγγισή τους στα δικοινοτικά ζητήματα, με μόνο γνώμονά τους τα δικά τους συμφέροντα και δικαιώματα, που απορρέουν από το Σύνταγμα του νόμιμου κράτους και το ευρωπαϊκό κεκτημένο;
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η Τουρκία προχώρησε σε μια ακόμη πράξη, ενδεικτική των σχεδιασμών της και αποδεικτική των προθέσεών της, ως προς την προοπτική δίκαιης και βιώσιμης λύσης στην Κύπρο.
Την Κυριακή πραγματοποιήθηκε η τέταρτη τουρκική εισβολή στην αιμάσουσα μεγαλόνησο, η προσβολή μιας ελληνικής κοιτίδας, το τέταρτο χτύπημα σε μια βαθιά ανεπούλωτη πληγή στην ψυχή του εν Κύπρω ελληνισμού.
Ανήμερα της 37ης θλιβερής επετείου «ίδρυσης» του ψευδοκράτους, ο πολιτικός ηγέτης του στρατού κατοχής και φυσικός απόλυτος ηγεμών εποίκων και τουρκοκυπρίων, γιόρτασε ως γνήσιος απόγονος νομάδων των στεπών της Κεντρικής Ασίας ανάμεσα σε τέντες στηριγμένες σε πρόχειρα μπηγμένες ξύλινες κολώνες στην αμμουδιά των πόθων και της νοσταλγίας μας, στα χώματα που αγκάλιαζαν τα οστά των προγόνων μας, πριν ξεκοιλιάσουν τους τάφους τους τα μιαρά βέβηλα χέρια...
Όπως το 1571 επί Σελίμ του Β' και Λάλα Μουσταφά Πασά, όπως το 1974 επί Ετζεβίτ εφέντη και Ντενκτάς πασά, που χρεώνεται και την "πολιτική" εισβολή, την τρίτη χρονικά της αυθαιρεσίας, ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα, στον Χάρτη του Ο.Η.Ε. και την Ιστορία. Ήταν η δημιουργία του παράνομου κράτους το 1983 η τρίτη ύβρις. Αυτή χαρακτηρίζουμε ως τρίτη εισβολή, κατά την γνώμη και την γνώση μας, αφού... "...περιπλέκει περαιτέρω το Κυπριακό πρόβλημα, αλλά και καθιστά φανερό ότι στόχος της τουρκικής πλευράς ήταν πάντοτε η δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων και η καλλιέργεια συνθηκών με σκοπό την απόσχιση της κατεχόμενης περιοχής από την Κυπριακή Δημοκρατία...", όπως δήλωνε ο τότε πρόεδρος της ακρωτηριασμένης Κυπριακής Δημοκρατίας Σπύρος Κυπριανού.
Ζώντας επί 37 έτη υπό το βάρος των τετελεσμένων, αυτών των τριών εισβολών, που ειρήσθω εν παρόδω εξηγούν και την ύπαρξη τουρκοκυπρίων (απογόνων κατακτητών και εξισλαμισμένων Ρωμιών) και εποίκων (έργο της πολιτικής της Άγκυρας για την τουρκοποίηση της Κύπρου), ζήσαμε και την τέταρτη εισβολή, επί σουλτάνου Ταγίπ του Ερντογάν και Τατάρ, του πασά των υπό ομηρία πατρίδων μας.
Εάλω η Αμμόχωστος, η Βασιλεύουσα της Κύπρου, όπως το 1571, όπως τον Αύγουστο του 1974, έτσι και στις 15 Νοεμβρίου 2020, όχι κάτω από τα άρματα του Αττίλα II και τις σφαίρες του, αλλά μπροστά στις μπουλντόζες του Ερντογάν και στις λίρες της παραπαίουσας τουρκικής οικονομίας, που αναζητούν διεξόδους για τοποθετήσεις επενδυτικές και τον πολλαπλασιασμό τους. Μετέτρεψαν σε ερείπια τις περιουσίες μας, με σύμμαχο των βομβών τους και του πλιάτσικου που ακολούθησε, το φθοροποιό δίδυμο του χρόνου και της φύσης. Κι επί των ερειπίων της δικής μας βασιλίδας των πόλεων της νησιωτικής Μεσογείου, ορέγονται την επανάχρηση της Αμμοχώστου, οικοδομώντας μια νέα τουρκική πόλη, την Μαγκούσα.
Κι εμείς κρατάμε στα χέρια μας τα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε., κοιτάμε τα λευκά οχήματα των «οηέδων», που κάνουν στην κυριολεξία διακοπές, ως ανεύθυνοι Πόντιοι Πιλάτοι στην νήσο μας κι απορούμε… που είναι το δίκαιό μας και που το χάσαμεν εμείς!
Γιατί ο Ο.Η.Ε. ψηφίζει πάντα υπέρ μας, συμπεριλαμβάνοντας κάθε φορά την ανανέωση ισχύος των προηγούμενων ψηφισμάτων, αλλά εμείς πάντα βρισκόμαστε διαρκώς με νέες απώλειες έστω και σε διπλωματικό επίπεδο;
Το 365 (1974), το 367 (1975), το 541 (1983), το 550 (1984), το 774 (1992), το 789 (1992), δεν είναι βαγόνια σε παιδικό τραινάκι, αλλά η απόδειξη, πως κάποιοι ωθούν και ενθαρρύνουν την Τουρκία να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών.
Ειδικότερα, στο 550 (11/84) τονίζεται, πως το Συμβούλιο Ασφαλείας θεωρεί τις ενέργειες για εποικισμό, οποιουδήποτε τμήματος των Βαρωσίων, από άτομα πλην των νόμιμων κατοίκων, ως απαράδεκτες, ζητώντας την μεταβίβαση της περιοχής υπό την διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών.
Αλλά και στο 789, οκτώ χρόνια μετά (πάλι Νοέμβριος, αλλά του 1992), αναφέρεται μεταξύ άλλων, πως με σκοπό την εφαρμογή του ψηφίσματος 550, η περιοχή, που σήμερα βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών, να επεκταθεί και να συμπεριλάβει και τα Βαρώσια…
Και μέσα στο ανείπωτο δράμα, που η τουρκική πλευρά φροντίζει να μας το συντηρεί και να μας το ξαναπροβάλλει με νέες εκδοχές και πιο σφιχτή την μέγγενη του πικρού βασανιστηρίου των αλύτρωτων - αδικαίωτων, εμείς αρκούμαστε να παρακολουθούμε από τηλεοράσεως τα γεγονότα. Σαν να τέλειωσαν όλα και χαζεύουμε ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ, ωσάν να μην πρόκειται για ενεστώτα χρόνο, σαν να μην είμαστε μέσα στο χώρο και στον χρόνο των εξελίξεων.
Έχουμε άραγε παραιτηθεί;
Κική Γρίβα
Υποψήφια Κινήματος Αλληλεγγύη
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Νέα Σμύρνη: 20χρονος εισέβαλε σε κηδεία και προκάλεσε πανικό – Χόρευε πάνω από το φέρετρο
• Οι 10+1 χριστουγεννιάτικες ταινίες που αξίζεις να δεις αυτές τις γιορτές - Δείτε trailers
Λετυμπιώτης: «Εξέλιξη στρατηγικής σημασίας η συμφωνία ΚΔ-Hermes Airports»
Ως μία εξέλιξη στρατηγικής σημασίας, που διασφαλίζει τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ ταυτόχρονα θέτει τις βάσεις για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση των αεροδρομίων της χώρας, χαρακτηρίζει τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Hermes Airports, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
