Η πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου επανέφερε τα χαμόγελα στην ομάδα, που είχε περάσει δύσκολες στιγμές το τελευταίο διάστημα. Το χαμένο περσινό πρωτάθλημα, οι πολλές αλλαγές (παικτών και τεχνικής ηγεσίας), έφεραν την ΑΕΛ σε μειονεκτική θέση, να αγωνίζεται στο δεύτερο γκρουπ και έψαχνε ένα τρόπο να κυνηγήσει την διάκριση.
Όλοι γνώριζαν πως αυτό θα γίνει μόνο μέσω του Κυπέλλου. Έσκυψαν τα κεφάλια, δούλεψαν σκληρά και δικαιώθηκαν. Ο Χριστάκης Χριστοφόρου έτρεχε σαν τρελός με το τέλος του αγώνα, ενώ οι παίκτες έγιναν ένα με τον κόσμο. Έμειναν χωρίς φανέλα και χωρίς… μυαλά.
Ήταν μια επιτυχία που την χρειαζόταν η ΑΕΛ. Τώρα, θέλει να τελειώσει την… δουλειά, απέναντι στον ΑΠΟΕΛ. Το πανηγύρισαν, το ευχαριστήθηκαν, αλλά η προσοχή είναι στον μεγάλο τελικό της 20ης Μαϊου. Όλα στην ομάδα γυρίζουν γύρω από αυτό το παιχνίδι. Είναι κάτι περισσότερο από τον αγώνα της χρονιάς. Είναι ένα τρόπαιο που άγγιξε αλλά δεν κατέκτησε αρκετές φορές η ΑΕΛ τα τελευταία χρόνια, με την τελευταία κατάκτηση να είναι πριν 26 χρόνια. Είναι η ανάγκη για διάκριση, η έξοδος στην Ευρώπη και η νοοτροπία νικητή, που υπάρχει σε αυτή την ομάδα.
Στέλιος Δημοσθένους
