Γιόχαν Κρόιφ
Ο σπουδαίος «ιπτάμενος Ολλανδός» αποφάσισε να βάλει τέλος στη μεγαλειώδη καριέρα του το 1978, μετά από μακρά παρουσία σε Άγιαξ και Μπαρτσελόνα. Ο ίδιος τότε είχε επενδύσει το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του σε μία φάρμα γουρουνιών, όμως έπεσε θύμα απάτης και τα έχασε σχεδόν όλα. Έτσι, πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει πάλι σε αυτό που ήξερε να κάνει καλύτερα, να παίξει ποδόσφαιρο. «Ήταν ένα τεράστιο λάθος να σταματήσω να αξιοποιώ το ταλέντο μου μόλις στα 31 μου και αποφάσισα να ξεκινήσω πάλι από το μηδέν στις Ηνωμένες Πολιτείες», ήταν τα λόγια του Κρόιφ μετά τη συμφωνία του με τους Λος Άντζελες Άζτεκς και ενώ νωρίτερα είχε βρεθεί μια ανάσα από τους Νιου Γιορκ Κόσμος. Ο Ολλανδός έμεινε για μια τριετία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ευρώπη, συνεχίζοντας να παίζει ποδόσφαιρο μέχρι το 1984 και την ηλικία των 37 ετών.
Ζίκο
Ο γνώριμός μας, από το πέρασμά του από τον πάγκο του Ολυμπιακού, αποτελεί το «θρύλο» της Φλαμένγκο. Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου αποφάσισε να «κρεμάσει» τα παπούτσια του το Δεκέμβριο του 1989, φορώντας για τελευταία φορά τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας. Η συνέχεια το βρήκε στο στίβο της πολιτικής σκηνής, καθώς ανέλαβε τη θέση του υπουργού αθλητισμού της Βραζιλίας. Ο «λευκός Πελέ», όπως ήταν το παρατσούκλι του στα γήπεδα, έμεινε για ένα χρόνο στη συγκεκριμένη θέση, αφού το 1991 δέχθηκε πρόταση από την Ιαπωνία για να επιστρέψει στους αγωνιστικούς χώρους. Ο Ζίκο είπε το «ναι» την Κασίμα Άντλερς και αγωνίστηκε για τρία χρόνια στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου.
Μαρκ Όφερμαρς
Ο Ολλανδός ακραίος πραγματοποίησε μια σπουδαία καριέρα σε Άγιαξ, Άρσεναλ και Μπαρτσελόνα, παρά τους συχνούς τραυματισμούς του. Σε ηλικία μόλις 31 ετών αποφάσισε να αποχωρήσει από τους Καταλανούς και να πει «αντίο» στο ποδόσφαιρο, εξαιτίας προβλημάτων στο γόνατο. Τέσσερα χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 2008, ο Όφερμαρς συμμετείχε σε ένα φιλικό προς τιμήν του Γιαπ Σταμ, δείχνοντας πως παρέμενε σε εξαιρετική κατάσταση. Ακολούθησαν προτάσεις ομάδων από Γερμανία και Ολλανδία για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους και παρά τις αρχικές αρνήσεις του ίδιου, τελικά υπέγραψε συμβόλαιο με τους Go Ahead Eagles. Η επιστροφή του στα γήπεδα κράτησε για ένα χρόνο, καθώς συνέχισαν να τον ταλαιπωρούν τα γόνατά του, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει οριστικά το 2009.
Γενς Λέμαν
Φόρεσε για πέντε χρόνια τη φανέλα της Άρσεναλ (2003-2008) και δέθηκε πολύ με το σύλλογο και τους οπαδούς. Παρά το γεγονός πως στην τελευταία του σεζόν στο Λονδίνο, ο Γερμανός γκολκίπερ έχασε τη θέση βασικού κάτω από τα δοκάρια, ο ίδιος δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη του για την ομάδα. Αυτή η ιδιαίτερη σχέση τον οδήγησε ξανά στους «κανονιέρηδες» το Μάρτιο του 2011 κι ενώ είχε αποχωρήσει από την ενεργό δράση – ως παίκτης της Στουτγκάρδης – το προηγούμενο καλοκαίρι. Η Άρσεναλ είχε «λαβωθεί» στη θέση του τερματοφύλακα, εξαιτίας των τραυματισμών των Σέζνι, Φαμπιάνσκι και Μανόνε, με τον Λέμαν να αποδέχεται την πρόταση του Βενγκέρ να επιστρέψει στα γήπεδα, προκειμένου να βοηθήσει την ομάδα. Κάθισε κάτω από τα δοκάρια των Λονδρέζων μέχρι το τέλος της σεζόν και στη συνέχεια αποσύρθηκε οριστικά.
Πολ Σκόουλς
Μετά από 18 χρόνια μεγαλειώδους καριέρας με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1993-2011) ο Άγγλος χαφ αποφάσισε να «κρεμάσει» τα παπούτσια του, σε ηλικία 37 ετών. Ο Σκόουλς εντάχθηκε το ίδιο καλοκαίρι στο προπονητικό επιτελείο της ομάδας, όμως την αμέσως επόμενη σεζόν επέστρεψε ξανά στους αγωνιστικούς χώρους. Τα πολλά προβλήματα τραυματισμών στο χώρο της μεσαίας γραμμής οδήγησαν τον Σκόουλς στην απόφαση να φορέσει και πάλι τη φανέλα των «μπέμπηδων». Όχι αυτή με το Νο18 που είχε επί σειρά ετών (την είχε πάρει ο Γιανγκ), αλλά αυτή με το Νο22. Οι εμφανίσεις του Σκόουλς ήταν τόσο καλές, που στο τέλος της σεζόν ανανέωσε το συμβόλαιό του για έναν ακόμη χρόνο, με αποτέλεσμα να συνεχίσει να αγωνίζεται μέχρι το 2013, σε ηλικία 39 ετών.
