«Η 16η του Ιούνη είναι φάρος συνείδησης και αγώνα για κάθε Κύπριο που στέκεται απέναντι στον φασισμό, που οραματίζεται και αγωνίζεται για ένα κόσμο ειρήνης, ελευθερίας και ισότητας».
Γιώργος Τάττης
Μ’ αυτό τον μετριοπαθή τρόπο κλείνει η ανακοίνωση του ΑΚΕΛ, τιμώντας τους χιλιάδες εθελοντές Κύπριους, Ακελιστές και μη, για την συμμετοχή τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ήταν η ίδια ημέρα, όπου η Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ αποφάσισε να στηρίξει τις μάχες, «με την ενεργότερη συμμετοχή του Κόμματος στην πολεμική προσπάθεια». Εκατοντάδες εθελοντές δήλωσαν παρόν, καθώς και 11 από τα 17 μέλη της Κ.Ε. του κόμματος. Τα υπόλοιπα μέλη, «υποχρεώθηκαν να παραμείνουν στις θέσεις τους για συνέχιση της κομματικής δουλειάς».
Η πρόσφατη ανακοίνωση του ΑΚΕΛ για την εν λόγω επέτειο, όμως, κρύβει εμμονικά ένα από τα βασικότερα στοιχεία της κινητοποίησης των Κυπρίων. Τον συσχετισμό της ένταξής τους στον αντιφασιστικό αγώνα, με το αίτημα της Εθνικής τους αποκατάστασης, της Ένωσης με την μητέρα Ελλάδα.
Γράφει, λοιπόν, η ανακοίνωση αρχικά ότι «η Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ κάλεσε τα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος να καταταγούν εθελοντικά στο συμμαχικό στρατό για να πολεμήσουν τον χιτλεροφασισμό στα πεδία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου». Λίγο μετέπειτα, λέει πως το «1943 αποτελεί συνέχεια της σελίδας που έγραψαν οι Κύπριοι κομμουνιστές εθελοντές στον Ισπανικό Εμφύλιο αγωνιζόμενοι ενάντια στο φράνκικο φασισμό». Φυσικά, το διεθνιστικό και το αντιφασιστικό ήταν μόνο το ένα μέρος των κινήτρων και της ιδεολογίας των τότε στρατευμένων. Πρόδρομος ήταν και το αποκορύφωμα της Ελληνικής παλιγγενεσίας και χειραφέτησης, το έπος του 1821.
Τουλάχιστον αυτό θα σκέφτονταν οι Κύπριοι εθελοντές, όταν τραγουδούσαν τον Ύμνο του Εθελοντών, σε στίχους Τεύκρου Ανθία: Εμείς όλοι της Κύπρου μας παιδιά/ του ΑΚΕΛ πάντα πιστοί σημαιοφόροι / για της Ελλάδας μας τη Λευτεριά/ ριχτήκαμε στη μάχη πρωτοπόροι …. Εμπρός, για μια Ελλάδα πιο τρανή/ που τα παιδιά της όλα θ’ αγκαλιάσει/ εμπρός, εμπρός κι η μέρα η φωτεινή/ για τους μαρτυρικούς λαούς θα φτάσει/ Εμπρός, κι η γαλανόλευκη θα ‘ρθει/ στ’ ωραίο μας νησί να κυματίσει/ κι εμπρός, σε μια πασίχαρη αυγή/ η λευτεριά το κάστρο της θα κτίσει.
Μόνο σε ένα σημείο η ανακοίνωση κάνει λόγο για την Ελλάδα, αρκετά πιο κάτω, στο σημείο που αναγράφεται το κάλεσμα, όπου και δεν γίνεται να απαλειφθεί το γεγονός πως μιλάει για «ενίσχυση του αγώνα για απελευθέρωση της Ελλάδας από τη Χιτλερική τυραννία, απελευθέρωση των υπόδουλων χωρών και εξασφάλιση του εθνικού, πολιτικού και κοινωνικού μέλλοντος της νήσου». Φυσικά, τα αφοριστικά συμφραζόμενα προσπαθούν επιμελώς να αποσιωπήσουν την σημαντικότερη ίσως κινητήρια αρχή των εθελοντών.
Αντιθέτως, όμως, στην Εφημερίδα «Νέος Δημοκράτης», εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ, την 16η Ιουνίου 1949, πέντε χρόνια μετέπειτα, στο εορταστικό τεύχος αναγράφεται: «Να ποιά ήταν η ρωμαλέα απόφαση της Κ.Επιτροπής του ΑΚΕΛ, στις 16 Ιουνίου 1943, με την οποία το κόμμα της λαϊκής καθοδήγησης, ποδηγέτησε το λαό μας στην εκτέλεση των ιστορικών του υποχρεώσεων, και ταυτόχρονα, θωράκισε την ενωτική μας υπόθεση ηθικά και πολιτικά».
Τα συνθήματα δε της εορταστικής παρέλασης, μεταξύ άλλων, ήταν: «Ζήτω η Ένωση», «Εμπρός για την εθνική μας αποκατάσταση».
Για μια φορά, ας μιλήσουν τα συνθήματα και όχι οι στείρες συνθηματολογικές… ανακοινώσεις. Θεμιτή η αλλαγή πολιτικής. Αθέμιτο είναι να αποκρύβεις τεχνηέντως την ιστορική αλήθεια και τα κίνητρα των αγωνιστών σου… τιμώντας τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Βέφα Αλεξιάδου: Πέθανε σε ηλικία 91 ετών η αγαπημένη μαγείρισσα
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις