Ο μεγάλος πρωταγωνιστής των επιτυχιών της εθνικής Σουηδίας στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Ήταν πρώτος σκόρερ στο Euro 1992, οδηγώντας την ομάδα του μέχρι τα ημιτελικά. Δύο χρόνια μετά, στο Μουντιάλ των Ηνωμένων Πολιτειών, η Σουηδία έφτασε στην τρίτη θέση, με τον Μπρολίν να συμπεριλαμβάνεται στην κορυφαία ενδεκάδα του τουρνουά. Εκείνη τη χρονιά, το 1994, έφτασε από το ζενίθ της τέταρτης θέσης στη Χρυσή Μπάλα, μέχρι το ναδίρ ενός σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο. Ο συγκεκριμένος τραυματισμός ουσιαστικά τον οδήγησε να εγκαταλείψει πρόωρα την ενεργό δράση. Δεν κατάφερε να επανέλθει ποτέ στο ίδιο υψηλό επίπεδο – έπαιξε ρόλο και η σωματοδομή του σε αυτό – και μόλις στα 29 κρέμασε τα παπούτσια του.
Μαρκ Μπόσνιτς
Ο Αυστραλός γκολκίπερ έφυγε σε μικρή ηλικία από την πατρίδα του, προκειμένου να ταξιδέψει στην Αγγλία και να ενταχθεί στις ακαδημίες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Μπόσνιτς δεν είχε ποτέ του ιδανικό σώμα τερματοφύλακα, όμως έκανε σπουδαία καριέρα στην Άστον Βίλα. Υπερασπίστηκε την εστία των «χωριατών» για μία επταετία (1992-1999) και στη συνέχεια ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον τον έφερε πίσω στο Ολντ Τράφορντ, ως διάδοχο του Πίτερ Σμάιχελ. Ο Μπόσνιτς είχε πολλές συμμετοχές κάτω από την εστία της Γιουνάιτεντ στην πρώτη του σεζόν, όμως στη συνέχεια πήγε στον πάγκο, λόγω της έλευσης του Μπαρτέζ. Πάντως, ο Φέργκιουσον δεν είχε να πει τα καλύτερα για τη συμπεριφορά του, χαρακτηρίζοντάς τον «απαράδεκτο επαγγελματία».
Ρονάλντο
Ο πιο αγαπημένος υπέρβαρος ποδοσφαιριστής σε όλη την υφήλιο. Δεν είναι τυχαίο ότι το Βραζιλιάνο τον ακολουθούσαν δύο παρατσούκλια. «Φαινόμενο» και «χοντρός». Ο… αυθεντικός Ρονάλντο (σε σχέση με τον Κριστιάνο) είχε εμφανιστεί χωρίς περιττά κιλά στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα, όμως οι σοβαροί του τραυματισμοί στο γόνατο άλλαξαν τα δεδομένα. Στην επιστροφή του, η διαφορά στο σώμα του ήταν εμφανής, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να κάνει εκ νέου σπουδαία πράγματα στους αγωνιστικούς χώρους. Οδήγησε σχεδόν μόνος του τη Βραζιλία στην κορυφή του κόσμου το 2002, ενώ προς το τέλος της μεγαλειώδους καριέρας του τα παραπανίσια κιλά ήταν εμφανή στο σώμα του.
Αϊλτον
Ένας από τους μεγαλύτερους γυρολόγους στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, καθώς αγωνίστηκε σε 21 (!) διαφορετικούς συλλόγους. Το «λιμάνι» του ήταν η Γερμανία και συγκεκριμένα η Βέρντερ Βρέμης, με την οποία έκανε… όνομα. Ο Βραζιλιάνος φορ αγωνίστηκε στους «πράσινους» από το 1998 έως το 2004, με την τελευταία του σεζόν στην ομάδα να είναι και η καλύτερη. Κατέκτησε το νταμπλ, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Μπουντεσλίγκα (28 γκολ), ενώ έγινε ο πρώτος μη-Γερμανός που κατέκτησε το βραβείο του καλύτερου ποδοσφαιριστή στη χώρα. Ωστόσο, σήμα κατατεθέν στην καριέρα του δεν ήταν τόσο τα επιτεύγματά του, αλλά τα… μαγουλάκια και η κοιλίτσα του.
Αντριάνο
Ένας από τους πιο αυτοκαταστροφικούς ποδοσφαιριστές των τελευταίων ετών. Θεωρήθηκε ο διάδοχος του Ρονάλντο στην επιθετική γραμμή της Βραζιλίας, καθώς τα ποδοσφαιρικά του προσόντα ήταν «τρομακτικά». Με ένα αριστερό πόδι-φαρμάκι, ο Αντριάνο μπορούσε να στείλει την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα με οποιονδήποτε τρόπο. Ο «αυτοκράτορας» έφτασε στο πικ της καριέρας του, φορώντας τη φανέλα της Ίντερ (2004-2009), όμως επέδειξε αυτοκαταστροφικές τάσεις στην καριέρα και στη ζωή του. Τα παραπανίσια κιλά ήταν το λιγότερο για εκείνον, αφού επιστρέφοντας στην πατρίδα του, βρέθηκε μπλεγμένος σε υποθέσεις ναρκωτικών και σε διεύθυνση συμμορίας στις φαβέλες του Ρίο Ντε Τζανέιρο.
