«Έχω ζήσει απίστευτες στιγμές με την Ανόρθωση, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τη νίκη της Εθνικής Κύπρου επί της Τουρκίας»

Συνέντευξη στην ιστοσελίδα anorthosisvolley.com, παραχώρησε μία μεγάλη δόξα της Αμμοχωστιανής ομάδας, ο Μιχάλης Φωτίου, ο οποίος είναι ο νυν προπονητής στο γυναικείο τμήμα πετόσφαιρας της “Κυρίας”.

Αναλυτικά:

“Όπως είχαμε προαναγγείλει, συνέχεια σήμερα δίνουμε σε άλλη μια μεγάλη δόξα της ομάδας μας , και σημερινό προπονητή στο γυναικείο τμήμα πετόσφαιρας ΜΙΧΑΛΗ ΦΩΤΙΟΥ.

Πότε γεννηθήκατε και που;

“Γεννήθηκα στην Αμμόχωστο στις 26/08/1969”.

Πως ασχοληθήκατε με την πετόσφαιρα;

“Η πρώτη επαφή με το άθλημα της πετόσφαιρας έγινε όταν η αδελφή μου Θόη. Ξεκίνησε να αγωνίζεται στη γυναικεία ομάδα της Νέας Σαλαμίνας που δραστηριοποιήθηκε μετά το 1974 στη Λεμεσό. Παρακολουθώντας με τον πατέρα μου τους αγώνες βόλεϊ της αγαπημένης μας ομάδας Ανόρθωσης στην προσφυγιά, αγάπησα το βόλεϊ και σε ηλικία 12 ετών ξεκίνησα να προπονούμαι στην Ανόρθωση.

Ποιοι σας στήριξαν;

“Φυσικά η οικογένεια μου, γιατί οι θυσίες για να ασχολείται κάποιος με τον πρωταθλητισμό είναι πολύ μεγάλες και καθημερινές. Όμως δεν μπορώ να μην αναφερθώ στους προπονητές, τους συμπαίκτες μου αλλά και τους παράγοντες που συνεργάστηκα, όπου νιώθαμε το βόλεϊ ως τη δεύτερη μας οικογένεια”.

Τι κερδίσατε από την πετόσφαιρα;

“Πραγματικά αυτά που κέρδισα από το βόλεϊ είναι ανεκτίμητα. Πρώτα από όλα δημιούργησαν το χαρακτήρα και την προσωπικότητα μου, έμαθα να είμαι δυνατός ψυχικά και να αγωνίζομαι. Νιώθω ότι έκανα πραγματικούς φίλους, που μπορώ να βασίζομαι σε αυτούς”.

Τι κερδίσατε από την Ανόρθωση;

“Η Ανόρθωση για μένα είναι η οικογένεια μου. Μου πρόσφερε ότι χρειαζόμουν για να γίνω καλύτερος άνθρωπος με αρχές και αξίες. Είναι σημαντικό ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, να βλέπεις το κόσμο της Ανόρθωσης να αναγνωρίζει τη προσφορά σου και να νιώθεις την αγάπη του”.

Είχατε τραυματισμούς;

“Είχα κάποιους τραυματισμούς όπως κάθε αθλητής αλλά ευτυχώς όχι στο βαθμό που να μου στερήσουν να αγωνίζομαι”.

Εθνική Κύπρου;

“Ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου και είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό. Φάνηκα πολύ τυχερός να ζήσω την Εθνική Κύπρου σε εποχές που θεωρούσαμε ότι οι υποχρεώσεις μας τελείωναν με την ολοκλήρωση των υποχρεώσεων της Εθνικής ομάδας. Ήταν η ‘ομάδα μας’. Η πρώτη μου επίσημη συμμετοχή ήταν το 1992 και ολοκλήρωσα τη καριέρα μου στην Εθνική το 2004, με 5 χρυσά μετάλλια σε ΑΜΚΕ και 5 χρυσά μετάλλια σε Promotion Cup και όμιλο Προκριματικών Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος”.

Ιδιαίτερες στιγμές;

“Παρόλο που έχω ζήσει απίστευτες στιγμές με τη κατάκτηση τίτλων με την Ανόρθωση, εκείνο που θα ξεχωρίσω είναι το συναίσθημα που ένιωσα όταν τελείωσε ο νικηφόρος αγώνας με την ομάδα της Τουρκίας στο Κύπελλο Άνοιξης Ευρώπης το 2000.

Καλύτερος πετοσφαιριστής για εσάς;

“Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι η κάθε γενιά έχει τους δικούς της ξεχωριστούς αθλητές. Ευτύχησα και λόγω Εθνικής ομάδας να αγωνιστώ με τους καλύτερους της εποχής μου. Όμως θα ξεχώριζα τον Πέτρο Κοντό”.

Καλύτερη εξάδα της εποχής σας;

Πολύ δύσκολο ερώτημα, γιατί είχα την ευκαιρία να παίξω με τη γενιά του Μάκη Κοντού, του Πέτρου Πατσιά, του Χρίστου Πούλλακου και του Άρη Κεφάλα. Όμως για τη δεκαετία του ’90 θα ξεχώριζα τους Χάρη Σαββίδη, Γιάννη Σιαπάνη, Πέτρο Κοντό, Νίκος Χρίστου και Χρύση Χρυσοστομίδη”.

Επαγγελματικά και οικογενειακά;

“Εργάζομαι στην Ελληνική Τράπεζα από το 1992. Είμαι παντρεμένος με τη Γιώτα και έχουμε δύο παιδιά, την Έρικα και τον Δημήτρη”.

Κάτι σαν συμβουλή σε νέους πετοσφαιριστές;

“Να δίνουν πάντα τον καλύτερο τους εαυτό, και να σέβονται τον εαυτό τους και τους συμπαίκτες τους στο γήπεδο. Η βελτίωση του κάθε αθλητή δεν έχει όρια και θέλει πολύ σκληρή δουλειά και υπομονή για να φτάσει και να διατηρηθεί κάποιος σε ψηλό επίπεδο.