Στην δήλωση τονίζεται ότι, η ζητούμενη από τα παιδιά συμμετοχή στην καταγγελία περιστατικών σεξουαλικής βίας,
δημιουργεί πολλές ευκαιρίες, αλλά μπορεί επίσης να παρεξηγηθεί.
Υπογραμμίζεται δε ότι, «δεν μπορούμε να μεταβιβάσουμε στα παιδιά την ευθύνη, για τη αντιμετώπιση της σεξουαλικής βίας, μιας και η ευθύνη έγκειται σαφώς στους ενήλικες και σ’ αυτούς εναπόκειται –κυρίως στους βουλευτές- να αναπτύξουν σχετικούς νόμους, πολιτικές και θεσμούς.»
Εναπόκειται στους ενήλικες να δημιουργήσουν μια κουλτούρα μηδενικής ανοχής για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, συμπλήρωσαν.
Στην κοινή, αυτή, δήλωση αναφέρεται ακόμη ότι:
-Ειδικά στον ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο, με τις νέες τεχνολογίες, που είναι εύκολα προσβάσιμες και βρίθουν από εικόνες σεξουαλικού περιεχομένου, οι ενήλικες εμφανίζονται να μην γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει για την αντιμετώπιση αυτής της κατάχρησης.
-Ορισμένες από τις εικόνες προέρχονται από το Διαδίκτυο, άλλες προέρχονται από τα ίδια τα παιδιά.
-Ο αντίκτυπος αυτού του φαινομένου είναι συχνά καταστροφικός. Υπάρχουν διαρκείς συνέπειες για την ψυχική υγεία και ευημερία των παιδιών που εμπλέκονται. Μερικά από αυτά πρέπει να αλλάξουν σχολεία και να υποφέρουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση για το υπόλοιπο της ζωής τους. Κάποια μπορεί να αυτοκτονήσουν. Η ζημιά είναι τεράστια για τα παιδιά, για τις οικογένειές τους και για τις κοινωνίες μας.
-Τα παιδιά γνωρίζουν καλύτερα τι πρέπει να γίνει και πώς και όταν μεθοδεύουμε λύσεις και τις θέτουμε σε εφαρμογή, θα πρέπει να συμβουλευόμαστε και να εμπλέκουμε τα παιδιά.
Για να συμβεί αυτό, όμως, πρέπει να υπάρχει ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης, όπου τα παιδιά θα γνωρίζουν ότι μπορούν να μιλούν και να βοηθούν, με τον τρόπο που ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους και αντιμετωπίζει τις ανησυχίες τους. Πρέπει να υπάρχουν διασφαλίσεις παιδιών και οι επαγγελματίες πρέπει να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι. Το πιο σημαντικό - όπως θα έλεγαν οι αρχές της ιατρικής δεοντολογίας - «να μην κάνετε κακό».
AΠΟ ΚΥΠΕ
