Τι ΕΝΟΧΛΕΙ τον Βάτερμαν στον ΑΠΟΕΛ – Τι είπε για το συμβόλαιο του, τις αλλαγές προπονητών, τον Άγιαξ και όχι μόνο

Για τη ζωή στην Κύπρο: «Είναι η πέμπτη μου σεζόν και νιώθω σαν στο σπίτι μου. Ο καιρός είναι ακόμη πολύ καλός αλλά η παραλία είναι αρκετά μακριά για τα κυπριακά δεδομένα. Μισή ώρα μακριά, έτσι δεν πηγαίνω πολύ συχνά. Αλλά δεν παραπονιέμαι».

Για τα χρόνια στον Άγιαξ: «Ήταν μια όμορφη περίοδος. Πέρασα συνολικά επτά χρόνια στον Άγιαξ. Έπαιξε με παίκτες όπως ο Wesley Sneijder και ο Nigel de Jong, την γενιά του ’84. Μερικές φορές έπαιξα μαζί και με την πρώτη ομάδα, με παίκτες όπως ο Rafael van der Vaart και ο Kevin Bobson. Είναι μεγάλοι παίκτες αλλά για μένα είναι μόνο παιδιά που ξέρω, μεγάλωσα μαζί τους. Δεν με ενοχλεί τόσο πολύ που τελικά έγιναν μεγάλα ονόματα».

Για την καλύτερη στιγμή στην καριέρα του: «Δεν έχω κάποια καλύτερη στιγμή. Αλλά ο ημιτελικός με την Αγγλία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων του 2007 ήταν ξεχωριστός. Ήμουν πολύ νέος τότε. Ο αγώνας έληξε 1-1 και μετά έπρεπε να εκτελέσουμε πέναλτι. Πιστεύω ότι έχουν εκτελεστεί 32 πέναλτι. Σκόραρα ένα και σταμάτησα τρία, μετά φτάσαμε στον τελικό και κερδίσαμε το τρόπαιο. Μετά από αυτό, έχουν συμβεί πολλά στην καριέρα μου, αλλά αυτή ήταν μια από τις στιγμές που είμαι πολύ περήφανος».

Για τα πολλά πρωταθλήματα με το ΑΠΟΕΛ: «Κέρδισα ήδη τέσσερα και γέμισε η τροπαιοθήκη μου. Είμαι πρωταθλητής κάθε χρόνο μέχρι στιγμής και πάντα αγωνίζομαι στην Ευρώπη εκτός από ένα χρόνο, δύο φορές στο Europa League, μία φορά στο Champions League».

Για το κυπριακό ποδόσφαιρο: «Είναι πολύ καλύτερο από όταν ήρθα εδώ πριν από λίγα χρόνια. Οι μικρότερες ομάδες γίνονται όλο και πιο δυνατές, αλλά ειδικά οι κορυφαίες πέντε έξι ομάδες είναι πολύ καλές. Επιπλέον, πολλές ομάδες θέλουν πραγματικά να παίξουν ποδόσφαιρο. Δεν είναι πολύ φυσικό. Είμαι εκπαιδευμένος στον Άγιαξ, έτσι αυτό μου ταιριάζει. «Το μόνο πράγμα που είναι πραγματικά δράμα από την άποψη των αριθμών είναι η προσέλευση του κόσμου. Οι δύο πρώτες σεζόν ήταν πραγματικά γεμάτα τα γήπεδα. Αλλά τώρα με το μέτρο της κάρτας φιλάθλου, κανείς δεν έρχεται πια. Αυτό είναι ένα χτύπημα του θανάτου για το κυπριακό ποδόσφαιρο. Πρακτικά κανείς δεν βρίσκεται στις κερκίδες πια».

Για τις πολλές αλλαγές προπονητών: «Είναι τρελά τα πράγματα στην Κύπρο. Σε τέσσερις σεζόν μου είχα εννιά προπονητές. Ο προπονητής που με έφερε στην Κύπρο έφυγε μέσα σε ένα μήνα. Ο Μάριο Μπέιν επίσης δεν κράτησε πολύ, 53 ημέρες. Κερδίσαμε τα πάντα, εκτός από έναν αγώνα στον προκριματικό γύρο του Γιουρόπα Λιγκ. Ήταν το πρώτο παιχνίδι, οπότε είχαμε ακόμα πολλές ευκαιρίες να ανατρέψουμε το σκοτ στην έδρα μας. Αλλά απολύθηκε μετά τον εκτός έδρας αγώνα».

Για το πόσο καιρό θα μείνει στην Κύπρο ακόμα: «Η ζωή είναι καλή εδώ. Η οικογένεια μου περνά υπέροχα. Ο γιος μου βλέπει την Κύπρο σαν το σπίτι του και πηγαίνει στο σχολείο εδώ. Επιπλέον, είναι πολύ ασφαλές εδώ. Δεν έχει κλοπές και μπορείς να είσαι έξω ως αργά. Είναι ένα μικρό νησί, οι άνθρωποι γνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Δεν μπορούμε να παραπονεθούμε».

Για το αν τον αναγνωρίζει ο κόσμος: «Με αναγνωρίζει πολύ ο κόσμος. Είμαι στην μεγαλύτερη ομάδα στην Κύπρο, οπότε αυτό είναι μέρος του. Σχεδόν όλοι έχουν κάτι να πουν. Όταν τρώμε έξω, οι άνθρωποι έρχονται πάντα για μια φωτογραφία ή με μια ερώτηση. Αλλά δεν με ενοχλεί».

Αν υπάρχουν και άλλοι Ολλανδοί στην Κύπρο: «Πρέπει να πω όλο και περισσότεροι. Ο καιρός είναι πάντα καλός εδώ, έτσι ώστε να φέρει τους ανθρώπους εδώ ούτως ή άλλως. Αλλά κυρίως Άγγλοι και Ρώσοι έρχονται εδώ».

Αν με την επιστροφή στην Ολλανδία τον Αύγουστο για τους αγώνες με τον Άγιαξ ένιωσε ότι του λείπει η πατρίδα του: «Όχι τόσο πολύ. Φυσικά μου λείπει η οικογένεια και οι φίλοι μου, αλλά δεν μου λείπει πραγματικά η ίδια η χώρα. Δεν επιστρέφω πολύ συχνά. Αν στην Κύπρο είναι περίπου τριάντα βαθμοί, γιατί να πάω στην κρύα Ολλανδία;».

Για το γεγονός ότι φέτος δεν αγωνίζεται: «Με ενοχλεί. Παίζεις ποδόσφαιρο επειδή είναι το πάθος σου και αν δεν παίζεις τότε είναι πολύ λιγότερο διασκεδαστικό. Αυτή τη σεζόν έκανα μόνο λεπτά στο Σούπερ Καπ και ένα ακόμη αγώνα. Η ικανοποίηση είναι πολύ λίγη με αυτό τον τρόπο».

Για το συμβόλαιο του που λήγει και αν θα μείνει στην Κύπρο: «Θα δω τι θα έρθει στον δρόμο μου. Η παραμονή στην Κύπρο είναι μια επιλογή, ίσως θα συνεχίσουμε να ζούμε εδώ. Δεν πρέπει απαραίτητα να επιστρέψουμε. Η σύζυγός μου μεγάλωσε στην Ολλανδία, αλλά δεν γεννήθηκε εκεί. Αν αποδειχθεί ότι ο γιος μου, ο οποίος παίζει τώρα ποδόσφαιρο, έχει πραγματικό ταλέντο, τότε η Ολλανδία είναι η καλύτερη χώρα για να μεγαλώσει».

Αν αποφασίσει να σταματήσει, τον ικανοποιεί η καριέρα του: «Ναι, μετανιώνουν μόνο οι αδύναμοι ανθρώποι, έκανα όλες τις επιλογές μου με όλη μου την καρδιά, και δεν κοίταξα ποτέ πίσω. Αυτό με έκανε τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Αλλά δεν αλλάζει το γεγονός ότι θα μπορούσαν να υπήρχαν περισσότερα για μένα, αν είχα κάνει τα πράγματα ελαφρώς διαφορετικά. Για παράδειγμα αν έμενα κάπου περισσότερο. Ποτέ δεν ξέρεις».