«Και τώρα εγώ, πού θα βρω μια δουλειά για να ζήσω μια κανονική ζωή;». Τα λόγια της 53χρονης Δ. όταν μας κάλεσε τηλεφωνικώς στα γραφεία μας για να μας εκθέσει τους προβληματισμούς της, ήταν αδύνατο να μας αφήσουν ασυγκίνητους.
Του Φάνη Μακρίδη
Όχι μόνο γιατί μόλις είχε χάσει τη δουλειά της. Η φωνή που ακούγαμε στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου, μας έκανε να πιστέψουμε ότι πρόκειται για έναν ώριμο άνθρωπο. Έναν άνθρωπο, ο οποίος παρά τη δική του αναποδιά, δεν τοποθετείτο εγωιστικά. Και η σκέψη μας αποδείχθηκε σωστή. Η Δ. ήθελε να εκφράσει τον προβληματισμό της για τους ανθρώπους της δικής της γενιάς που είναι καταρτισμένοι, αλλά λόγω εργασιακών συνθηκών έχουν περιέλθει σε δυσχερή θέση.
Όπως μας ανέφερε, έχοντας 35 χρόνια πείρας στον κλάδο όπου εργαζόταν, στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να βρει μια δουλειά με απολαβές 1.000 ευρώ. «Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που ζει μόνος του και πληρώνει στην Λεμεσό ενοίκιο 800 ευρώ να τα βγάλει πέρα;» διερωτήθηκε.
Στη συνέχεια μας είπε πως η τοποθέτησή της θέλει να παρουσιαστεί ως «κραυγή απόγνωσης για άτομα της ηλικίας 45-60 χρονών που όταν για οποιοδήποτε λόγο απολυθούν, συνήθως λόγω μισθού και ηλικίας, δεν βρίσκουν δουλειά».
Ακολούθως έκανε λόγο για εκμετάλλευση: «Οι εταιρείες προτιμούν να προσλαμβάνουν νεαρούς πτυχιούχους τους οποίους εκμεταλλεύονται καθ' ότι όντες χωρίς πείρα τους προσφέρουν μισθούς πείνας, 800 - 1000 ευρώ. Πώς μπορούν να ζήσουν όταν τα ενοίκια στη Λεμεσό είναι 800 ευρώ; Και μιλώ για ένα απλό σπίτι δυο υπνοδωματίων χωρίς δεύτερη τουαλέτα. Αν αιτηθεί εργασία άτομο των 53 χρόνων δεν ασχολούνται καν. Και αν το κάνουν η θέση τους είναι ως εξής: ‘Έχω νεαρούς πτυχιούχους που τους προσφέρω 1.000 ευρώ, οπόταν αν θέλεις έλα και εσύ με αυτόν το μισθό’. Οπότε σε αυτή τη περίπτωση εκμεταλλεύεται και τους νεαρούς πτυχιούχους και τους έμπειρους υπαλλήλους που είναι και οι δύο κατηγορίες εξ ίσου χρήσιμες σε μία εταιρεία».
Η Δ. συνέχισε να εκφράζει τους συνειρμούς της, αναφερόμενη στους πιο έμπειρους επαγγελματίες που γεύονται το πικρό ποτήρι της αναζήτησης εργασίας: «Στην καλύτερη περίπτωση ένα νεαρό άτομο με πτυχίο μπορεί να τα φέρει βόλτα με αυτό το μισθό νοουμένου ότι διαμένει με τους γονείς του και δεν έχει πάγια έξοδα. Τι γίνεται στη περίπτωση ενός ατόμου, παράδειγμα μιας διαζευγμένης γυναίκας 53 χρονών που δεν βρίσκει δουλειά, ούτε καν την καλούν για συνέντευξη και αν στη καλύτερη περίπτωση την καλέσουν της προσφέρουν 1000 ευρώ καθαρά; Πώς θα τα βγάλει πέρα με 800 ευρώ ενοίκιο συν όλα τα άλλα πάγια έξοδα; Τι πρέπει να κάνει αυτό το άτομο; Να βγει στην παρανομία, να κλέψει, να ζητιανέψει; Τι από όλα; είναι αυτό δίκαιο γι’ αυτά τα άτομα που έχουν συνεισφορές στο ταμείο ΚΑ για 35 χρόνια και βάλε; Το πρόβλημα εντοπίζεται βασικά στον ιδιωτικό τομέα όπου οι εργοδότες απολύουν αβέρτα ότι ώρα θέλουν και με όποια δικαιολογία».
Καταλήγοντας, η Δ. ήταν καυστική σε ό,τι αφορά την κρατική πρόνοια: «Έχω ακόμα 9 χρόνια μέχρι να βγω στη σύνταξη, δεν θέλω ούτε επιδόματα, ούτε Ε.Ε.Ε. Θέλω μια δουλειά να ζήσω αξιοπρεπώς! Διαφορετικά το κράτος ας κατεβάσει τη σύνταξη στα 55, αφού τίποτε δεν κάνει γι αυτούς τους ανθρώπους για να τους προστατέψει. Ανέχεται εταιρείες να ανεβάζουν αγγελίες για δουλειά και να λένε ‘μέχρι 32 ετών...’. Πού είναι η κοινωνική πρόνοια του κράτους; Το άλλο σκέλος του προβλήματος είναι το ανεργιακό επίδομα. Είμαι άνεργη από τον Σεπτεμβριο. Πότε θα πάρω ανεργιακό επίδομα, δεδομένων των καθυστερήσεων; Από τον Σεπτέμβριο που απολύθηκα και πήρα έναν μισθό ως αποζημίωση, τον Ιανουάριο θα πάρω πάλι χρήματα (σ.σ. επίδομα). Αν δεν βρω δουλειά μέχρι τότε, που όπως δείχνουν τα πράγματα δεν θα βρω, τι θα κάνω; Πώς θα ζήσω;».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα 2 Νοεμβρίου - Ο βίος των Αγίων
• Τα ζώδια σήμερα: Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον - Ένα Σάββατο - Θεία Δίκη ξεδιπλώνεται
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις