VIDEO: Το χρονικό της απόπειρας φόνου στην επαρχία Αμμοχώστου - Οι διαφορές μεταξύ θύματος και θύτη
Σοκ ανά το Παγκύπριο προκάλεσε η υπόθεση απόπειρας φόνου που διαπράχθηκε χθες 8 Αυγούστου, 2025 στις Βρυσούλλες, στη επαρχία Αμμοχώστου.
Βέβαια, ανάμεσα στο φετινό καλοκαίρι και σε αυτό του 2020, υπάρχει μια τεράστια διαφορά που σίγουρα θα απλοποιήσει τα πράγματα για οποιονδήποτε ενδιαφερθεί να αποκτήσει τον Νεϊμάρ. Στο συμβόλαιο του Βραζιλιάνου δεν υπήρχε ρήτρα αποδέσμευσης για τα πρώτα δυο χρόνια παραμονής του στην Παρί. Που σημαίνει πως όποιος ήθελε να τον αποκτήσει στη διάρκεια της φετινής μεταγραφικής περιόδου, έπρεπε υποχρεωτικά να διαπραγματευτεί με τον γαλλικό σύλλογο. Του χρόνου όμως, το συμβόλαιο προβλέπει την ύπαρξη μιας τέτοιας ρήτρας, το ύψος της οποίας ανέρχεται στα 170 εκατομμύρια ευρώ. Άρα, το επόμενο καλοκαίρι, όποια ομάδα θέλει να αγοράσει τον Νέι, αρκεί να συμφωνήσει μαζί του και να πληρώσει το συγκεκριμένο ποσό.
Κάτι που ξεκαθαρίζει τελείως το τοπίο για το μέλλον του ποδοσφαιριστή στο πρακτικό επίπεδο, αφού τα πράγματα απλοποιούνται, όσο απλό φυσικά μπορεί να είναι το να ξοδέψει ένας σύλλογος 170 εκ. για να τον αποκτήσει. Ας επιστρέψουμε όμως στα φετινά επεισόδια του «σίριαλ», αφού η πρώτη σεζόν του είχε απ’ όλα. Το μεγάλο ερώτημα φυσικά, είναι από τη μια μεριά, το κατά πόσο η Παρί ήταν πράγματι διατεθειμένη να παραχωρήσει τον Βραζιλιάνο και από την άλλη, το κατά πόσο η Μπαρτσελόνα ήθελε – ή μπορούσε – πραγματικά να τον αγοράσει. Πριν όμως συνεχίσουμε αναλύοντας τα όσα έγιναν, ας δούμε πρώτα ένα σύντομο χρονολόγιο με τις σημαντικότερες ημερομηνίες-σταθμούς του φετινού καλοκαιριού σε σχέση με τον Νεϊμάρ και τις επαφές που υπήρξαν ανάμεσα στους Παριζιάνους και τους Καταλανούς.
Αυτές ήταν μερικές πολύ σημαντικές ημερομηνίες του φετινού καλοκαιριού σχετικά με την υπόθεση Νεϊμάρ, οπότε τώρα ας περάσουμε στην ανάλυση του διμήνου Ιουλίου & Αυγούστου, για να δούμε αν όλα αυτά που συνέβησαν, ήταν όντως ρεαλιστικά ή απλά ένα παιχνίδι εντυπώσεων ανάμεσα κυρίως στην Παρί και τη Μπαρτσελόνα. Ας ξεκινήσουμε με τα οικονομικά μεγέθη της μεταγραφής. Ήδη εδώ βλέπουμε ένα μεγάλο παράδοξο. Η Μπαρτσελόνα έφτασε να διαπραγματεύεται ένα ποσό της τάξης των 130 εκ. ευρώ (συν παίκτες φυσικά), χωρίς όμως να έχει αυτά τα χρήματα στο ταμείο της, αφού είχε ήδη ξοδέψει 120 εκατομμύρια για να πληρώσει τη ρήτρα αποδέσμευσης του Γκριεζμάν.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, όπως είδαμε και πιο πάνω, στο χρονολόγιο, ότι η αρχική πρόταση των «μπλαουγκράνα», περιοριζόταν μόνο στην ανταλλαγή παικτών. Οι Καταλανοί ήξεραν ότι ο μοναδικός τρόπος να βρουν τα χρήματα που ζητούσε η Παρί, ήταν να πάρουν τραπεζικό δάνειο, κάτι όμως που είχε αποκλειστεί εξαρχής από το οικονομικό επιτελείο του συλλόγου. Επίσης κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό, ήταν ότι η διοίκηση της Μπαρτσελόνα πρότεινε διάφορους παίκτες ως ανταλλάγματα, χωρίς όμως να έχει μιλήσει μαζί τους. Και όπως τελικά αποδείχτηκε, οι Κοουτίνιο, Ντεμπελέ, Ράκιτιτς, Ουμτιτί κλπ, δεν είχαν την παραμικρή διάθεση να πάνε στη Γαλλία για να παίξουν στην Παρί.
Σαν να λέμε δηλαδή ότι ο Μπαρτομέου διαπραγματευόταν, προσφέροντας χρήματα (που δεν υπήρχαν) και παίκτες (που δεν ήθελαν), γνωρίζοντας όμως ότι ουσιαστικά τίποτα από αυτά δεν ήταν «πραγματικά» όπλα πάνω στο τραπέζι των συζητήσεων με τον Κελαϊφί. Εδώ πρέπει να πούμε ότι η Μπαρτσελόνα, όταν τελείωσε η περσινή σεζόν, ως προτεραιότητά της στη μεταγραφική περίοδο, είχε τον Γκριεζμάν και όχι τον Νεϊμάρ. Το όνομα του Βραζιλιάνου ακούστηκε αμέσως μετά τον αποκλεισμό των «μπλαουγκράνα» από τη Λίβερπουλ στο «Άνφιλντ», όμως η διοίκηση της Μπάρτσα αποφάσισε να επιμείνει στην απόκτηση του Γάλλου.
Ο Μπαρτομέου ήδη από τότε φοβόταν πιθανό ναυάγιο στην υπόθεση του Βραζιλιάνου και δεν ήθελε με τίποτα να ρισκάρει παράλληλη απώλεια και του παίκτη της Ατλέτικο. Ένα πρόσθετο πρόβλημα για τον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα, ήταν ότι μέλη του διοικητικού συμβουλίου, είχαν εκφράσει δημόσια την αντίθεσή τους στην απόκτηση του Νεϊμάρ, θεωρώντας ότι πιθανή απόκτησή του, θα προκαλούσε τεράστια οικονομική «τρύπα» στα ταμεία του συλλόγου. Όλα αυτά μας οδηγούν σε δυο κρίσιμα ερωτήματα. Πρώτον, ήθελαν πραγματικά οι Καταλανοί να αποκτήσουν τον Νεϊμάρ; Και δεύτερον, αν όπως όλα δείχνουν, δεν ήθελαν (ή αν προτιμάτε, δεν μπορούσαν), τότε γιατί μπήκαν στη διαδικασία των επαφών και της διαπραγμάτευσης;
Υπάρχουν κάποιοι Ισπανοί δημοσιογράφοι – κυρίως του καταλανικού Τύπου – που θεωρούν ότι ο Μπαρτομέου αποφάσισε να ασχοληθεί με τον Νέι, μόνο και μόνο για να τον «τιμωρήσει» για τον τρόπο με τον οποίο είχε φύγει από την ομάδα το καλοκαίρι του 2017. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι τα χρήματα δεν υπήρχαν, οι παίκτες που προορίζονταν για ανταλλάγματα ήταν αρνητικοί και οι σχέσεις Μπαρτσελόνα και Παρί κάκιστες, τότε δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την παραπάνω πιθανότητα. Ο Μπαρτομέου φρόντισε να βάλει και τα μεγάλα ονόματα στο παιχνίδι, αφού είχε ενημερώσει τους Μέσι, Πικέ, Σουάρες κλπ, ότι ήταν διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να φέρει πίσω τον Νέι, ώστε η ομάδα να γίνει ακόμα πιο ανταγωνιστική.
Οι ποδοσφαιριστές της Μπαρτσελόνα είχαν και συνεχίζουν να έχουν πολύ καλές σχέσεις με τον Βραζιλιάνο, με τον οποίο έχουν συναντηθεί ουκ ολίγες φορές στα δυο αυτά χρόνια που ο Νέι αγωνίζεται στην Παρί. Όμως, σε αντίθεση με το καλοκαίρι του 2017, όταν κάποιοι από αυτούς είχαν προβεί σε δημόσιες δηλώσεις για το αν ο Νεϊμάρ θα έφευγε ή θα έμενε στην ομάδα (όπως για παράδειγμα ο Πικέ), αυτή τη φορά κανείς τους δε θέλησε να πάρει θέση για την πιθανή επιστροφή του. Οι στενοί φίλοι του Νέι, Μέσι και Σουάρες, ενημερώνονταν από τον Βραζιλιάνο στη διάρκεια του τελευταίου διμήνου για τις εξελίξεις και ήξεραν ότι η μεταγραφή μάλλον δεν θα γινόταν.
Ο Μπαρτομέου θέλησε να βγάλει στο προσκήνιο και τον ίδιο τον Νεϊμάρ, πιέζοντάς τον για μια δημόσια τοποθέτηση, όπου θα ξεκαθάριζε πως η μοναδική ομάδα η οποία τον ενδιέφερε, ήταν η Μπαρτσελόνα. Ο Βραζιλιάνος μπορεί να πίεσε την Παρί, λέγοντας στη διοίκηση του συλλόγου ότι τον ενδιέφερε μόνο η προοπτική των Καταλανών, όμως δεν προέβη ποτέ σε δημόσια δήλωση, αφού έβλεπε πως οι διαπραγματεύσεις δε βρίσκονταν σε καλό δρόμο και δεν ήθελε να αποκλείσει άλλες λύσεις, όπως εκείνη της Ρεάλ Μαδρίτης. Βέβαια, εδώ να πούμε, ότι οι «μερένγκες», που παρεμπιπτόντως έχουν άριστες σχέσεις με την Παρί, δεν ανακατεύτηκαν ιδιαίτερα στην υπόθεση και μάλλον ήταν ο πατέρας (και μάνατζερ) του Νεϊμάρ, που διέρρευσε το υποτιθέμενο ενδιαφέρον του Πέρεθ.
Είναι γνωστό σε όλους ότι ο Φλορεντίνο έχει βάλει από πέρυσι στο μάτι τον Μπαπέ, αυτόν θέλει να αποκτήσει είτε του χρόνου, είτε μετά από δυο χρόνια, αυτόν θεωρεί ως την ιδανική μεταγραφή του επόμενου «galáctico» για τη Ρεάλ, οπότε με τίποτα δεν θα ξόδευε φέτος τόσα πολλά χρήματα, τα οποία θα του χρειαστούν πιθανότατα το καλοκαίρι του 2020. Επιστρέφοντας στα της Μπαρτσελόνα, ο ίδιος ο Μπαρτομέου, είδαμε ότι απέφυγε να ταξιδέψει στη Ντόχα για απευθείας επαφές, πρώτον επειδή γνώριζε ότι δεν είχε να προσφέρει πολλά πράγματα, αλλά και επειδή την προηγούμενη φορά που είχε ταξιδέψει εκεί, δεν τον είχαν καν υποδεχτεί. Επίσης, είδαμε ότι δεν πήγε καν στο Παρίσι, όταν η παρουσία του εκεί είχε κριθεί απαραίτητη.
Όλα αυτά λοιπόν, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το τελευταίο δίμηνο δεν υπήρξαν επαφές σε μια ρεαλιστική βάση, όπου θα είχε νόημα η διαπραγμάτευση, αφού από την πρώτη – ανεπίσημη – συνάντηση είχε καταστεί σαφές πως οι απαιτήσεις της Παρί δεν μπορούσαν σε καμία περίπτωση να ικανοποιηθούν από τη Μπαρτσελόνα, αλλά από την άλλη, δεν υπήρχε και η παραμικρή διάθεση από τον Κελαϊφί να ρίξει «γέφυρες», ώστε να διευκολύνει τη μεταγραφή. Αν τελικά ο Μπαρτομέου ήθελε να «εκδικηθεί» τον Νεϊμάρ, στήνοντας όλο αυτό το καλοκαιρινό «πανηγύρι», μπορεί να το πέτυχε, αλλά για μια ακόμα φορά έδειξε ότι δεν διαθέτει ίχνος λεπτότητας.
Και το λέω αυτό για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τους παίκτες της ομάδας του, χρησιμοποιώντας τους σαν να ήταν εμπορεύματα. Ειδικά η αντιμετώπιση του Ράκιτιτς, ενός ποδοσφαιριστή που στα πέντε χρόνια που βρίσκεται στη Βαρκελώνη δεν έχει δώσει το παραμικρό δικαίωμα με τη συμπεριφορά του, ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Ο Μπαρτομέου τον «έριξε» στο τραπέζι, χωρίς να τον ενημερώσει, χωρίς να τον ρωτήσει, θεωρώντας τον ένα πιόνι, το οποίο θα μπορούσε να μετακινήσει από το ένα μέρος της σκακιέρας στο άλλο. Ο Κροάτης προφανώς και έχει ενοχληθεί από αυτή την αντιμετώπιση, αλλά για μια ακόμα φορά δεν είπε τίποτα.
Είδαμε πώς διαχειρίστηκε η Μπαρτσελόνα την υπόθεση του Νεϊμάρ. Όμως αν το δούμε και από την άλλη μεριά, αυτήν της Παρί, θα καταλήξουμε στο ίδιο συμπέρασμα, ότι δηλαδή ούτε οι Παριζιάνοι ήταν διατεθειμένοι να κάνουν έστω και στο ελάχιστο πίσω, μην αφήνοντας ούτε εκείνοι το παραμικρό περιθώριο συνεννόησης. Ο Κελαϊφί είχε κοστολογήσει τον Βραζιλιάνο στα 215 εκ. ευρώ, αλλά όταν κατάλαβε ότι οι Καταλανοί δεν διέθεταν αυτό το ποσό και είδε τον Κοουτίνιο να καταλήγει στη Μπάγερν, τότε έβαλε τον Λεονάρντο να ζητήσει 130 εκ. συν τους Ράκιτιτς, Ντεμπελέ και Τοντιμπό. Σαν να λέμε, ότι η Παρί έβαλε τιμή και στους τρεις παίκτες συνολικά, 85 εκ. ευρώ!
Και μπορεί η Παρί να ζητούσε τον ουρανό με τ’ άστρα για τον Νεϊμάρ, όμως αρκεί να σκεφτούμε την επένδυση που θα έπρεπε να πραγματοποιήσει η Μπαρτσελόνα αποκτώντας τον, για να μας πιάσει ίλιγγος! Διότι, όπως είναι προφανές, δεν μιλάμε μόνο για τα χρήματα της αγοράς. Ας ξεχάσουμε τις φετινές απαιτήσεις των Γάλλων και ας περιοριστούμε στα 170 εκατομμύρια που είναι η ρήτρα αποδέσμευσης για το επόμενο καλοκαίρι. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η Μπάρτσα τα πλήρωνε και τον έπαιρνε. Επίσης, ας υποθέσουμε ότι οι Καταλανοί του έκαναν συμβόλαιο πενταετούς διάρκειας. Ο Νεϊμάρ όταν ήταν στη Μπαρτσελόνα, έπαιρνε καθαρά 22 εκ. ευρώ το χρόνο, ποσό που στην Παρί ανέβηκε στα 37 εκ.
Στη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού, ο Βραζιλιάνος είχε διαβεβαιώσει τον Μπαρτομέου ότι ήταν διατεθειμένος να ρίξει τις ετήσιες απολαβές του για να διευκολύνει τη μετακίνησή του. Από τα 37, ας υποθέσουμε ότι ο Νέι θα έπεφτε στα 30. Εδώ να πούμε ότι η εφορία στην περίπτωση του Βραζιλιάνου, ανέρχεται στο 24%. Άρα λοιπόν, 30 εκ. επί πέντε χρόνια, μας κάνει 150 εκ. Προσθέτουμε και άλλα 37 της εφορίας και φτάνουμε στα 187. Συν τα 170 της μεταγραφής, φτάνουμε στα 360 εκ. Να βάλουμε και άλλα 40 εκ. μίζες και προμήθειες (το 2013 ήταν 57 εκ.), φτάνουμε συνολικά στα 400 εκατομμύρια ευρώ!
Πρόκειται για απίστευτα μεγάλο ποσό, αρκεί να αναλογιστούμε ότι η Μπαρτσελόνα χρειάστηκε να πάρει δάνειο για να πληρώσει τη ρήτρα του Γκριεζμάν και ότι περίμενε να ολοκληρωθεί η μετακίνηση του Μάλκομ ώστε να μπορέσει να πληρώσει την Μπέτις για τον Ζούνιορ. Για να το θέσουμε διαφορετικά, η UEFA στους κανονισμούς του Financial Fair Play, επιτρέπει στις ομάδες να ξοδεύουν μέχρι το 70% του ετήσιου προϋπολογισμού τους. Οι «μπλαουγκράνα» έχουν ετήσιο προϋπολογισμό 960 εκ. ευρώ και αυτή τη στιγμή ξοδεύουν τα 595 εκ., δηλαδή το 62%. Είναι νομίζω σαφές, το πόσο πολύ θα ανατρεπόταν αυτή η ισορροπία με την έλευση του Νεϊμάρ.
Αλλά το οικονομικό δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα στην πιθανή μεταγραφή του Βραζιλιάνου. Υπήρχαν και άλλα «σκοτεινά» σημεία, όπως οι πρόσφατες ακόμα μνήμες του τρόπου με τον οποίο έφυγε ο παίκτης από τη Βαρκελώνη, η κάκιστη σχέση του Μπαρτομέου με τον πατέρα και μάνατζερ του Νεϊμάρ (εκκρεμεί το δικαστήριο ανάμεσα στον πατέρα Νεϊμάρ και τον καταλανικό σύλλογο για το περίφημο μπόνους των 30 εκ. που ζητούσε για την ανανέωση συμβολαίου του γιου του), αλλά και το άλλο δικαστήριο που θα εκδικαστεί στις 27 Σεπτεμβρίου ανάμεσα στον ίδιο τον παίκτη και τη Μπαρτσελόνα, όπου ο Βραζιλιάνος ζητάει 26 εκ. συν τους τόκους και ο σύλλογος ζητάει 75 εκ.
Αυτή η δεύτερη δίκη αφορά το πριμ προς τον ίδιο τον παίκτη όταν είχε ανανεώσει το συμβόλαιό του. Η Μπαρτσελόνα του είχε υποσχεθεί 40 εκ. και με την υπογραφή του είχε δώσει τα 14. Ο Νέι προσέφυγε στα δικαστήρια για τα υπόλοιπα 26, ενώ ζητάει και ένα 10% για τόκους. Από τη μεριά τους, οι «μπλαουγκράνα» έκαναν αγωγή στον παίκτη, ζητώντας 75 εκ. ευρώ για μη τήρηση του συμβολαίου που είχε υπογράψει. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι δικηγόροι της Μπαρτσελόνα έχουν καλέσει ως μάρτυρα για να καταθέσει τον ίδιο τον Κελαϊφί, ο οποίος πάντως όταν πληροφορήθηκε το γεγονός, είχε δηλώσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να παραστεί!
Και βέβαια, πέρα από όλα αυτά, υπάρχει και το θέμα της αγωνιστικής κατάστασης του παίκτη, αλλά και – πολύ πιο σημαντικό – οι συχνοί του τραυματισμοί. Αν βάλουμε στην εξίσωση και την αντίδραση των φιλάθλων της Μπαρτσελόνα, που στην πλειοψηφία τους παρουσιάζονται αντίθετοι στη μεταγραφή του Βραζιλιάνου, καταλαβαίνουμε ότι θα πρέπει να αλλάξουν πολλά στους επόμενους μήνες, ώστε η προοπτική της απόκτησης του Νεϊμάρ να γίνει ρεαλιστική. Η ουσία είναι ότι τελικά ο Βραζιλιάνος έμεινε στο Παρίσι, όπου θα αγωνιστεί για τρίτη συνεχόμενη σεζόν. Ο ίδιος έχει μετανιώσει για την επιλογή που έκανε το 2017, όμως η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική του και του «φραγκοφονιά» πατέρα του. Για τα υπόλοιπα, θα περιμένουμε μέχρι τον Ιούνιο του 2020.
Πηγή: www.contra.gr
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις