Το Άμστερνταμ είναι η πρωτεύουσα και ο μεγαλύτερος σε πληθυσμό δήμος της Ολλανδίας. Μια ματιά στην πόλη που θα φιλοξενήσει τον ΑΠΟΕΛ για τον αγώνα με τον Άγιαξ.
Ιδρύθηκε στα τέλη του 12ου αιώνα ως μικρό αλιευτικό χωριό στις όχθες του ποταμού Άμστελ, από όπου και πήρε το όνομά του. Σήμερα αποτελεί το οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας. Ο δήμος έχει έκταση 219,33 χλμ² και πληθυσμό 805.166 κατοίκους (Αύγουστος 2013). Η πόλη έχει πληθυσμό 790.044 κατοίκους και η ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή 2.289.762 κατοίκους. Βρίσκεται στο βόρειο μέρος της ευρύτερης περιοχής Ράντσταντ (Randstad), μία από τις μεγαλύτερες μητροπολιτικές περιοχές της Ευρώπης.
Το Άμστερνταμ έχει ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά κέντρα στην Ευρώπη, κυρίως από τον 17ο αιώνα, την Χρυσή Εποχή της Ολλανδίας, της οποίας ήταν το εστιακό σημείο. Την περίοδο εκείνη, μια σειρά από ομόκεντρα ημικυκλικά κανάλια, τα περίφημα χράχτεν (grachten) χτίστηκαν γύρω από το κέντρο της παλαιότερης πόλης, τα οποία μέχρι σήμερα προσδιορίζουν τη διάταξη και την εμφάνιση του κέντρου. Κατά μήκος των καναλιών βρίσκονται πολλά όμορφα σπίτια και αρχοντικά· τα περισσότερα κατοικούνται, άλλα είναι πια γραφεία, και μερικά είναι δημόσια κτήρια.
Η πόλη είναι γνωστή για πολλά εξαιρετικά μουσεία, όπως το Κρατικό Μουσείο Ρέικσμουζεουμ (Het Rijksmuseum), τo Μουσείο Βαν Γκογκ, το Μουσείο της Πόλης (Het Stedelijk Μuseum), το Σπίτι της Άννας Φρανκ, και την παγκοσμίως γνωστή συμφωνική ορχήστρα της, την Κονσερτχεμπαουόρκεστ, της οποίας η βάση είναι το Κονσερτχεμπάου. Γνωστό είναι επίσης το τμήμα της πόλης με τα «κόκκινα φώτα», το ντε Βάλλεν, και τα πολυάριθμα ‘κόφι-σοπς’.
Αν και το Άμστερνταμ είναι η πρωτεύουσα της Ολλανδίας, δεν είναι ούτε η πρωτεύουσα της επαρχίας στην οποία ανήκει, της Βόρειας Ολλανδίας, (πρωτεύουσα της οποίας είναι το Χάαρλεμ), ούτε η έδρα της κυβέρνησης (που είναι η Χάγη).
Το Άμστερνταμ κατέχει τον τίτλο της πόλης με τις περισσότερες εθνικότητες στον κόσμο.
Γεωγραφία
Το Άμστερνταμ βρίσκεται στο Β.ΒΔ. τμήμα της κεντρικής Ολλανδίας, ακριβώς στο δυτικό μυχό της Θάλασσας Άι (IJ-Meer), που αποτελεί τμήμα της ευρύτερης κλειστής Θάλασσας Μάρκερ (Markermeer). Η πόλη βρίσκεται πάνω στη συμβολή των ποταμών Άμστελ και Άι. Η πόλη συνδέεται μέσω του Καναλιού της Βόρειας Θάλασσας (het Noordzeekanaal) με την Βόρεια Θάλασσα στην πόλη Αιμάουντεν (IJmuiden).
Η κυρίως πόλη στέκεται πάνω σε 90 «νησιά» (σημ. κατ’ουσίαν νησίδες δημιουργημένες τεχνητά από τα χράχτεν) και μετράει 1539 γέφυρες από τις οποίες οι 252 στο κέντρο της. Το υψόμετρο του Άμστερνταμ είναι μόλις 2 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Η πόλη είναι κτισμένη σε μία απόλυτα επίπεδη περιοχή, μερικά τμήματα της οποίας έχουν δημιουργηθεί εξ ολοκλήρου μέσω κατασκευής πόλντερς, όπως το Χάαρλεμερμίιρ (de Haarlemmermeer) και το Μπέιμστερ (de Beemster).
Κλίμα
Το Άμστερνταμ βρίσκεται σε μία περιοχή με ήπιο ωκεάνιο κλίμα, όπου τα μετεωρολογικά φαινόμενα επηρεάζονται άμεσα από την προς δυσμάς κείμενη Βόρεια θάλασσα και τους βορειοδυτικούς ανέμους που πνέουν από εκεί, αρκετές φορές θυελλώδεις. Σχετικά ήπιες είναι και οι χειμερινές θερμοκρασίες, συνήθως πάνω από το μηδέν. Όμως ο παγετός δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο, ιδιαίτερα όταν πνέουν ριπές ανατολικών ή βορειοανατολικών ανέμων από την ευρωπαϊκή ενδοχώρα και, κυρίως από την Σκανδιναβία, τη Ρωσία ή και από τη Σιβηρία. Τα καλοκαίρια είναι και αυτά ήπια, συνήθως ζεστά, ενώ πολύ σπάνια εμφανίζεται καύσωνας.
Υπάρχουν ημέρες με υψηλό αριθμό κατακρημνισμάτων, αλλά όχι πάνω από τα 850 χιλιοστά ετησίως. Το συνηθέστερο κατακρήμνισμα είναι το συνεχές ψιχάλισμα (motregen), ή απλή βροχή. Παρά ταύτα, όταν πνέουν ισχυροί δυτικοί άνεμοι, το ύψος βροχής μπορεί να ανέβει τόσο πολύ, ώστε τίθενται σε λειτουργία ειδικές αντλίες γύρω από την πόλη και, το νερό που περισσεύει παροχετεύεται στη θάλασσα ή σε υψηλότερα σημεία. Βέβαια, η παρουσία άφθονου ύδατος στις εδαφικές λεκάνες, είναι υπεύθυνη για την εμφάνιση άφθονων νεφών και υγρασίας, ιδιαίτερα τους μήνες από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάρτιο.
Πληθυσμιακή κατανομή
Το Άμστερνταμ αποτελεί μια, πραγματικά, πολυεθνική κοινωνία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές του 2012, οι αυτόχθονες ήσαν λιγότεροι από τους αλλόχθονες. Συγκεκριμένα, οι Ολλανδοί κάτοικοι της πόλης, αποτελούσαν το 49,5% (79,42% σε όλη την Ολλανδία), έναντι 50,5% των ξένων (20,58% σε όλη την Ολλανδία). Το 2007 ζούσαν στην πόλη άνθρωποι από 177 εθνικότητες (!), τις περισσότερες στον κόσμο. Οι πρώτες 5 κατά σειρά πληθυσμού ήσαν: Μαροκινοί, Τούρκοι, Βρετανοί, Σουριναμέζοι και Γερμανοί.
Η έλευση τόσων πολλών ξένων στην πόλη, εύκολα εξηγείται αν ανατρέξει κανείς στο παρελθόν. Η μεγάλη ανεκτικότητα -κυρίως θρησκευτική- ήταν ο κύριος λόγος, ιδιαίτερα στην περίοδο των δύσκολων εποχών του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης.
Η Τσάιναταουν του Άμστερνταμ
Στο Άμστερνταμ βρήκαν καταφύγιο Γάλλοι (Ουγενότοι), Φλαμανδοί (προτεστάντες), Εβραίοι και κάτοικοι της Βραβάντης, διωκόμενοι για τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις στις πατρίδες τους. Αργότερα προστέθηκαν και αυτοί που ήλθαν στην πόλη για επαγγελματικούς λόγους. Ως πρώτοι «μετανάστες» θεωρούνται αυτοί που ήλθαν από τη Φριζία, τη Γερμανία και τη Σκανδιναβία. Μάλιστα οι Γερμανοί ήσαν το πολυπληθέστερο γκρουπ, από τον 15ο μέχρι και τον 19ο αιώνα.
Όταν η Κίνα έγινε δημοκρατία το 1911, πολλοί Κινέζοι ήλθαν να εργαστούν στο Άμστερνταμ, κυρίως ως ναυτικά πληρώματα. Έμειναν σε μία περιοχή της πόλης, όπου αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία. Η συνοικία αυτή ονομάστηκε Τσάιναταουν του Άμστερνταμ (De Amsterdamse Chinatown) για να ξεχωρίζει από τις αντίστοιχες άλλων κρατών. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι περισσότεροι Κινέζοι της πόλης εργάζονταν σε Κινέζικα εστιατόρια.
Από το 1960 άρχισε μία μαζική προσέλευση ανειδίκευτων, κατά κύριο λόγο, εργατών στην πόλη (gastarbeiders). Με την ανεξαρτητοποίηση του Σουρινάμ το 1975, ήλθαν χιλιάδες Σουριναμέζοι που εγκαταστάθηκαν στο Μπέιελμίιρ (De Bijlmermeer). Πέρα όμως από τους ξένους, το Άμστερνταμ δέχθηκε την έλευση και χιλιάδων Ολλανδών, που ήλθαν στην πόλη για διάφορους λόγους. Τέλος, υπήρχε και αντίστροφη μετακίνηση πολλών κατοίκων του Άμστερνταμ προς άλλες -κοντινές συνήθως- πόλεις, για λόγους αποφυγής του φαινομένου της αστυφιλίας, συνταξιοδότησης κ.ο.κ.
Θρησκεία
Το 2000, ένα ποσοστό 56% των κατοίκων του Άμστερνταμ δήλωσε ότι δεν ακολουθεί κάποιο θρησκευτικό δόγμα, ούτε ανήκει σε κάποια εκκλησιαστική κοινότητα. Για το υπόλοιπο ποσοστό, οι θρησκείες που κυριαρχούσαν ήσαν ο Χριστιανισμός με 17% και ο Μουσουλμανισμός με 14%. Μία έρευνα του Γραφείου Έρευνας και Στατιστικής του Άμστερνταμ έδειξε ότι, μετά από λίγα χρόνια, το κυρίαρχο δόγμα θα είναι ο Μουσουλμανισμός, λόγω της συνεχιζόμενης αύξησης του πληθυσμού ατόμων από το Μαρόκο και την Τουρκία.
Το 1578, σχετικά αργά, το Άμστερνταμ αποκήρυξε τον Καθολικισμό και ενώθηκε με τις άλλες ολλανδικές πόλεις στον αγώνα κατά των Ισπανών. Οι εκκλησίες και τα παρεκκλήσια πέρασαν σε χέρια Προτεσταντών, ενώ οι Καθολικοί αναζήτησαν καταφύγιο σε κρύπτες εκκλησιών, ή εγκατέλειψαν την πόλη. Στα τέλη του 16ου και σε όλο τον 17ο αιώνα, ήλθαν μετανάστες με τα δικά τους θρησκευτικά πιστεύω, όπως Σεφαραδίτες Εβραίοι, Γάλλοι Ουγενότοι και Προτεστάντες από τη Ν. Ολλανδία. Κατά τον 20ο αιώνα, υπήρξε μαζική έλευση Εβραίων, οι οποίοι κατά το μεγαλύτερο μέρος έχασαν τη ζωή τους στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της έλευσης μεταναστών από πολλές και διαφορετικές χώρες, άρχισαν να αναπτύσσονται τα δόγματα του Βουδισμού και του Ινδουισμού.
H «Κόκκινη Συνοικία»
Η «Κόκκινη Συνοικία» (De Rosse Buurt/De Wallen of De Walletjes), αποτελεί μία «ιδιαίτερη» περιοχή στο κέντρο του Άμστερνταμ, και έναν από τους πλέον πολυσύχναστους τουριστικά προορισμούς της πόλης. Αποτελεί ένα δαιδαλώδες σύνολο από μικρά και στενά δρομάκια, μέσα στο ιστορικό κέντρο, που χαρακτηρίζεται από τον χαμηλό κόκκινο φωτισμό των οικημάτων, απ’όπου και η «διεθνής» ονομασία του. Στα ολλανδικά σημαίνει «η περιοχή με τα μικρά τοιχάκια ή τις μικρές τοίχινες αποβάθρες» (Walletjes), για να τονιστεί η ιστορία της.
Ήδη από το 1385 είχε αρχίσει να περιτειχίζονται τα χράχτεν της περιοχής με μικρές πλίνθινες κατασκευές (Wallen). Η περιοχή αποτελούσε αρχικά θρησκευτικό κέντρο, αφού από το 1578 άρχισαν να κτίζονται λιλιπούτειες μοναστικές κοινότητες (Kloosters) σε ικανούς αριθμούς. Δεν είναι τυχαίο ότι η παλαιότερη εκκλησία του Άμστερνταμ (Oude Kerk) βρίσκεται στο κέντρο της ζώνης. Παρά ταύτα, από τον 16ο αιώνα, άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα πορνεία στην περιοχή Άουντεζέιντε (Oudezijde=Παλαιά Πλευρά). Από τον 19ο αιώνα και μετά, ιδιαίτερα στην δεκαετία του 1920, έγινε συστηματική κατεδάφισή τους, αλλά εμφανίστηκε το φαινόμενο της πορνείας του «δρόμου». Οι πρώτες βιτρίνες εμφανίστηκαν το 1930 και καθιερώθηκαν οριστικά με την δεκαετία του ’60.
Η ζώνη, που περιλαμβάνει περίπου 300 οικήματα (μεγάλα δωμάτια κατ’ουσίαν), καλύπτει περίπου 6.500 τετραγωνικά μέτρα και περιβάλλεται από χράχτεν. Τα οικήματα ενοικιάζονται από τις εργαζόμενες στο συγκεκριμένο χώρο όπου και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Αυτό, όμως, που αποτελεί την ειδοποιό διαφορά είναι ότι «εκτίθενται» σε κοινή θέα πίσω από μεγάλη γυάλινη προθήκη («βιτρίνα») με κόκκινο φωτισμό. Η ολλανδική ονομασία για το συγκεκριμένο είδος πορνείας είναι raamprostitutie, που σημαίνει κυριολεκτικά «πορνεία του παράθυρου/βιτρίνας».
Αντίθετα με ότι πιστεύεται, η περιοχή αποτελεί μεν το κέντρο του «αγοραίου έρωτα» της πόλης, αλλά είναι ταυτόχρονα ένας χώρος όπου καταβάλλονται συστηματικές προσπάθειες για την εξάλειψη της αισθητικής του χυδαίου, μέσω του σεβασμού της ταυτότητας των εργαζομένων γυναικών και, πάντοτε, με τη συμβολή και τήρηση των ολλανδικών νόμων (η πορνεία στην «κόκκινη ζώνη» είναι απόλυτα νόμιμη). Υπάρχουν γραπτοί αλλά και «άγραφοι» νόμοι που δεν θα πρέπει να παραβιάζονται χάριν του «θεάματος» (λ.χ. η φωτογράφιση των εκδιδομένων γυναικών αποτελεί πρόκληση και θα πρέπει να αποφεύγεται).
Παρά ταύτα, η περιοχή βρίθει από επιχειρήσεις που σχετίζονται με το συγκεκριμένο τομέα, όπως καταστήματα με είδη σεξ (sex shops), θέατρα αντίστοιχου περιεχομένου, κ.ο.κ, που σε συνδυασμό με τα διάσημα κόφι-σοπς (coffeeshops) και, παρά την ανοχή των ολλανδικών νόμων (gedoogbeleid), αποτελούν συχνά εστίες παραβατικότητας ή και εγκληματικότητας. Από το 2007 μπήκε σε εφαρμογή το Σχέδιο 1012 (Ηet Coalitieproject 1012), για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας και την οικονομική αναβάθμιση της περιοχής.
Πηγή πληροφοριών – wikipedia
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Βέφα Αλεξιάδου: Πέθανε σε ηλικία 91 ετών η αγαπημένη μαγείρισσα
Ξεκάθαρος ο προσανατολισμός της Κύπρου - Τα βήματα της Κυβέρνησης για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ
Πλέον δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση για τα βήματα και τον ξεκάθαρο προσανατολισμό της κυβέρνησης για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Ένα εγχείρημα πολύ δύσκολο, που ωστόσο με προσεκτικές ενέργειες και επιμονή, μπορεί στο μέλλον να υλοποιηθεί. Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Καθημερινή», ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης παρουσίασε το σχέδιο για ένταξη της Κύπρου στην βορειοατλαντική Συμμαχία, στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, κατά την τελευταία συνάντηση που είχαν στον Λευκό Οίκο. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Νίκος Χριστοδουλίδης συζήτησε το σχέδιό του και με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
