H κληματαριά προς τη μεριά που ασημίζει το «θαλασσάκι» δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σωστή προέκταση του χώρου, προς τoν καημό Ιωνίας. Κι ό,τι κρατά ίσως στα χέρια του ο άνθρωπος είναι οι μνήμες οι παιδικές, οι αγαπημένες και εξωραϊσμένες από την απόσταση του χρόνου, που έρχονται να μερώσουν στην αγκαλιά μιας πικρής πατρίδας, μακρινής όσο και κοντινής: Σμύρνη-Γιαλούσα και στο ενδιάμεσο ένας συρφετός από δώματα καταποντισμένα, ανίκανα να προσανατολιστούν σε μια αλήθεια, μακριά από τον κόσμο της φθοράς.
Διαβάστε περισσότερα στον Κυπριακό Χρονογράφο