Αναρτημένη στα κάγκελα της εισόδου του Alperton Community School στο βορειοδυτικό Λονδίνο μία μεγάλη αφίσα ενημερώνει με περηφάνεια τον κόσμο ότι αυτό είναι το σχολείο όπου διδάσκει η Άντρια Ζαφειράκου, «η καλύτερη δασκάλα του κόσμου».
Το βραβείο που κατέκτησε στις 18 Μαρτίου μεταξύ 30.000 δασκάλων από 173 χώρες στο διαγωνισμό του Ιδρύματος Varkey έχει πράγματι αλλάξει τη ζωή της 39χρονης Λονδρέζας δασκάλας, με καταγωγή από το Γύθειο και την Αμμόχωστο.
«Τα πάντα έχουν αλλάξει, τα πάντα! Έχω γίνει από μία δασκάλα που είχε μία καλή θέση και σεβασμό στο σχολείο της και που δούλευε μέσα στη μικρή της κοινότητα, σε κάποια που έχει μία φωνή δυνατή σε όλο τον κόσμο. Υπάρχει τόσο πολύ ενδιαφέρον για όσα πρεσβεύω και παράλληλα περηφάνεια και αγάπη, ιδίως από την Κύπρο και την Ελλάδα».
Η κα Ζαφειράκου μιλά στο ΚΥΠΕ με έναν πηγαίο και μεταδοτικό ενθουσιασμό για όσα αγαπάει, δηλαδή για τον ρόλο των δασκάλων, για τις τέχνες και τη διδασκαλία τους στα σχολεία, για την Κύπρο και την Ελλάδα, αλλά πάνω απ’ όλα για το σχολείο της και τους μαθητές της.
«Είμαστε ένα σχολείο με μεγάλη εθνική ποικιλία ως προς την καταγωγή των περίπου 1400 μαθητών, όπου μιλιούνται πάνω από 35 διαφορετικές γλώσσες. Αλλά πρόκειται για ένα μέρος που λειτουργεί με εξαιρετική αρμονία. Η μεγάλη πρόκληση είναι ότι μας έρχονται πολλοί μαθητές από άλλες χώρες που μιλούν πολύ λίγα αγγλικά, επομένως προσπαθούμε μαζί με τη γρήγορη προσαρμογή τους στη διδακτέα ύλη να τους παρέχουμε όση πρόσθετη υποστήριξη μπορούμε. Για ορισμένα από αυτά τα παιδιά η μετάβαση στη χώρα τούτη ήταν αρκετά τρομακτική, ιδίως αν μιλάμε για προσφυγόπουλα».
Όπως λέει, πολλοί μαθητές της προέρχονται από περιβάλλον μεγάλων στερήσεων. «Κάποιοι από αυτούς ζουν σε ένα σπίτι όπου μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο με τους γονείς τους και ακόμα τέσσερα αδέρφια ή υπάρχουν περιπτώσεις που σε ένα σπίτι ζουν έως και οκτώ διαφορετικές οικογένειες. Αυτή είναι η πραγματικότητα για κάποια παιδιά μας. Θεωρώ πολύ σημαντικό να μη σταματάμε τη δουλειά μας απλώς όταν τελειώνει το μάθημα στην τάξη, να γνωρίζουμε τι συμβαίνει στη ζωή των παιδιών, διότι διαφορετικά δεν υπάρχει τρόπος να τα βοηθήσουμε να προοδεύσουν».
Πολύ σημαντικό κομμάτι αυτής της προσπάθειας για σχολική και προσωπική πρόοδο των μαθητών της θεωρεί το αντικείμενο που διδάσκει, δηλαδή τις τέχνες. «Νομίζω ότι οι τέχνες, τα καλλιτεχνικά, οι κατασκευές με υφάσματα, η μουσική, η υποκριτική, η τεχνολογία σχεδίου δίνουν την ευκαιρία στους μαθητές να εξερευνήσουν τη δημιουργικότητά τους, να μάθουν να λαμβάνουν αποφάσεις, να σκέφτονται. Όλα αυτά είναι εφόδια για μια ζωή. Μαθαίνουν να λύνουν προβλήματα, να έχουν υπομονή, να επικοινωνούν, να σηκώνονται όταν πέφτουν, να είναι ανθεκτικοί».
Η κα Ζαφειράκου εκτελεί με περηφάνεια χρέη ξεναγού στο σχολείο της. Σε μία αίθουσα του γυμνασίου αυτού, τέσσερις νεαροί παίζουν κρουστά, σε μία άλλη, δέκα κορίτσια ασιατικής καταγωγής μαθαίνουν ινδικούς χορούς. «Φροντίσαμε και βρήκαμε μία δασκάλα χορών γιατί αυτό ήθελαν τα κορίτσια μας», λέει.
Στο ερώτημα τι νομίζει ότι θα έλεγαν οι μαθητές της αν τους ρωτούσαν γιατί έχουν την καλύτερη δασκάλα του κόσμου, απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη: «Μπορώ σχεδόν να εγγυηθώ ότι θα έλεγαν ‘επειδή νοιάζεται’».
Η συζήτηση στρέφεται στην καταγωγή της από την Κύπρο και την Ελλάδα. Ο πατέρας της, ιερέας στο ναό των Αγίων Πάντων στο Λονδίνο, ζει στη Βρετανία εδώ και σχεδόν 46 χρόνια. Η μητέρα της με την οικογένειά της μετανάστευσαν από την Αμμόχωστο στις αρχές της δεκαετίας του ’60.
«Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι το σπίτι μου. Ανατράφηκα αγαπώντας την ελληνική κουλτούρα, αλλά και εκτιμώντας, με σεβασμό και πλήρη αποδοχή τη βρετανική κουλτούρα. Η γιαγιά μου, ο παππούς μου, η μαμά μου, ο μπαμπάς μου, η ελληνική κοινότητα, η εκκλησία μου, όλα αυτά ήταν η τεράστια οικογένειά μου που πάντα αισθανόμουν μέλος της, χωρίς την οποία με τίποτα δεν θα ήμουν εδώ που είμαι σήμερα. Αυτή τεράστια οικογένεια με έχει κάνει αυτό που είμαι», λέει και συνεχίζει:
«Αν με ρωτάτε κατά πόσο θέλω να με θεωρούν πρέσβειρα της Κύπρου ή της Ελλάδας η απάντηση είναι ναι, θέλω. Απολύτως. Αυτός είναι ο ρόλος μου. Είμαι η καλύτερη δασκάλα του κόσμου. Γεννήθηκα και ανατράφηκα στη Βρετανία, αλλά ο ρόλος μου είναι παγκόσμιος. Η περηφάνεια που έχω εισπράξει από την κυπριακή και από την ελληνική κοινότητα είναι τόσο σημαντική για μένα. Και θέλω να βοηθήσω όπως και όσο μπορώ».
Όπως λέει, η σημασία που αποδίδει η ελληνική κουλτούρα στο σεβασμό της οικογένειας συνεπάγεται αγάπη, αλληλοστήριξη και καλοσύνη. «Ξέρω ότι τα παιδιά μου εδώ στο σχολείο δεν βιώνουν πάντα όλη αυτή την αγάπη που για εμάς συνοδεύει την έννοια της οικογένειας. Κάθε μέρα σκέφτομαι πως τα δύο δικά μου κορίτσια, οι κόρες μου, θα βιώνουν αυτή την αγάπη από μένα συνέχεια, αλλά τα παιδιά στο σχολείο δεν μπορούν να το έχουν».
Στην παρατήρηση ότι αποκαλεί «παιδιά μας» τους μαθητές του σχολείου, παραδέχεται ότι αισθάνεται πως έχει περισσότερα από δύο παιδιά: «Νομίζω ότι έχω 1.402 παιδιά», λέει γελώντας.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η Άντρια Ζαφειράκου βλέπει το βραβείο που κατέκτησε ως μέσο για την επίτευξη ενός απώτερου στόχου: «Νομίζω πραγματικά ότι άνθρωποι σε κέντρα λήψης αποφάσεων ακούνε αυτά που λέω. Είμαι δασκάλα, ξέρω τι χρειάζεται σε ένα σχολείο. Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη που έχω πλέον αυτό το βήμα, που το Ίδρυμα Varkey είχε την πρωτοβουλία, τη σύλληψη, να πει ότι πιστεύουμε στη δύναμη των δασκάλων».
«Είναι σημαντικό για τους δασκάλους να μοιράζονται ιδέες μεταξύ τους, με κυβερνήσεις και φορείς. Εκεί είναι η δύναμη, στη συνεργασία μεταξύ των δασκάλων από όλες τις χώρες. Μπορείτε να φανταστείτε τον αντίκτυπο και πώς μπορούμε να μεταμορφώσουμε ζωές αν αυτοί οι άνθρωποι συνεργαστούν, αν οι κυβερνήσεις άκουγαν αυτά που έχουμε να πούμε», λέει με μεγάλο ενθουσιασμό.
Άρα, ποια είναι τα σχέδια αξιοποίησης της διάκρισής της στο μέλλον; «Θέλω να αλλάξω τον κόσμο! Θα αλλάξω τον κόσμο», λέει, γελώντας μεν, αλλά με αποφασιστικότητα. «Αλήθεια, νομίζω ότι θα γίνει αυτό. Το νιώθω, νιώθω τόση θετική ενέργεια τριγύρω μου αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν οργανισμοί και άτομα που έχουν έρθει σε επαφή μαζί μου που έχουν επιρροή. Κάποιες φορές κοιτάζω το inbox στα email μου και σκέφτομαι ‘ω, Θεέ μου!’. Νιώθω κάποια νευρικότητα, φοβάμαι λιγάκι, διότι πλέον δεν εκπροσωπώ μόνο το σχολείο μου, εκπροσωπώ όλους τους δασκάλους, εκπροσωπώ το Ίδρυμα Varkey, εκπροσωπώ τις τέχνες, εκπροσωπώ τα αστικά σχολεία του Λονδίνου. Ναι, είναι τεράστια ευθύνη, αλλά είναι συναρπαστικό. Και ξέρεις, Ελληνίδα είμαι, πρέπει να είμαι γενναία!»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
ΔΗΚΟ: Οι αντικομματικές συμπεριφορές, η τάση για φυγή και στο βάθος ο Οδυσσέας
Είναι γνωστό πλέον και κανείς δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ότι στο ΔΗΚΟ επικρατεί μια ανησυχία εδώ και καιρό, λόγω των διαφορετικών και έντονων απόψεων που ακούγονται κυρίως από τρεις βουλευτές του κόμματος, για το κυπριακό. Χρίστος Ορφανίδης, Παύλος Μυλωνάς και Ζαχαρίας Κουλίας, είναι οι βουλευτές που βρίσκονται απέναντι στην ηγεσία του κόμματος σε ότι αφορά στον τρόπο που πολιτεύεται και στηρίζει την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
