Μαύρη, για να μην πούμε κατάμαυρη, ήταν η 03η Μαρτίου 2018 για την ΑΕΛ. Στο ντέρμπι της πόλης, στο ντέρμπι όπου μετράει το γόητρο και το πρεστίζ, στο ντέρμπι όπου αναμένει με αγωνία ο κάθε οπαδός, φίλαθλος, υποστηρικτής των γαλαζοκιτρίνων, η ΑΕΛ έχασε με το βαρύ 5-1 από τον Απόλλωνα.
Τι και εάν το πρώτο γκολ της αντιπάλου ομάδας είναι αμφισβητούμενο και δεν έπρεπε να μετρήσει… Τι και εάν το δεύτερο γκολ ήρθε στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου με πέναλτι… Η δικαιολογία για τα διαιτητικά λάθη σε αυτό το ντέρμπι δεν πρέπει να λέγεται από κανέναν, μιας και για ακόμη ένα ντέρμπι η ΑΕΛ φάνηκε ανίκανη στο να μπορέσει να κερδίσει ένα τέτοιο ντέρμπι.
Έγιναν έντεκα τα φετινά ντέρμπι για την ΑΕΛ που δεν μπόρεσε να κερδίσει ένα εξ αυτών και όπως αναφέραμε και στην προηγούμενη μας αρθρογραφία ναι μεν μετά τα ντέρμπι η Λεμεσιανή ομάδα εξέφραζε παράπονα για τη διαιτησία, αλλά και ο προπονητής, Μπρούνο Μπαλταζάρ έχει και τα λάθη του.
Θυμηθείτε:
Σωστός στο ξέσπασμα του ο Μπαλταζάρ, αλλά έχει και τα λάθη του
Με δεδομένο το ποσο σημαντικό είναι για τον κάθε ΑΕΛίστα το τοπικό ντέρμπι απέναντι στον Απόλλωνα, όποτε και εάν παίζουν, είτε ήταν φιλικό, είτε επίσημο, ότι θέλει ας είναι, οι γαλαζοκίτρινοι φίλαθλοι θέλουν να βλέπουν την ομάδα τους να… κεντά μέσα στο γήπεδο και όχι να έχει μία αγωνιστική απειθαρχία, όπως αυτή της 03ης Μαρτίου 2018, να δέχεται συντριβή από τον συμπολίτη και να ψάχνονται δικαιολογίες από κάποιους και άλλοι να είναι εξαφανισμένοι.
Δεν το αντέχει καμία ΑΕΛίστικη ψυχή να βλέπει την ομάδα του να σημειώνει γκολ επί του συμπολίτη Απόλλωνα και να βλέπεις ή να ακούς φίλαθλους της κυανόλευκης κερκίδας να πανηγυρίζουν αυτό το γκολ σε μορφή ειρωνείας. Αυτό είναι ξεφτίλα!
Επίσης, ξεφτίλα είναι κάποιοι που θέλουν να λέγονται ότι αντιπροσωπεύουν αυτόν τον ιστορικό σύλλογο, να μην έχουν τη δύναμη και το θάρρος να παρουσιάζονται εκεί που πρέπει, στη θέση όπου αναλογεί να βρίσκεται ο κάθε ΑΕΛίστας, αλλά επιθυμούν να βρίσκονται σε «κρυψώνες» για να παρακολουθούν τους αγώνες της ομάδας.
Πέρα αυτών, η φετινή πορεία της ΑΕΛ, ο προγραμματισμός, η λειτουργία βασικών πραγμάτων που πρέπει να γίνονται για μία ομάδα, θυμίζει και αυτό που είχε τονίσει κάποτε και ο πρόεδρος, Ανδρέας Σοφοκλέους, θέλοντας να δώσει τη δική του εικόνα για το τι μοιάζει ο σύλλογος, ως ένα κλικ πάνω από μικρομεσαίες ομάδες, δίδοντας παράδειγμα τον Εθνικό Άχνας και τη Νέα Σαλαμίνα.
Η φετινή ΑΕΛ κερδίζοντας μονάχα μέχρι στιγμής μικρομεσαίες ομάδες δείχνει να… επιβεβαιώνει τα λόγια του ηγέτη της.
Προγραμματισμός, διαχείριση, πορεία που φανερώνουν ότι η ευθύνη βαραίνει όλους. Πόσο δε αυτούς που «έκτισαν» τη φετινή ΑΕΛ. Που έκαναν τις μεταγραφές, που… έδιωξαν παίκτες με το «έτσι θέλω», κοιτάζοντας πρωτίστως τα δικά τους συμφέροντα και ακολούθως να δημιουργούν ένα ρόστερ που να «ασθενεί» σε θέματα ποιότητας, εμπειρίας, ικανότητας, για να μπορέσει να εκπληρώσει τον στόχο που τέθηκε το περασμένο καλοκαίρι.
Ένας στόχος, φυσικά, που η μέχρι στιγμής πορεία της ΑΕΛ δείχνει να είναι μόνο για λόγια. Πράξεις, ο «καθρέφτης» γήπεδο, δεν δείχνει πάντως ότι η ΑΕΛ μπορεί να πάρει για ακόμη μία χρονιά εισιτήριο συμμετοχής σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Ο προπονητής, Μπρούνο Μπαλταζάρ, σίγουρα φέρει τη δική του ευθύνη. Οι συνεργάτες του, επίσης… Πόσο δε και όλοι αυτοί που λειτουργούν για το ποδοσφαιρικό τμήμα και όσοι είχαν λόγο και χέρι στον προγραμματισμό της ομάδας. Στους παίκτες που ήρθαν, στους παίκτες που έφυγαν, στα διάφορα «σήριαλ» που είτε υπήρχαν είτε είναι ακόμη έκεί… (βλέπε Ντόσα Τζούνιορ) και σε όσα έχουν δημιουργήσει αυτή την κατάντια.
Και όταν μιλάμε για κατάντια πέρα όλων των άλλων, μιλάμε και για την παρουσία που δείχνει όχι μόνο σε εκτός, αλλά κυρίως σε εντός έδρας παιχνίδια η γαλαζοκίτρινη κερκίδα. Ναι μεν το μέτρο ταυτοποίησης, ναι μεν οι τιμές εισιτηρίων, αλλά πλέον γνωστοποιείται και από τα μηνύματα του κόσμου στα διάφορα μέσα (social media και όχι μόνο) ότι η παρούσα διοίκηση έχει φθαρεί για τα καλά, ο κύκλος της έκλεισε. Δέκα χρόνια με ηγέτη τον Ανδρέα Σοφοκλέους η ΑΕΛ πήρε αυτά που μπορούσε να πάρει, ζήμιωσε όσο μπορούσε να ζημιώσει, ο κόσμος για ακόμη μία φορά «ξενέρωσε» και η επιλογή δεν είναι άλλη για ριζικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα για να μπορέσει να υπάρξει ηρεμία και ένας νέος αέρας αισιοδοξίας και επιστροφή χαμόγελου στο πρόσωπο του καθενός ΑΕΛίστα.
Είτε φύγει είτε μείνει ο Μπρούνο Μπαλταζάρ το πρόβλημα δεν λύνεται ως διά μαγείας. Πρέπει να γίνουν πάρα πολλά για να μπορέσει η ΑΕΛ να βρει και πάλι την υγεία της όπως είχε σε κάποιες στιγμές τα προηγούμενα χρόνια.
Βέβαια, πολλοί θα αναμένουν και από τον Ανδρέα Σοφοκλέους, εάν και εφόσον αποφασίσει να κατέβει από το… καράβι ΑΕΛ, είτε τώρα, είτε μετά από ένα μήνα, είτε όποτε θεωρήσει αυτός σωστό, να κάνει πράξη την υπόσχεση του, ότι θα δώσει την ΑΕΛ χωρίς να χρωστάει σε κανέναν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Ανάλυση: Οι επιπτώσεις των αλυσιδωτών απεργιών στην κυπριακή οικονομία – Οικονομολόγος στο «Τ»
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις